Tónlistin - 01.06.1945, Blaðsíða 5
TÓNLISTIN
3
Tæplega tvítugur, 1880, byrjar Sig-
tryggur að safna þjóðlögum, og mun
hann því vera elzti skrásetjari ís-
lenzkra þjóðlaga, að undanskildum
Árna Beinteini Gíslasyni og Guð-
mundi Þorlákssyni, sem skrifuðu
upp nokkur lög fyrir þjóðfræðasafn-
arann landskunna, Ólaf Daviðsson,
aðallega lög, sem Ólafur hafði lært
á unga aldri i Eyjafirði og Skaga-
firði. Síðar, eða um 1890, safnaði
svo Sigtryggur þjóðlögum eftir
heiðni Bjarna Þorsteinssonar, og er
margt þeirra geymt í riti Bjarna
„íslenzk þjóðlög“. Má eflaust full-
yrða, að frá liendi eins manns séu
lög Sigtryggs ])au heztu i safni þessu.
enda þótt höfundur ritsins hafi vik-
ið sumum eilítið við. Þjóðlag lians
við 41. passíusálminn, „Um land
gjörvallt varð yfrið myrkt“, verð-
ur seint fullþakkað; svo mikil trú-
arkynngi og hjargföst alvara stafar
úr því lagi, að mjög fá kórallög
hinnar evrópisku siðbótar standast
þann samanburð. Sigtrvggur á þvi
láni að fagna strax i bernsku, að
kvnnast ekki aðeins lögum þjóðar-
innar af munni föður sins. heldur
tekur hann líka mjög fljótt ást-
fóstri við hið forna og æruverðuga
hlióðfæri þjóðarinnar — langspilið.
Föðursvstir hans, Jóhanna Jóhann-
esdóttir, lék prvðilega á þetta ramm-
islenzka söngtól, svo að langt bar
af öllum öðrum nálæcum hlióðfæra-
leikurum. Hún hafði nefnilega lag
á hvi að „vihrera“, en það var há
miörr fátítt. Þessar fingerðu sveifl-
ur tóku hug drengsins föstum tök-
mn svo að hann einsetti sér að læra
þessa list. Með torsóttu sjálfsnámi
lókst lionum um síðir að temja sér
hogadrátt og grip þessa virðulega
tónmiðils. Og að því kom, að hon-
um var falin sú virðingarstaða, að
vera forsöngvari við liúslestra á
heimili föður sins. Var þá nýútkom-
in hin einraddaða sálmasöngsbók
Pélurs Guðjónssonar með nýjum
lögum. Fékk Sigtrvggur þá leyfi til
þess að hætta vinnu klukkan átta
að kvöldi gegn því, að haiih kynnti
sér nýju lögin, sem nota þurfti við
lesturinn, gæti skilað þeim snurðu-
laust á langspilið og kennt öllu
heimilisfólkinu að syngja þau. Önn-
ur ný veraldleg lög'lærði Sigtrygg-
ur svo fljótt sem auðið var. Voru
þau oft nefnd dönsk lög, svo sem
„Stig heilum fæti á helgan völl“.
Veturinn 1884—85 stundaði hánn
nám í Alþýðuskólanum á Akureyri
hjá Guðmundi Hjaltasyni, og var
þá jafnframt söngkennari skólans
og organisti við Akureyrarkirkju.
Sigtryggur settist í Latínuskólann
1888 og lærði söng hjá Steingrími
Johnsen, sem þá kenndi við skól-
ann. Auk þess söng hann lenór við
guðsþjónustur hjá .Tónasi Helga-
syni. Kandidatspróf í guðfræði tók
hann 1897 og gerðist síðan kennari
i Reykjavík við sérstaka deild
harnaskólans í Framfarafélagshús-
inu vestan við Hlíðarhúsastig. Seg-
ir Sigtryggur svo sjálfur frá, að þar
hafi hann átt einna erfiðasta vinnu-
daga. Árið 1898 vígist liann austur
í Þistilfjörð, flyzt ári seinna að Þór-
oddsstað í Köldukinn og hafnar að
síðustu á Núpi í Dýrafirði 1905, þar
sem hann hefir verið bufastur sið-
an, gegnt erilsömu prestsstarfi og