blaðið - 18.08.2007, Blaðsíða 34

34
blaðió
4
LAUGARDAGUR 18.ÁGÚST2007
Er ekki hætt þótt ég
Baráttan fyrir umbótum „Mér
fannst þetta ekki beint erfitt þá en
þegar ég hugsa um það núna þá var
þetta næstum því fáránlegt ástand."
Huldajensdóttirvaríþrjá-
tíu ár forstöðukona og
yfirljósmóðir á Fæðing-
arheimili Reykjavíkur
og innleiddi á þeim
tíma ýmsar nýjungar sem voru um-
deildar en eru nú taldar sjálfsagðar.
Síðustu þrjá áratugi hefur hún rekið
Þumalínu, verslun fyrir mæður og
ungbörn, og starfað þar sjálf síðustu
átján ár. Nú hafa nýir eigendur tekið
við Þumalínu og Hulda er hætt
verslunarrekstri.
„Einhvern tíma verður maður að
hætta og þá er spurning hvort ekki
sé gott að hætta meðan maður er
* nokkurn veginn í fullu fjöri í stað
þess að bíða eftir að maður standi
ekki í fæturna,“ segir Hulda. „Ég
-• er auðvitað ekkert unglamb lengur,
fædd 1925, en ég finn ekki fyrir ell-
inni. Ég hef verið svo gæfusöm að
vera í starfi sem snýr að foreldrum
og börnum, bæði sem ljósmóðir og
sem eigandi Þumalínu. Nú er komið
að tímamótum.“
Valdirðu þér Ijósmóðurstarfið á
Eftir Kolbrúnu Bergþórsdóttur
kolbrun@bladid.net
sínum tíma vegna ástar á börnum
eða vegna áhuga áfaginu sjálfu?
„Ég var ákveðin í að fara í hjúkrun
en þá sá ég barn fæðast og allt breytt-
ist. Ég var í heimsókn hjá systur
minni norður á Siglufirði þegar hún
átti eitt af sínum ellefu börnum. Þetta
var óskaplega fallegt barn og fæðingin
sjálf var stórkostleg og heilög stund.
Þessi fæðing hafði gríðarlega sterk
áhrif á mig. Eg fór út stuttu síðar, lagð-
ist í laut og horfði upp í himininn og
sagði: „Ekki hjúkrun heldur ljósmóð-
urstarf". Þá var ég tuttugu og þriggja
ára gömul og framtíð mín var ráðin.“
Veistu hvað þú hefur tekið á
móti mörgum börnum?
„Á þessum tíma var innprentað að
starf ljósmóður fælist í því að taka á
móti barninu og gera eins vel og hún
gæti en að því loknu væru tjöldin
dregin fyrir og hún ætti ekki að
vita neitt um konuna og barnið sem
hún hafði sinnt. Ég get ekki sagt að
ég hafi fylgt þessari reglu því ég hef
fylgst með fjölmörgum foreldrum
og börnum þeirra eftir fæðinguna.
Ég hef ekki nákvæma skrá yfir þann
fíölda barna sem ég hef tekið á móti.
Eg vann erlendis um tíma og veit
hvað ég tók á móti mörgum börnum
þar og svo fæddust 22.000 börn á
Fæðingarheimilinu við Eiríksgötu
þegar ég stýrði því. Þannig að þetta
er dágóður hópur.“
Gjöf sem breytti lífsviðhorfi
Sástu sorg í kringum fœðingu?
„Ég starfaði á Fæðingarheimilinu
í þrjátíu ár og það segir sig sjálft að
þar fæddust andvana börn og börn
sem voru ekki heilbrigð. Ég bar
gæfu til að geta setið hjá foreldrum,
haldið í höndina á þeim, hlustað og
vonandi sagt huggunarorð. Það er
hræðilega sorglegt þegar barn fæð-
ist andvana eða fæðist ekki heilbrigt
en þannig er lífið. Margt af því fólki
sem ég bar gæfu til að fylgjast með
þroskaðist við að eignast barn sem
var ekki heilbrigt og lífsviðhorf þess
breyttist. Fatlaða barnið hjálpaði
foreldrunum til að sjá lífið með allt
öðrum augum en áður.
Starf mitt sem ljósmóðir dýpk-
aði skilning minn á lífinu og hefur
gefið mér óskaplega mikið, þar á
meðal trú á Guð.“
Hvernig gerðist það?
„Ég hafði lokið námi við Ljós-
mæðraskólann og ákvað að fara
til Svíþjóðar og vinna þar sem
ljósmóðir. Áður en ég fór gaf góð
vinkona mín mér gjöf og sagði
mér að opna hana ekki fyrr en ég
kæmi til Svíþjóðar. Þar opnaði ég
pakkann og í honum var Biblía. Ég
hafði gengið í sunnudagaskóla sem
Einn daginn
horfði ég á
hana í vögg-
unni og hugsaði:
„Nei, ég finn engan nógu
góðan til að hugsa um
þetta yndislega barn
- nema kannski bara sjálfa
mig." Og það gekk eftir.
barn en var ekki áberandi trúuð. Ég
ákvað að lesa þessa bók og byrjaði
á Nýja testamentinu. Persónan sem
ég kynntist í Nýja testamentinu var
opinberun fyrir mér: maður en líka
guð. Þetta var Jesús Kristur. Þarna
var ég leidd inn á braut sem ég hef
verið á síðan.
Sumir lifa lífinu eins og það sé
tómt og tilgangslaust og ekki að
neinu að stefna og halda að þegar
þessu Iífi sé lokið þá sé allt búið. Ég
trúi því ekki að það sé þannig. Það
er eitthvað þarna, handan þess sem