Orðlaus - 01.03.2003, Blaðsíða 16

1.„Þetta reddast"-týpan
SJÖ UNDUR VERALDAR...
Þegar nokkrir kvenmenn koma saman til þess eins að spjalla, eru það yfirleitt karl-
menn sem verða að aðal umræðuefni, þó svo að ekki standi til að tala eitthvað
sérstaklega um þá. Ég hef hér stuttlega tekið saman hverjar ég tel að séu sjö týpur
karlmanna sem þrífast i nútímasamfélagi og naestum hver einasta kona hefur ein-
hvern tíma lent á. Ég er ekki að reyna að halda því fram að hægt sé að flokka ALLA
karlmenn í þessa sjö hópa því að eins og við öll vitum er fólk mismunandi og breyti-
legt. Félagi minn sem las greinina var öriítið móðgaður yfir þessari flokkaskiptingu
og vildi halda því fram að hægt væri að flokka konur eftir „ljóskunni','„brúnkunni"
og „rauðkunni" þ.e. ef konur væru ekki svona óútreiknanlegar.
Ég vil taka það sérstaklega fram að þessari grein er ekki ætlað að móðga einn né
neinn heldur á hún að vera skemmtiefni fyrir bæði kynin (þá aðallega konurl), en ef
einhver (karlmaðurinn) verður móðgaður, biðst ég hér með fyrirfram afsökunar.
2.„Veistu ekki hver ég er?!"- týpan,
ið munið kannski eflaust öll eftir laginu
með Rottweiler hundunum sem heitir
„Þér er ekki boðið" Þar voru hundarnir ef-
laust að syngja um þessa sérstöku tegund af
karlmönnum. Langflestir eru þeir búnir með
eitthvert nám, og þá sérstaklega eitthvað
sem tengist viðskiptum eða þá að minnsta
kosti eitthvað sem endar á ,,-fræðingur" þá
er ég ekki að meina t.d. sagnfræðingur eða
eitthvað svoleiðis. Þeim líður best (og
þá aðallega egóinu) í jakkafötum,
uppstrílaðir allan daginn með dýrt
og fínt vax í hárinu og tekst alveg
ótrúlega vel að halda í brúnkuna
allan ársins hring. Fyrir þá er mikilvægt
að borða úti, ef þeir mættu ráða þá væri það
í öll mál. Hvort sem það er á kaffihúsi (hádeg-
inu, pylsubarinn í kaffinu eða á fínum ressa um
kvöldið, það eina sem skiptir máli er að það sé
einhvers staðar annars staðar en ( mötuneyti
fyrirtækisins. Hádegin á fimmtudögum og
föstudögum eru heilög þegar kemur að þessu
efni því þá fara þeir í skipulögðum hópferðum
í bjór og „burger" á kaffihús bæjarins. Plúsinn
í kladdann er líklega sá að það er voða gam-
an að fara með þeim út að borða enda hafa
þeir smekk fyrir góðum vínum og mat (og
góðri þjónustu), enda má nú líka fyrr vera
fyrst þeir borða svo mikið úti. Þegar kemur að
kvenmönnun þá kjósa þeirfrekar„Jackie"um-
fram „Marilyn" HELST MJÖG glæsilegar konur,
virðulegar, metnaðarfullar og í alla staði heill-
andi (sem sagt einhverjar sem þeir geta dreg-
ið með sér í kokteilboð). Stundum kemur fyrir
að einhverjir falla gjörsamlega á græðginni og
verða hreinlega svo grunnhyggnir að þeir kjó-
sa konu sem er sem líkust fyrirsætunum sem
prýða forsíður Cosmo (eða Hustler), og skítt
með það þó greindin sé á við pappírinn sem
þær sitja fyrir á. En grundvallarreglan er alltaf
þessi:„Hún má ekki þéna meira en hann."Þeir
fara lítið út að skemmta sér, vilja helst ekki láta
kenna sig við einhverja ákveðna næturklúbba
og nota þá frekar föstudagskvöldin ( að
sökkva sér á kaf í vinnu eða skella sér í kokteil-
boð. Mikið lífsgæðakapphlaup einkennir þá,
enda eru þetta flestir hörkuduglegir strákar
þegar kemur að vinnunni og auðvitað vilja
þeir njóta góðs af því sem þeir hafa ávaxtað.
