blaðið - 29.09.2007, Blaðsíða 18

18
LAUGARDAGUR 29. SEPTEMER 2007
blaöið

mfffíjff £.910 / WUMi&MW.Hír
Wfítf 9.910 zrtr /Mtémmp.m
Fyrir litla fjörkálfa
eftir Ásthildi Bj. Snorradóttur talmeinafrœðing
AmMMmt »j. Sntnrtúouir
‘&ÍDS bskslbs

bákdðp
Stundum veit Bína ekki hvernig
hún á að hegða sér og er því oft
pirruð og reið. Hér lærir hún ýmis-
legt gagnlegt, til dæmis að hlusta
og bíða þegar það á við, og þá líður
henni miklu betur.
?er í leÖ&fcóls
Bína er hrædd að byrja í leikskóla.
Hún er ekki viss um að mamma
komi aftur að sækja hana.
I leikskólanum lærir hún svo
margt, til dæmis hvernig hún á að
eignast vini og biðja um hjálp. Og
auðvitað kemur mamma aftur!
Engu skárri
en Saddam
egar þetta er skrifað er helst
útlit fyrir að herforingja-
klíkunni sem ræður Búrma
eða Mjanmar hafi tekist
að brjóta á bak aftur þá hrinu mót-
mæla sem gengið hefur yfir landið
undanfarna viku eða svo. Ég vona
raunar að svo sé ekki og lýðræðis-
öflum í Búrma takist aftur að vaxa
fiskur um hrygg.
(Hér var ég nærri búinn að
skrifa: „... takist aftur að ná
vopnum sínum,” eins og er tísku-
orðalag þessi misserin um hvað-
eina milli himins og jarðar - en
þetta orðalag ætti sérstaklega illa
við í þessu tilfelli þar sem stjórnar-
andstaðan í Búrma leggur þunga
áherslu á friðsamlega baráttu.)
Harðstjórn síðan 1962
Herforingjar hafa farið með
völdin í Búrma síðan 1962 þegar þeir
steyptu lýðræðislega kjörinni stjórn.
Lýðræði hafði verið við lýði síðan
landið fékk sjálfstæði undan Bretum
árið 1948. Árið 1988 kom til mikilla
mótmæla í landinu og herforingj-
arnir létu stráfella mörg hundruð
mótmælendur. Nýir herforingjar
rændu svo völdum og héldu frjálsar
kosningar árið 1990 en þegar í ljós
kom að Lýðræðisbandalagið undir
stjórn merkiskonunnar Aung San
Sui Kyi vann yfirburðasigur í kosn-
ingunum ákváðu herforingjarnir að
hafa úrslitin að engu.
Æ síðan hefur ríkt ströng og
illskeytt kúgun i Búrma. Herfor-
ingjarnir hika ekki við að fangelsa
hvern þann sem vogar sér að anda
gegn þeim - og margir hafa látið
lífið.
í orði kveðnu hafa vestræn ríki
ævinlega skammast út í Búrma og
krafist lýðræðisumbóta í landinu.
1 reynd hafa þau hins vegar lítið
hafst að þar sem herforingjarnir
sem fara með stjórnina hafa gætt
þess að styggja ekki stjórnvöld á
Vesturlöndum - né heldur í Kína
sem er náttúrlega máttugasti ná-
granni þeirra.
Afskiptaleysi vestrænna ríkja
Afstaðan til Búrma - eða réttara
sagt afskiptaleysið sem einkennt
hefur öll samskipti við þetta
hryggilega harðstjórnarríki - er
einna Ijósasta dæmið um hræsnina
sem löngum hefur einkennt sam-
skipti Vesturlanda, og þá sérstak-
lega Bandaríkjanna, í garð ríkja í
öðrum heimshlutum. Eftir að það
kom á daginn að allur hinn mikli
málatilbúnaður gegn Irak Saddams
Husseins um kjarnorkuvopn, efna-
vopn og önnur gereyðingartæki var
byggður á ímyndun einni og lygum,
þá hafa Bandaríkin og lagsmenn
þeirra á Vesturlöndum réttlætt
innrásina í írak og hörmungar þar
síðan með því að þrátt fyrir allt hafi
verið fyllilega réttlætanlegt að ráðast
inn í írak af því Saddam Hussein
hafi verið svo svívirðilegur harð-
stjóri og farið svo illa með þjóð sína.
Við þetta heygarðshorn er til
dæmis sá sorglegi maður Tony
Blair ennþá.
En þótt herforingjarnir í Búrma
séu litlu síðri harðstjórar og
ofbeldismenn gagnvart sínum
lllugi Jökulsson
skrifar um Búrma
þegnum en Saddam Hussein var
gagnvart írökum, þá hefur aldrei
verið blakað við þeim - nema með
kurteisum og innihaldslausum mót-
mælum. Og fjölmörg vestræn stór-
fyrirtæki lifa góðu lífi á viðskiptum
við herforingjana í Búrma.
Getum við ekki lagt
okkar lóð á vogar-
skálarnar til þess að
herforingjunum í Búrma
verði gert Ijóst að illvirki
þeirra verði ekki þoluð
öllu lengur?
Getum við gert eitthvað?
Ég er ekki að mælast til þess að
vestræn ríki geri innrás í Búrma til
að koma herforingjastjórninni þar
frá völdum. Þess óskar vitaskuld
enginn. En það er samt kominn
timi til að þau reki af sér slyðru-
orðið og sýni herforingjunum í
Rangoon í tvo heimana - diplómat-
ískt, pólitískt og efnahagslega.
Og hver veit nema hér geti verið
komið hlutverk fyrir okkur Islend-
inga ef framhald verður á þeirri
þróun sem Ingibjörg Sólrún utan-
ríkisráðherra hefur bryddað upp á,
að við segjum okkur frá þeim leiða
stuðningi við Bandaríkjamenn
sem alltof lengi hefur verið aðalat-
riðið í islenskri utanríkispólitík.
Getum við ekki lagt okkar lóð á
vogarskálarnar til þess að herfor-
ingjunum í Búrma verði gert ljóst
að illvirki þeirra verði ekki þoluð
öllu lengur?