Orðlaus - 01.12.2004, Blaðsíða 16

Eruð þið orðin þreytt á sama
söguþræðinum í kvikmyndum,
leikritum eða bókum?
Mannskepnan hefur alla tíð reynt að setja sjálfri
sér lífsreglurnar í gegnum sögur. Þannig höfum við
reynt að kenna okkur muninn á réttu og röngu, og
að ástin sé eitthvað sem geti lifað að eilífu, en bara
Piparsveinar í ruglinu
Ef svo er, þá er vel hugsanlegt að piparsveinar og
jónkur séu dæmd til þess að lifa óhamingjusömu lífi.
Ég man að minnsta kosti ekki eftir neinni mynd eða
sögu í fljótu bragði sem endar á því að aðalpersónan
fórnar tilvonandi maka og ástinni fyrir einverulíf og
lifir þannig hamingjusöm til æviloka? En þið?
Ég trúi því að það sé ekki hægt að verða ástfanginn nema að
maður hafi eitthvað að gefa. Ég trúi því líka að það sé ekki
hægt að stjórna því hverjum maður verður ástfanginn af
ef sé farið með hana eins og postulínsdúkku.
Sögur gefa okkur tækifæri til þess að flýja okkar
eigið líf og skyggnast inn í heim annarra. Þær stytta
okkur stundir og gefa okkur mælistiku til þess að
beratilvistokkarsaman við. Ef sögurværu ekki búnar
til úr sama efniviði og lífið sjálft, myndu þær ekki
hreyfa við einum eða neinum. Þær eru eitthvað sem
allir menningarheimar eiga sameiginlegt. Þær eru
vopnið sem við notum til þess að útskýra trúarbrögð
okkar fyrir öðrum. Þær eru ein besta leiðin, ásamt
tónlist, til þess að miðla tilfinningum á milli fólks
sem þekkist ekki neitt. Við erum einu lífverurnar
á jörðu sem erum með þráhyggju fyrir því að segja
sögur. Þannig minnum við hvert annað á, hver við
erum, og hvað það er sem tengir okkur saman. Sama
hvort sagan er 3000 ára gömul eða ný.
Ég get ómögulega munað eftir sögu sem snertir ekki
annað hvort, eða bæði, ást og/eða öryggi. Sama í
hvaða formi sagan er. Þessu held ég fram með það
að leiðarljósi, að hatur sé aðeins afskræmd ást.
Öryggið sem ég tala um, er einhvers konar ógnun
á tilvist sögupersónanna. Með það að leiðarljósi að
sögur séu spegill af raunveruleikanum, getur þannig
verið að hamingjan felist í ást og öryggi.
'“'W' '' -
Það fór ekki einu sinni vel fyrir Jesú, sem var
skírlífur samkvæmt Biblíunni. Yfirleitt eru
stærstu verðlaunin í sögulokin að viðhalda
ástinni, eða uppgötva hana. Oftast felst
öryggið í því. Ef Jesú hefði til dæmis bara
slappað af, gifst Maríu Magdalenu, leyft
henni að halda sér volgum á næturnar
og lagst í barneignir hefðu sögulok
hans orðið aðeins hamingjusamari.
Af einhverjum óskiljanlegum
líffræðilegum ástæðum fæðumst við
öll með þessa hvöt að finna ástina.
Jafnvel þeir sem lifa hamingjusamlega
í einveru sinni, leyfa sér að dagdreyma
um það að verða ástfangnir og trompa
þannig tilveru sína. Þó það væru kannski
mestar líkur á að slíkt myndi skapa þeim
meiri óþægindi en hamingju.
Ég trúi því að það sé ekki hægt að verða
ástfanginn nema að maður hafi eitthvað að
gefa. Ég trúi því líka að það sé ekki hægt að
stjórna því hverjum maður verður ástfanginn
af. Þarf ástin að vera eins og sinu-eldur, eins og
segulstál? Verður oft af litlum neista mikið bál?