Þeir kaupa verðbréf, flottar íbúðir í fínni hverf-
um borgarinnar, aka um á glæsikerrum og
eiga það til að vera alveg einstaklega miklar
„höfðingjasleikjur" (hvort sem þeir telja það
vera hæfileika eða ekki!) Þeir eru ekki tilbúnir (
einhvern „pakka" Vinnan er numero uno og ef
þú verður heppin er mjög líklegt að þú verðir
númer þrjú.... á eftir bílnum.
eir sem tilheyra þessum hópi skiptast
mismunandi eftir starfsstéttum, en
eru yfirleitt þessir með verkfærabeltin
og í snjáðu gallabuxunum. Langflestir
þeirra eru með einhverja iðnmenntum
að baki, stutt og gott nám sem skilar
ágætlega af sér og tekur ekki svo mikinn
tíma frá þeim. Stuttklippt hár,sem aðeins
er greitt eftir klukkan átta á kvöldin, og
sterkar hendur er eitt af aðaleinkennum
þeirra, enda skilar Kkamleg áreynsla sem
fylgir byggingar- og smíðavinnu, góðum
árangri. Meirihlutinn keyrir um á flottum
köggum sem þeir eiga bara 10% í og Glitn-
irá rest.Á djamminu er tiltölulega auðvelt
að „spotta" þá þv( að þennan þjóðflokk
þekkirðu á þröngu bolunum og skyrt-
unum sem líta alltaf út fyrir að vera að
springa utan af þeim, nóg af vaxi ( hárinu
og svo auðvitað glittir alltaf í einhver tat-
tú á höndum eða handleggjum. Svo hafa
þeir líka þetta ótrúlegt þol í að reyna að
komast fram fyrir röð á skemmtistöðum
bæjarins með því að segja: „Veistu ekki hver
ég er?l" eða „Veistu hver Biggi úr Breiðholt-
inu er?l" en fatta bara ekki að dyravörðunum
gæti ekki verið meira sama, og þá er bara eitt
ráð eftir: Að taka fram hnefana. Hvað kven-
menn varðar eru þeir ekkert mikið
að leggja sig fram við að reyna að
vera rómó, fínn matur er semsagt
mjög sjaldan inni í myndinni,aðal-
lega bíóferðir og drykkir á barnum
(stundum rúnturinn). Ekki gera þeir
miklar kröfur til kvennanna sinna hvað varðar
framtíðina eða menntun svo framarlega sem
þær „lúkki" bara vel, en þeir þola ekki kven-
menn sem eru gáfaðari en þeir. Lífsmottóið er
að taka einn dag í einu, og ekki flýta sér um
of og það er alltaf sama hugsunin sem knýr
þá áfram: „þetta reddast"; og það gerir það
yfirleitt þótt ótrúlegt sé. Það verður þó alltaf
hulin ráðgáta hvers vegna þeir þurfa alltaf að
byrja öll samtöl á: „Ég var svo fullur....." eða
„Djöfull er ég þunnur..."
3.„Styrktur af Lánasjóði
íslenskra námsmanna"- týpan.
etta eru strákarnir sem þú heyrir talað
um í fjölskylduboðum en hittir aldrei
því að þeir eru alltaf að læra. Mismunandi
karakterar með mismunandi útlit en það
sem einkennir þá alla er að þeir eru hörku-
duglegir og alveg Ijóngáfaðir. Þeir geta
verið alveg hrikalega feimnir eða ægilega
hrokafullir. Þetta er „þjóðflokkurinn" sem
hefur virkilegan áhuga á pólitík (er ekki að
þykjast), horfir á fréttir og fylgist grant með
öllu sem í kringum hann er og hefur gaman
af því. Þessir strákar eru mjög fullorðins-
legir ( fasi og geta haldið uppi samræðum
án þess að þurfa að bauna út einhverjum
lélegum klámbrandara. Góðir mannasiðir
einkenna þá (þetta eru þeir sem halda opn-
um hurðum) og plúsinn í kladdann er að
þeir vita hvað þeir vilja og metnaðurinn er
í hámarki. Þeir ætla sér eitthvert stórt hlut-
verk í lífinu. Af þeim týpum sem ég hef þeg-
ar talið upp eru þetta þeir einu sem hafa
einstaklega gott úthald við kaffihúsasetu,
hvort sem það er til að lesa eða kjafta við
4.„Stúdentar lífsins"-týpan
vinina. Þeir sjást mjög sjaldan úti á djamm-
inu en við lok hverrar prófatarnar tekur við
tímabil sem jafnvel SÁÁ sér ekki fyrir endann
á. Með fátækum námsmanni geturðu gleymt
því að vera boðin út að borða og njóta góðs
af, því hvorki eiga þeir peninginn né tímann
til þess. Þess vegna ættu dömur borgarinnar
að fá samviskubit þegar námsmaðurinn býð-
ur þeim í gias. Þeir vilja helst af öllu
dömur sem er miklu meira varið í
gáfulega heldur en útlitslega og
ekki skaðar að hún noti gleraugu,
(bara svo það sé nú augljóst að
hún sé gáfuð!). Daman verður l(ka að
vera svoKtið sveigjanleg, því námið gengur
fyrir öllu öðru, og þá meina ég ÖLLU ÖÐRU!
