Börn og bækur - 01.04.1997, Side 17
dræmt, þótt kennarar og
bókasafnsfræðingar fagni
jafnan slíkum bókum.
Erlendis eru skólar og
bókasöfn víða nægilega
stór markaóur til að fram-
leiða fræðibækur fyrir
börn en hér er sá markað-
ur allt of lítill til að þannig
útgáfa getir borið sig. Á
íslandi verðum við því að
treysta á fróðleiksfýsn og
pyngju almennings, sem
verður æ eríiðara varð-
andi bækur.
Verst horfir þó með
unglingabækumar. Fyrir
u.þ.b. tíu árum seldust
unglingabækur mest alira
bóka á jólamarkaði - í
fleiri þúsund eintökum -
nú kallast mjög gott að
selja unglingabók í 1500 -
2000 eintökum. Unglingar
leita annað eftir afþrey-
ingu, þó að kannski sé
ekki eins mikilvægt fyrir
nokkum aldurshóp að
stunda bóklestur til að
þjálfa lestrarkunnáttu og
örva skilning á máli og
mannlífi.
Útgefendur standa
frammi fyrir þeim vanda
að bamabækur mega að-
eins kosta helming þess
verðs sem bækur fyrir
fullorðna mega kosta til
að seljast. Þetta er stund-
um öfugsnúið bæði vegna
þess að tilkostnaður við
barnabókaútgáfú er síst
minni. Þær eru gjaman
skreyttar vönduðum
teikningum eða litmynd-
um og þurfa að vera vand-
aðar að allri gerð ef þær
eiga að standa fyrir sínu í
höndum ungra lesenda.
Einnig er það sárgræti-
legt að bamabókahöfund-
ar þurfi að bera minna úr
býtum en höfundar sem
skrifa fyrir fullorðna, en
þannig er það því laun rit-
höfunda byggjast á pró-
sentuhlutfalli af sölu.
Þetta verður svo til þess
að margir vilja síður
skrifa fyrir böm en full-
orðna.
Óneitanlega er vandi
bamabókaútgáfú marg-
víslegur, ekki síst á síð-
ustu ámm. Við hjá Máli
og menningu byggjum út-
gáfu okkar reyndar að
töluverðu leyti á bama-
bókaklúbbunum og getum
því leyft okkur að gefa út
fleiri bamabækur en ella.
En slík bylting hefur orð-
ið á markaðnum undan-
farið að bækur verða helst
að kosta minna en ekkert,
eftakastá að viðhalda fé-
lagatölunni og vandi er að
bjóða úrvalsvöru sem
ekkert má kosta. Auðvit-
að er rétt að halda verði
niðri eins og kostur er en
það er fárra hagur að
ganga of langt í þeim efn-
um. Bækur verða að vera
vandaðar ef þær eiga að
hafa eitthvert gildi.
Bamabókahöfundar
verða að fá eitthvað fyrir
sinn snúð ef þeir eiga að
fást til að skrifa og
uppalendur mega ekki
gleyma hve bókin er bam-
inu mikils virði.
Hildur Hermóðsdóttir.