Alþýðublaðið - 09.02.1924, Blaðsíða 3

ALÞtfÐUBLAÐIÐ
á
A
N. Lenin.
Eftir Hendrik J. 8. Ottósson.
III.
1914 brauzt stríðið út. Social-
demokratarnir geDgu á bak orða
sinna og samþykta á þingum 2.
Internationale. í þýzka þinginu
stóð Karl Liebknecht einn uppi
>eins og klettur úr haftnuc.
Þegar þeir félagar fengu aðal-
blað socialdemokratanna þýzku,
>Yorwárts<, þar sem sagt var frá
því, að þingflokkurinn hefði greitt
atkvæði herláninu, sagði Lenin:
>Þetta getur ekki átt sér stað;
blaðið heflr verið falsað. Burgeisa-
greyin þýzku hafa líklega gefið
þetta út til þess að neyða okkur
til að svíkja Internationale«.
Á þingi Internationale í Stutt-
gart (1907) báru þau Lenin og
Rósa Luxemburg fram tillögu, sem
fordæmdi allan hernað. Tillagan
var eftir nokkrar umræður um
orðalagið samþykt. Lenin gramd-
ist að sjá og heyra daglega bleyði-
skap þeirra Ebert, Soheidemann,
Heoderson, Kautsky, Yandervelde,
Quesde, Plechanov, Martov og
fleiri, sem áður höfðu fordæmt
hernaðinn, en ekki datt honurn í
hug að leggja árar í bát. >Inter-
nationale hefir lifað !< sagði hann.
Zinoviev sagðist eitt sinn hafa
sýnt á sór bilbug, Hann kvartaði
undan skriðdýrshætti foringjauna.
Þá sagði Lenin: >Hvers vegna
að kvarta?< Plechanov ogAkselrod
unnu í 25 ár áður en þeir sáu
nokkurn ávöxt starfsins.<
1915 kölluðu þeir Lenin og fó-
lagar hans, þar á meðal svissneski
og ítalski flokkurinn, saman fund
i Zimmerwald í Sviss. fann fund
sóttu fulltrúar þeirra flokka og
flokksbrota, sem ekki gengu í
samábyrgð auðvaldsins 1914.
Lenin brenhimerkti þar socialdé-
mokratana svikaranafninu og
krafðist þess af viðstöddum full-
trúum, að þeir færu heim og byrj-
uðu byltingastarfsemi. Ledebonr,
gamall þýzkur jafnaðarmaður,
svaraði, að Lenin, sem lifði fjarri
föðurlandi sínu, gæti talað gróft
um borgarastrið > . . . Mér þætti
gaman að sjá, hvernig þór færuð
að í Rússlandi.< Lenin var ekki
margmáll. >Marx skrifaði Kommu-
nista-Ávarpið í útlegð, og burgeis-
arnir slettu því á hann. Ég lifl
nú erlendis vegra þess, að verka-
lýðurinn rússneski heflr sent mig.
Þegar stundin komur, munum við
vera á okkar stað.< Lenin efndi
loforð sitt.
Nokkrir menn hóldu þó trúnaði
við Internationale. Gámlir og
reyndir foringjar, svo sem Franz
Mehring, Lazzari, Klara Zetkin og
Serrati, neituðu að semja frið við
kapitalistana, meðan verkalýðurinn
var leiddur til slátrunar. Um líkt
leyti og Lazarri var dæmdur til
3 ára fangelsisvistar, seldi Benito
Mussolini bandimönnum starfs-
krafta sína og var rekinn úr
jafnaðarmánnaflokknum ítalska
fyrir svik. Yaldhafarnir þýzku
hlífðu ekki silfurhærum Mehrings
og Klöru Zetkin; þeir hlííðu ekki
Karli Liebcnecht nó Rósu Luxem-
burg. Á meðan þýzku fangelsin
voru fylt af verkamöunum og
Rússastjórn myrti hvern þann, er
dirfðist að mögla, þeyttu þeir
Lenin og Zinoviev árásargreinum
sínum út úm heiminn. Ekkert
skelfdi þá. Vægðarlaust róðust þeir
á hvern þann, sem ekki fordæmdi
slríðið.í blaðinu >Sotsialdemokrat«,
sem þeir gáfu út á rússnesku,
hömpuðu þeir samþyktum Inter-
nationale framan í >foringjana« og
báru saman loforðin og efndirnar.
Lenin lét ekkert á sig fá skort á
öllum lífsþægindum. Starfsemi
haus var helguð verkalýðnum, og
kjör hans voru ekki betri. Hann
var formaður stjórnarnefndar Zim-
merwald-hreyfingarinnar, en þáð
starf var ekki hátt launað. Hann
var í sambandi við alla þá, sem
ekki höfðu beygt höfuð sín úndir
ok hervaldsins. Hann var foíingi
þeirra manna, sem hóldu tryggð
við jafnaðarstefnuna.
Eftir Kerenskij-byltinguna 1917
helt Lenin heimleiðis ásamt Zino-
viev, Radek o. fl. feir fóru f inn-
sigluðum vagni gegnum Þýzkaland
yflr Svíþjóð til Rússlands. Þar
höfðu burgeisarnir völdin þá.
Socialdemokratarnir Btuddu þá og
vildu halda áfram ófriðnum. Hér
er ekki tækifæri til að fjölyrða
meira um það atriðl. Það þekkja
menn.
7. nóv. 1917 tók verkalýðurinn
völdin. Lenin varð sjálfkjörinn
stjórnarformaður og var þaö til
dauðadags. (Frh.).
HjálpsrstSð hjúkrunarféSags-
ina >Líknar« «r opin:
Mánudaga . . . kl. i k—12 l h',
Þriðjudaga ... — 5—6 1. -■
Miðvlkudaga . . — 3—4 @. -
Föstudaga ... — 5—6 ©. -
Laugardaga . . — 3—4 e. -
VerkamaSurlnn) blað jafnaðar-
manna & Aknreyri, er bezta fréttablaðið
af norðlenzku blöðunum. Flytur góðar
ritgerðir um stjórnmál og atvinnumál.
Kemur út einu sinni í viku. Kostar
að eins kr. 5,00 um árið. Geriet áskrif-
endur á aigreiðilu Alþýðublaðsins.
Útbrelðið Alþýðublaðlð
hwar aem þlð eruð og
hwert sem þlð farlðl
Bjarnargreifarnir, K venhatar-
inn og Sú þriðja fást í Tjarnar-
götu 5 og hjá bóksölum.
Maltextrakt frá ötgerð-
inni Egill Skallagrímsson er bezt
og ódýrast.
Horfnir tímar.
Ég hugsandi hlýði á gláuminn,
sem hljómar í kringum mig veikan
Ég einmana stari á strauminD,
sem streymir um lífsferil bieikan.
Ég einatt sé gieðina glitra
með geislunum skínandi björtu.
Ég heyrl oft tónana titra,
er töfra hin giaðlyndu hjörtu.
En á mig ei áhrif það hefur,
því algleymi svæfir n itt hjarta,
og dularfull dimma það vefur,
sem deyfir hið fagra og bjarta.
Þó veröldin skrautfögur skfni
og skenki mér dýrustu gæði, —
þeim óðara aftur ég týni
á algleymis víðlendu svæði.
Ég áður var ætíð svo glaður
á æskunnar vormorgnl blfðum.
Þá veröldin var mér sá staður,
sem vaggaði’ í iífsdráumi þýðum.
Þá hana ég of hlýðinn elti
og aðgætti’ ei laðandi glauminn.
Með flærð hún og falsi mér velti
i fossandl htingiðu-strauminn.