Þetta eru þeir menn sem ég myndi kalla
„framtíðar eiginmenn" þv( að ég get lofað
því að eftir 15-20 ár eru þetta mennirnir sem
einhverjar konur neituðu einu sinni og gráta
sig svo í svefn þegarþær sjá þá í fréttunum
undir heitunum „sendiherra" „þingmaður"
eða „forstjóri" En hvers vegna þurfa þeir all-
taf að vera að bauna gáfum sína á aðra?!
Bráðgreindir gæjar sem lesa mikið og
eru voða klárir en „droppuðu" bara
út úr menntaskóla eða ákváðu strax eftir
menntaskóla að íslenska menntakerfið
stæði völtum fótum og höfðaði ekkert sér-
staklega til þeirra. Almennt eru þeir á móti
prófum, halda þv( fram að fólk eigi að læra
það sem það vill og þegar það vill. Þeir velja
sér mismunandi atvinnu, þ.e. ef þeir hafa
ekki farið í heimspeki, stjórnmálafræði eða
tölvunarfræði í háskólanum. En oftar en
ekki er hægt að finna þá á bakvið afgreiðslu-
borð, þá annaðhvort í plötu-,fata-,eða bóka-
búð. Þeir eru frekar raunsæir á Kfið (sumir
myndu segja svartsýnir) og því er ekkert lífs-
gæðakapphlaup á þeim líkt og hjá týpu nr.
2. Þeir gera ekki miklar kröfur og
eru yfirleitt sáttir við hlutskipti
sitt í lífinu . Það að eiga kaffi og sígó er
meira en nóg. Eitt af aðaleinkennum þeirra
eru notuðu fötin og húfan sem kemur yfir-
leitt í staðinn fyrir greitt (aðallega ógreitt)
hár. Og þv( oftar sem þeir lita út fyrir að
hafa ekki farið í sturtu yfir mánuðinn - því
betra. (Stundum mætti bara halda að þeir
vissu ekki hvort þeir væru staddir í menn-
ingarríki). Líklega eru þetta einu týpurnar
af karlmönnum sem ganga um með tösku
fyrir dótið sitt. Þá er ég ekki að meina ein-
hverja bakpoka eða svoleiðis heldur gamla
en endingargóða hliðartösku sem oftar en
ekki inniheldur ferðaspilara og bók. Að eiga
b(l myndi flokkast undir ákveðin Kfsgæði
sem þeir geta auðveldlega neitað sér um
og fara þá leiðir sínar á tveimur jafnfljótum
eða á gula bílnum. Mjög miklar líkur eru á
því að rekast á svona gæja þegar litið er
inn á kaffihús og sitja þeir þá yfirleitt með
Birting sem félagsskap eða eru að skrifa
niður hugsanir sínar á bók. Þeir hafa mikinn
smekk fyrir góðu kaffi og rauðvíni en þegar
farið er út í eitthvað sterkara er það bjórinn
og viskíið. Mörgum konum finnst heillandi
hvað þeir vita mikið um bókmenntir og
jafnvel óperur sem er ekki skrýtið því þeir
vildu miklu frekar gera eitthvað menningar-
legra eins og að taka þátt í kröfugöngum
og fara á listasýningar, frekar en að kíkja á
djammið. Þeir eru fastir á skoðunum sínum
og eru óhræddir við að láta þær í Ijós. Ekki
myndi ég segja að Kfið hjá þeim snúist um
að finna sér kvenmann. Annaðhvort eru
þeir á lausu og eru búnir að vera það lengi
eða þá að þeir eru nánast giftir og búnir að
vera með konunni síðan þeir voru 12 ára.
Ekki kemur til greina hjá þeim að næla sér
f einhverja vitlausa gellu, þvl daman verður
að samsvara þeim í klæðaburði, gáfum og
skoðunum. Þeirra lífsmottó er: „Svona er
þetta nú bara."