blaðið - 18.08.2007, Blaðsíða 20
20
LAUGARDAGUR 18.ÁGÚST2007
blaöiö
Afmæli
Þann 11. ágúst sl. varð
fimmtugur Öm Johansen
framkvæmdastjóri. Af því
tilefni langar okkur að
bjóða ættingjum og vinum
að samgleðjast okkur og
þiggja léttar veitingar í dag
18. ágúst frá kl. 20 til 23 í
félagsaðstöðu Þróttar á
Sævarhöfða 12 í Reykjavík.
Öm Johansen og frú.
Yfirhafnir í úrvali
Mörg góð tilboð
50% afsláttur af öllum síðum kápum
Jakkar
2.900
5.900
Stuttkápur 2.900
Regnkápur 2.900
Opnunartími:
Laugardagur 10-16
Opið alla virka daga 10 -18
\o^ms\o
Mörkinni 6, Símí S88-5518
Auglýsingasíminn er
510 3744
HU
Slys og önnur slys
Iviðtali við Helga Seljan í
Kastljósi á miðvikudagkvöld
var Guðni Ágústsson fyrrver-
andi ráðherra til margra ára
spurður um kolsvarta skýrslu Rík-
isendurskoðunar um stöðuga og
viðvarandi framúrkeyrslu margra
ríkisstofnana á peningum úr ríkis-
sjóði. Guðni kvaðst sem ráðherra
hafa brýnt fyrir forstöðumönnum
sinna stofnana að halda sig innan
fjárheimilda. En svo brosti hann
kumpánlega og bætti við: „En svo
urðu stundum slys..."
Ef ég fer fram yfir á tékkheftinu
minu í bankanum, þá dugar mér
ekki að fara í bankann og segja
bankastjóranum að það hafi orðið
slys. Hann kann vissulega að taka
mér vel og veita mér eitthvert svig-
rúm til að borga skuldina en hann
fellir ekki niður háar upphæðir.
Hann segir ekki bara: „Æ, var það
slys, já, ósköp var það leitt en það
getur nú alltaf gerst, við strikum
þetta þá bara út.“
Nei, á endanum þarf ég alltaf að
borga yfirdráttinn til baka. Eins og
eðlilegt má heita.
Og ef ég borga ekki skattana
mína, þá tjóir heldur ekki mikið
fyrir mig að fara til tollstjóra og
segja: „Það varð svolítið slys, ég feil-
reiknaði aðeins og get ekki borgað
þetta núna, viltu ekki bara fella
þetta niður?“
Þá mun tollstjóri ekki segja: „0,
slys, æ, þau eru svo leiðinleg slysin,
ekkert við þeim að gera, já, auð-
vitað fellum við þetta allt saman
niður, óskapa hrakfallabálkur ertu
- en sérðu, hérna strika ég skuldina
út. Svona, fussfuss, burt með þig
skuld!“
Almenningur borgar fyrir slysin
Nei, þetta gerir tollstjóri ekki.
Hann veitir mér kannski líka
margvíslegt svigrúm til að greiða
skuldina. En á endanum þarf ég að
borga.
Að minnsta kosti ef ég er
óbreyttur borgari.
Ef ég er hins vegar forstöðu-
maður stofnunar á vegum ríkisins,
þá horfir málið öðruvísi við.
Þá get ég eytt peningum svona
nokkurn veginn eins og mér sýnist.
Það býttar engu þótt ég fari langt
umfram heimildir í fjárlögum. Ár
eftir ár eftir ár. Ríkið borgar samt.
Að vísu eru í lögum ákvæði um að
slíka forstöðumenn ríkisstofnana
skuli svipta embætti og jafnvel
dæma í fangelsi. En það stendur nú
svo margt í lögum ...
<^gm Já, auðvitað fell-
^ um við þetta allt
saman niður, óskapa
hrakfallabálkur ertu - en
sérðu, hérna strika ég
skuldina út. Svona, fuss-
fuss, burt með þig skuld!
Og ég er ekki einu sinni kallaður
fyrir ráðherra til að skýra mitt mál.
Ef svo ólíklega fer að það hrannist
upp hjá minni stofnun þvílíkar
skuldir að það kalli á útskýringar
hjá ráðherra, þá segi ég bara að
þetta hafi verið slys, og þá skilur
ráðherra það. Þá segir hann: „Æ,
var þetta slys, æ, en leiðinlegt... en
nú borga ég þetta fyrir þig.“
Að vísu verður það ekki ráðherr-
ann sjálfur sem borgar skuldina
mína. Það verða skattgreiðendur í
landinu. Jón Jónsson í Breiðholtinu,
Sigurður Sigurðsson úr Keflavík,
Sigrún Sigrúnardóttir á Akureyri
og Pálína Pálsdóttir á Barðaströnd
- það eru þau sem ráðherrann lætur
borga skuldina mína.
Án þess reyndar að spyrja þau,
en hva! - slys geta alltaf gerst!
Og svo held ég bara áfram í
vinnunni. Stjórna minni ríkis-
stofnun. Fínn maður. Áfram verða
lllugi Jökulsson
skrifar um slysfarir
öðruhvoru slys, stundum jafnvel
stórslys. En ráðherrann hefur alltaf
skilning á því. Sama þótt það sé
kannski kominn nýr ráðherra.
Þeir eru allir skilningsríkir menn,
ráðherrarnir. Og þau Jón, Sigurður,
Sigrún og Pálína, þau halda áfram
að borga fyrir slysin mín.
Möglunarlaust.
Fálkaorðan fyrir vel unnin störf
Og svo fæ ég á endanum fálka-
orðuna fyrir vel unnin störf í þágu
ríkisins. Fer á Bessastaði og lyfti
kampavínsglasi með forsetanum.
Viðstaddir verða allir ráðherrarnir
sem hafa reddað fyrir mig slys-
unum gegnum tíðina. Þeir klappa
mér lof í lófa þegar forsetinn nælir í
barm mér riddarakrossinum.
Á leiðinni heim frá Bessastöðum
verðum við að staldra við á gatna-
mótum svo það komist framhjá
sendibíll með veraldlegar eigur
Jóns Jónssonar. Hann reisti sér
hurðarás um öxl. Gat ekki borgað
yfirdráttinn í bankanum. Borgaði
ekki skattana sina á tilsettum tíma.
Hann hélt því víst fram að þetta
hefði bara verið slys. En auðvitað
þurfti hann að borga. Varð að selja
húsið sitt og flytja í leiguíbúð.
Sorglegt vissulega, en menn
verða náttúrlega að standa við sínar
skuldbindingar.
Ég reyni að bæla niður kampa-
vínsropa meðan ég bíð eftir að
sendibíllinn mjakist framhjá og ég
komist heim með orðuna.Þó ég per-
sónulega hristi hausinn yfir slíku.
Og muni aldrei skilja það.