Við kynnumst ást og öryggi i móðurkviði og lifum
svo eins og prinsar og prinsessur þartil okkur er hent
út af heimilinu. Þá reynum við allt sem við getum til
þess að komast í þessa stöðu aftur. Þetta er gömul
saga og ný.
Texti: Birgir Örn Steinarsson

B ý n u ir s d m s t ® é u!
• F rá 1 s P ale s tim a. m m ; ó Im
Hvar: Gaukur á Stöng.
Hvenær. 1. desember 2004.
Hverjir: KK, Mugison, Bob Justman, Lára & Delphi,
Touch, Ensími og troðfullt hús af áheyrendum.
Hvers vegna: Útgáfutónleikar hins glæsilega
safndisks Frjáls Palestína sem gefinn er út til styrktar
æskulýðsstarfi í Balata-flóttamannabúðunum
Palestínu. Auk sölu á geisladisknum rann allur ágóði
tónleikanna til málefnisins.
Flóttamannabúðirnar Balata eru staðsettar
á Vesturbakka Palestínu. Þar búa yfir 20.000
flóttamenn við gífurlega fátækt og eru aðstæðurnar
vægast sagt hörmulegar. Stanslaust ógnarástand
hefur ríkt í Palestínu í tugi ára sem virðist ekkert ætla
að linna og íbúar Balata hafa farið hrikalega út úr
stöðugum árásum og þeirri eyðileggingu sem fylgir.
í hverri einustu viku heyrast nýjar fréttir af mannfalli
borgara fyrir botni Miðjarðarhafs og menn fylgjast
með ráðþrota um allan heim.
MUGISON
Þegar Eva Einarsdóttir, umsjónarmaður safndisksins,
starfaði sem sjálfboðaliði í Palestínu í byrjun
ársins kynntist hún hörmungunum í Balata-
flóttamannabúðunum af eigin raun. Eftir þá reynslu
ákvað hún að standa ekki ráðþrota heldur gera
það sem hún gæti til að bæta ástand þeirra barna
sem hafa ekki kynnst neinu öðru en ótta, fátækt.
ENSIMI
Steinunn Jakobsdóttir
BOB
JUSTMAN
TOUCH
LARA
morðum og limlestingum. Verkefnið, sem styrkt
er, kallast Project Hope og með því er reynt að efla
æskulýðsstarfsemina í búðunum og kenna unga
fólkinu að nýta sína hæfileika á uppbyggjandi
hátt. Það eru jú börnin sem eiga eftir að vaxa úr
grasi og verða framtíð þessa stríðshrjáða lands.
Geisladiskurinn Frjáls Palestína er gefinn út af
félaginu Ísland-Palestína og hafa þau unnið hörðum
höndum til þess að diskurinn verði að veruleika .
Hann er þeirra framlag til að veita æskulýð í Balata-
flóttamannabúðunum von um betri framtíð.
Þú færð ekki annan eins safndisk hér á landi þar sem
eins ólíkar hljómsveitir og KK, Vinyl, Tenderfoot,
Ske, Lára & Delphi. Quarashi, Ensími, Ghostdigital,
Santiago, Touch, Múm, XXX Rottweiler ásamt KJ,
Leaves, 200.000 Naglbítar, Worm is Green, Bob
Justman, Gus Gus, og Mugison, Ragnar og Rúna
eru saman komnar. Topphljómsveitir í íslenskri
tónlistarmenningu taka hér höndum saman og gefa
vinnu sína i þágu þessa brýna málefnis og nú þurfum
við að gera slíkt hið sama og kaupa diskinn! Frjáls
Palestína er frábær jólagjöf fyrir mömmu og pabba,
ömmu og afa, vini, frændur, frænkur, kærustu eða
kærasta. Sláum tvær flugur i einu höggi og eyðum
pening í gjöf sem rennur ekki í vasa stórfyrirtækja
heldur stríðshrjáðra barna sem þurfa á hverri krónu
að halda.