Tónlistin - 01.06.1945, Blaðsíða 24

22
TÓNLISTIN
Hljómleikalíf
Reykjavíkur
Á kynnisför sinni uni Suðurland hefir
barnakórinn „Smávinir“ sungið við
góðar viðtökur. Ekki cr mér kunnugt
um aðra starfandi barnakóra hér á landi
en þennan kór og „Sólskinsdeildina“, en
það væri óskandi, að fleiri slikir kórar
væru til, því að það er gott verk, sem
þeir menn vinna, er safna börnunum und-
ir merki söngsins. Tilgangur barnakóra
ætti að vera tvíþættur, annarsvegar að
stefna að fullkomnun í söng og hinsveg-
ar að vanda val laga og ljóða með það
fyrir augum, að hvorttveggja verði til
þess að glæða það, sem gott er í fari
eyri, Núp í Dýrafirði, Sæból á Ingjalds-
sandi, Flateyri, Suðureyri við Súganda-
fjörð, Bolungarvík, Isafjörð og Súðavík.
Allsstaðar voru samkomurnar haldnar í
kirkjunum á hverjum stað nema í Súða-
vík (þar i samkomuhúsinu). Virtist áhugi
manna opinn fyrir þessari nýung, og var
tilrauninni allsstaðar tekið með velvilja
og skilningi. Helgi Hallgrímsson annað-
ist söngflutninginn.
Mönnum er nú smám saman að verða
ljóst, hve hroðalega söngsaga okkar hefir
verið afrækt af íslenzkum menntamönn-
um á undangengnum öldum og hvílíkum
erfiðleikum það þessvegna er bundið að
byrja nú fyrst eftir þúsund ár að rekja
okkar eigin tónlistarsögu og skýra tón-
listarþroska Islendinga út frá sögulegum
staðreyndum. En nú loks ala margir með
sér ómótstæðilega löngun til þess að kanna
okkar tónrænu fortíð og reyna að bregða
ljósi yfir þennan vanhirta þátt íslenzkrar
menningar. Við verðum því að reyna að
gera upp við okkur sjálf, hvar við erum
stödd í þessum efnum og hvaða lifssögu-
legar menjar við höfum til þess að styðj-
ast við. Þegar það er fullrannsakað, mun
veitast auðveldara að skilja nútíðina og
sjálfan sig og renna grun í, hvert stefn-
ir eða öllu heldur að hverju á að stefna.
Haltgrímur Helgason.
barnanna, og vekja ást þeirra á ættjörð-
inni. Þessvegna á fyrst óg fremst að
kenna börnunum að syngja lög við ætt-
jarðarkvæði, kvæði um náttúru landsins,
vorið og haustið, sumarið og veturinn,
svo og önnur kvæði, sem æskilegt er að
hvert íslenzkt mannsbarn kunni og falleg
lög eru til við. Gamanlög eiga einnig rétt
á sér, svona til tilbreytingar, en gæta verð-
ur þess, að textinn sé græskulaus og lag-
ið sé ekki sótt niður á svið jazzins, því þá
er kominn annar andi inn og miður holl-
ur fyrir barnssálina. Barnakórinn „Smá-
vinir“ er fjölmennur. I honum eru 55
skólabörn, mest stúlkur. Kórinn er að-
cins nokkra mánaða gamall og því ekki
að vænta mikils af honum ennþá. Lögin
voru valin eftir þeim línum, sem dregnar
eru hér að framan, og við hæfi kórs á
byrjandastigi. Söngstjórinn Helgi Þor-
láksson organisti við Landakirkju hefir
kennt börnunum að syngja lögin skipu-
lega og áferðarfallega, en enn sem kom-
ið er er kórinn ekki þeim vanda vaxinn
að geta sýnt listræn tilþrif í söngnum.
Að því ber að stefna, og getur úr þessu
ræzt með tímanum. Það, sem mest lýtir
sönginn, er framburðurinn á textanum.
Eitthvað hlýtur að vera bogið við lestrar-
kennsluna i barnaskólunum, þvi börnin
eru svo flámælt, að raun er að. Ég held,
að meiri brögð séu að þessu hjá börnum,
sem nú eru að vaxa upp, en var í mínu
ungdæmi. Söngvarinn Caruso hélt því
fram, að skýr textaframburður væri al-
veg nauðsynlegur til þess að söngurinn
hefði tilætluð áhrif. Hann sagði, að sá
söngmaður, sem ber ógreinilega fram
orðin, syngi illa. Það er vafalaust mikið
hæft í þessu. Það á að segja setningar
fallega og með hrynjandi, þegar talað er.
I söng er þetta atriði ennþá mikilvægara.
Uppeldismáttur söngsins er mikill, þegar
rétt er farið að. Er það því gott verk,
sem söngstjórinn Helgi Þorláksson vinn-
ur með þessu starfi, og vonandi verða
fleiri til að feta í fótspor hans.
Af hinum nálega þrjú hundruð kirkju-
hátíðarsöngvum, sem Bach ritaði, nefndi