Tónlistin - 01.12.1945, Blaðsíða 17

TÓNLISTIN
47
PáttJJc
alldoráóon:
Til athugunar
Flestir söngkennarar liafa senni-
lega tekið eftir því, hve skakkt al-
geng lög eru oft sungin. Það má taka
t. d. „Ó, fögur er vor fósturjörð“ og
„Hvað er svo glatt.“ Það skortir oft
mikið á, að þau lög séu sungin takt-
rétt. Liklega stafar það mest af því,
að fólkið hefir lært þau á skotspón-
um og þá ekki nógu nákvæmlega,
en það er alkunnugt, að lög geta
hreytzt í meðförunum.1)
Flestir kannast víst við fleiri en
eina útgáfu af „Gamla Nóa“, sem er
þó svo fullkomið lag að byggingu
til, að ekki verður á hetra kosið.
Hér er upphafið á „Nú hlika við
sólarlag“:
Algengt er að heyra það sungið
þannig:
Menn atliugi nótnadæmin, og er þá
fljótlegt að sjá, hvað veldur. Eðli-
legra og þar af leiðandi auðveldar
er að syngja lagið eins og seinna
dæmið sýnir, og er í raun og veru
ekkert við því að segja, enda er
það svo i sumum hókum. Seinna í
laginu er annar staður, sem erfitt
er að fá réttan: „og himininn bláarí'.
Þá er einnig alkunnur viðaukinn,
sem oft er látinn fylgja laginu: „Nú
er sumar“.
Stundum kemur það fyrir, að
„Eldgamla ísafold“ (byrjun s. hl.)
er sungið þannig:
: r~\ 1
1 / ^1 * J i i i * 0 m . J m m m
i l. r - . m 9 r r i g. ¥
L®—*——=1 ——!-J L| L
Virðist það einna helzt gert til hevra „Hevrið morgunsöng á sæn-
hægari verka. Noklcuð algengt er að um“ (endinn) sungið þannig:

=!=þ:
P m F-

• f
I
:!=&=

1) ÞaS má segja, aS þetta sé ekkert óskiljanleg meS köflum, og því skyldu þa
undarlegt fyrirbrigSi, IjóS geta t. d. af- lög ekki geta breytzt líka.
bakazt meira og minna og jafnvel orSiS