Dagsbrún - 01.11.1975, Page 6

Að loknu framsöguerindi Guðmundar J. Guð-
mundssonar kom Hermann Olason fyrstur í pontuna
og gerði nokkrar athugasemdir við þær tölur, sem
Guðmundur fór með. Hann sagði að eina trygg-
ingin fyrir bættum kjörum væri samstaða félags-
manna, „við erum búnir að gefa eftir í tvö ár, og
snúum því nú vörn í sókn.“
Elías Kristjánsson kvartaði yfir að félagsmál
sætu alltaf á hakanum á Dagsbrúnarfundum, „af
því að stjórnin veit upp á sig skömmina.“ Hann
kvartaði einnig yfir því að skrifstofumennirnir
væru of lítið við.
Kristvin Kristinsson: Enn erum við komnir til að
segja upp samningum, og enn þurfum við að glíma
við þá blekkingu að það sé kaup verkafólksins sem
skrúfi upp verðbólguna. „Það er ekki kaupið okkar
sem réttlætir gengisfellingu á gengisfellingu ofan.
Ekki veldur kaup okkar yfir 200% hækkun á ýms-
um nauðsynjavörum í verslunum á eins og hálfs árs
tímabili. Hvað er með hækkanir hins opinbera?
Hvað með hina háu vexti og vísitölubindingu lána?
Er þetta allt útaf kaupinu okkar? Við skulum ekki
eyða tímanum í að karpa innbyrðis um smáatriði,
heldur þjappa okkur saman og berjast gegn þessari
snarbrjáluðu stjórn."
Svavar Pálsson lagði fram tillögu um að styðja
aðgerðir sjómanna 23. október og hvatti menn til að
standa saman og „hætta ekki fyrr en þessi ríkisstjórn
segir af sér.“
Olafur Ingólfsson fjallaði um síðustu samninga
Guðmundur J.
Guðmundsson
í ræðustól
á jundinum
í Iðnó.
og 9 manna nefnd ASÍ. Hann sagði að síðustu samn-
ingar hefðu verið smánarsamningar „aðeins 11%
kauphækkun og einhver skattalækkun, sem fæstir
urðu varir við“. Hann gagnrýndi ólýðræðislegar
aðferðir í verkalýðshreyfingunni og sagði: „aukum
áhrif verkamannanna sjálfra, gerum sjálfir samn-
inga næst, og ég hvet til að ASÍ verði ekki falið
umboð fyrir okkur“.
Sveinn Magnússon benti á, að það væru ekki at-
vinnurekendur sem hirtu aftur ávinning af kaup-
hækkun heldur stjórnmálamennirnir. Kaupið er ó-
trúlega misjafnt - „eigum við samleið með fag-
mönnum sem stundum eru með 1000 til 3000 krónur
á tímann þegar við erum með 300 krónur? Af hverju
eigum við alltaf að reka lestina? Við eigum að fá
mannsæmandi laun fyrir 8 stunda vinnudag“.
Guðmundur Hallvarðsson: Hér eru engar beinar
tillögur um það hvernig við eigum að standa sam-
an í baráttunni. Oll stefnumörkun ætti að lúta að
því að við getum lifað á 40 stunda vinnuviku. Það
ætti að vera búið að reikna út kjaraskerðinguna
með fullri vísitölu frá 1. mars 1974. Er ekki nær-
tækast að finna þessa tölu og leggja hana til grund-
vallar í samningum? Eigum við að líta á faglærða
menn sem óvini? Margt af þessu fólki er á tíma-
kaupi og ekki ofsælt af sínu kaupi. Við eigum að
berjast gegn akkorðskerfinu og bónusnum. Ég og
fleiri höfum verið andvígir því hvernig staðið hefur
verið að samningum, hvað þeir hafa verið lokaðir,
en miðstýring þarf ekki að vera af hinu illa. Spurs-
málið er hvort hún er lýðræðisleg eða ekki.
Benedikt Kristjánsson ræddi um samningana hér
fyrir sunnan og samninga sem gerðir voru fyrir
norðan, og sagði að þeir virtust þyrnir í augum
ASÍ forystunnar. „Við sjáum nú hvernig loforðin
stóðust um að landbúnaðarvörur myndu ekki hækka,
síðan kom vörugjaldið, og þrátt fyrir allt þetta virð-
ast viðbrögð ASÍ í lágmarki. Ég er fullkomlega
meðmæltur uppsögn, en umboð okkar á ekki að
fara útfyrir Dagsbrún, og alls ekki í hendur 9 manna
nefndinni.“
Árni Jóhannsson: Enn erum við komnir í sama
helv ... fenið og áður. Við höfum vanalega staðið
í sömu sporum strax eftir samninga. Þeir hafa ekki
verið í vandræðum með að snúa á okkur þessir
6
DAGSBRÚN