Tónlistin - 01.12.1945, Side 11

Tónlistin - 01.12.1945, Side 11
TÓNLISTIN 41 VIÐTAL vú tférynjóifi or^aniita f^oríáliion Brynjólfur Þorláksson er einn þeirra íslenzkra tónlistarmanna, sem dyggilega liafa varðað veginn til nútíðarinnar. Sem harmóníum- leikari mun enginn hafa tekið hon- um fram, er hann var á hezta skeiði, og söngstjórn hans var mjög róm- uð. Sem forgöngumaður í kirkju- söng reyndist hann hinn einlægasti umbótamaður, sem bar hag söng- fólksins stöðugt fyrir hrjósti, og út- gáfa hans á „Organtónum“ og fleiri nótnabókum hefir orðið þjóðinni lijartfólgin og smekkbætandi, enda j)ótt nútímakröfur myndu ekki alls- kostar geta sætt sig við óbreytta ])á stefnu, sem þar er rikjandi. En sem fvrsta undirstöðunæring var ])essi lagaskerfur Brynjólfs hollur og að- gengilegur. — Vegna þess, hve starf Brynjólfs er nú orðið fjölært og merkilegt að yfirsýn og innihaldi, hefir tímaritið snúið sér til hans og beðið hann að segja í helztu drög- um frá viðburðariku æviskeiði sínu, og fer samtalið hér á eftir. an mann, og ríkisborgarafélagið leitar stöðugt áframhaldandi stjórnmálalegs þroska. Að sínu levti er lika tónlistin hið sama sem tónlistaruppeldi. Tónlistaruppeklið verður hin lifandi tilvera tónlistar- innar meðal þjóðarinnar; vitanleea ekki upneldi i þröngum lexiuskiln- infji, heldur sem breið hrevfing, er allsstaðar sesir til sin, hreyfinff. sem felur i sér þroskandi kraft, hreyf- Ifvenær og livar ert þú fæddur, og nær fékkst þú fyrstu tilsögn þína í tónmennt? Fæddur er ég 22. maí 1867 í Nýja- bæ á Seltjarnarnesi. Faðir minn var söngelskur maður, æfði söngflokk á Seltjarnarnesi og lék á langspil. Eitt sinn í kring um árið 1874 tók liann mig með sér til messu í Dóm- kirkjunni. Var ég þá svo heppinn að fá að sjá Pétur Guðjohnsen. Varð mér mjög starsýnt á manninn, fannst hann mjög virðulegur og eft- irtektarverður, enda er mynd hans ein af allra skýrustu hernskuminn- ingum mínum. Man ég vel eftir þvi, að hann stóð upp frá orgelinu og snéri sér að prestinum til þess að svara honum liljóðfærislaust. í þessari sömu ferð sá ég stofuorgel í fyrsta sinni á ævi minni. Var það harmóníum, sem Benedikt Ásgrims- son gullsmiður átti, og er það enn til og mun bráðlega komast í vörzlu Þjóðminjasafnsins sem sögulegur gri])ur. ing, sem i skólum og i heimahús- um, i smáum hópum og i opinberu lifi gefur öllum greinum tónlistar- innar meðal allra stétta þjóðfélags- ins hinn raunrétta veruleikablæ, endurspeglaðan i gefandi og þiggj- andi vixlverkunum kvnslóðanna. f þesskonar tónlistaruppeldi er að finna andlegt gildi og alla þá á- hvrgð, sem hvilir á tónlistinni i við- reisn menningarinnar.

x

Tónlistin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tónlistin
https://timarit.is/publication/922

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.