Tónlistin - 01.11.1944, Blaðsíða 30

20
TÓNLISTIN
um ákaft lof i lófa fyrir létta og heil-
næma clægrastyttingu um miðnæturstund.
Emil Thoroddsen.
Músík-kabarettinn hélt nokkrar
skemmtanir i Gamla Bíó. Á skemmtiskrá
voru 21 atriÖi, að meðtöldu því, sem kall-
að var millileikur. Bæjarbúar hafa und-
anfarið haft nokkur kynni af svipuðum
skemmtunum, en það er óhætt að segja,
að Joessi er sú langlélegasta, sém enn
hefir verið haldin. Það er rétt að skýra
frá því, að ,,söngtríóið“ söng falskt; síð-
ast í flestum lögunum voru stúlkurnar
hálfum tóni hærri (stundum lægri) en
hljómsveitin. 1 hljómsveitinni voru fimm
menn, og var það alveg undravert, hve
illa Jteim tókst. Sennilega mun harmóniku-
leikarinn hafa verið skástur. Skal ekki
hirt um að kryfja hvert atriði til mergj-
ar. En að lokum má geta þess, að að-
göngumiðinn kostaði 20 krónur. Skemmt-
unin byrjaði að minnsta kosti io mínútum
of seint, og fjöldi fólks fór út áður en
henni var lokið.
S.
Urn nokkurra ára skeið hefi ég hlustað
á samsöng Karlakórs iðnaðarmanna og
dáðst að þeim frainfaraskrefum, sem kór-
inn hefir stigið með ári hverju, þrátt
fyrir mikla örðugleika hans á ýmsum
sviðum. En hann hefir sigrazt á þeim
öllum og haldið ótrauður áfram að því
marki, sem söngstjóri hans og eðlilega
söngmennimir sjálfir hafa sett sér. En
nú hefir orðið sú breyting á högum Karla-
kórs iðnaðarmanna, að söngstjóraskipti
hafa oroið síðan kórinn lét heyra til sín
síðast. Eg hlustaði á samsöng kórsins,
ekki af gömlum vana eingöngu, heldur
meðfram vegna þess, hversu einn af
beztu tónlistarmönnm okkar skrifaði
glæsilega um söng kórsins nú, en einkan-
lega þó um nýja söngstjórann, Robert
Abraham. Af grein E. Th. er svo að sjá,
sem Karlakór iðnaðarmanna hafi um-
skapazt við söngstjóraskiptin — jafn-
vel raddir söngmannanna hafi nú tekið á
sig ..menningarbrag", sem kórjnn, að
áliti E. Th., virðist ekki hafa haft fyrr en
Robért Abraham tók við söngstjórn-
inni. Að minni hyggju býst ég við, að
,,menningarbragur“ kórsins sé eingöngu
fólginn i því, að nú syngur kórinn svo
„dempað“, að naumast heyrist, hvort
raddirnar eru hreinar eða ekki. Og ef
slikt er talinn „menningarbragur", þá
gef ég lítið fyrir hann. Samsöngur kórs-
ins fór vel fram og hefir eflaust verið
eftir Iistarinnar reglum, enda er ekki við
öðru að búast, þar sem söngstjórinn hef-
ir notið ,,alhliða“ menntunar á tónlistar-
sviðinu. Eg leyfi mér, virðingarfyllst, að
birta hér kafla úr grein E. Th.: „Sam-
söngurinn bar vott um afburða kór-
stórnarhæfileika Roberts Abrahams, því
að honum hefir tekizt á skömmum
tíma að gera úr Karlakór iðnaðar-
manna kór, sem er fær um að leysa
hin erfiðustu verkefni af hendi með mestu
prýði, og var þetta þó áður kór, sem
virtist ekki hafa nema miðlungs þróunar-
möguleika. En nú kom áhorfendunum
raunar hvorttveggja í senn gleðilega á
óvart, hvcrsu góð stjórnin var og hversu
söngmönnunum sjálfum virðist hafa vax-
ið ásmegin siðan kórinn lét heyra til sín
siðast.“ Og síðast í niðurlagi greinar-
innar ritar E. Th.: „Það má óska Karla-
kór iðnaðarmanna til hamingju með þær
gleðilegu framfarir, sem hann hefir tekið
undir nýja söngstjóranum." Hér er
markalina milli fortíðar og nútíðar Karla-
kórs iðnaðarmanna svo greinilega dreg-
in, að eigi verður um villzt. Lof er gott,
en hollast er það hverjum og einum i
hófi. Of stór skammtur af slíku getur
valdið kyrrstöðu, og þá er verr farið
en heima setið. Eg vil taka það fram,
áður en ég dæmi um söng og söngskrár-
verk K. I. að þessu sinni, að ég er ekki
dómbær á slíkt sem skyldi. Eg tala því
máli minu sem leikmaður beint „út úr
pokanum". Að mínu áliti var söngskráin
ekki aðgengileg fyrir almer.ning. Þrátt
fyrir það þótt E. Th. teldi það „lofs-
vert, að flest lögin á söngskrátini voru
ný í eyrum reykvískra hlustenda", þá
hefði að skaðlausu ejnnig mátt hafa þar