Orðlaus - 01.09.2005, Blaðsíða 26

Þetta hefði einhverjum
aldrei dottið í hug. Slatti
af skrýtirokkurum úr Klink
og Bank í heiðurssætinu
á Þjóðhátíð í Eyjum. Og
vel tekið - með dansi og
húrrahrópum. Skrýtirokk-
urum sem fram til þessa
höfðu helst verið þekktir
fyrir einhverskonar skrýti-
lega rafurmagnstónlist og
enn skrýtilegri gjörninga
(„Dauðinn og börnin"), jú
og að skratsa fyrir Sesar
A. Einhverjum hefði þótt
þetta skrýtið, einhverntím-
ann. En þetta gerði hljóm-
sveitin Trabant - og lék svo
kvöldið eftir á týpupartý-
inu Innipúkanum. Er á
fslandi upprisin hljómsveit
sem mun loks sameina hin-
ar klofnu fylkingar íslands,
eitthvað sem afdönkuð-
ustu Alice-in-chains angar
X-ins og aflituðustu Scoot-
erfrík EffEmm geta samein-
ast um að sé barasta allt
í lagi? Og meira að segja
ffnt á stundum? Munu
þessir hugrökku ungu
menn leiða (slendinga til
endurreisnar og geta af
sér nýja gullöld heiðar-
iegrar popptónlistar? Og
hvaða meðulum hyggjast
þeir þá til þess beita? Til
að fá úr þessu skorið (og
fleiru!) þótti fulltrúum
Orðlauss heppilegast að
hitta einhverja þeirra yfir
kaffibollum og bjórkollum
og rita niður afraksturinn.
Gísli Galdur heitir í
alvöru Gísli Galdur
-Sætir drengir. Hverjir Trabanta
sitja hér hjá mér í dag og hverja
vantar?
Trabant kynna sig með fullu nafni.
Hjá okkur eru samankomnir þeir
Ragnar Kjartansson, Þorvaldur
Gröndal og Gísli Galdur Þorgeirs-
son (hann heitir í alvörunni Gald-
ur), en Viðar Hákon Gislason og
Hlynur Aðils Vilmarsson eru því
miður fjarverandi. Þar sem ákveð-
in hefð virðist hafa myndast er fjöl-
miðlar ræða við Trabant lá beinast
við að höggva í sama knérunn og
spyrja: „Eruð þið hommar?"
Þorvaldur: „Við höldum því fyrir
okkur. Við höldum lokaðar æfing-
ar og förum dálítið mikið í sund.
Það þarf enginn að vita hvort við
erum hommar, er einkamál."
-En eruð þið að gera grín að
20 hommum með ímynd ykkar og
ærslagangi?
Ragnar: „Nei, okkurfinnst hommar
töff. Og hommamenning. Umslag-
ið fyrir Emotional [nýjustu skífu
Trabant] er einfaldlega tilvitnun
og tribjút við einhvern kúltúr sem
okkur finnst bara svo flottur."
Gísli: „Annars er 50 Cent ber að
ofan á nýjustu plötunni sinni. Það
hefur aldrei komið til tals að hann
sé einhver hommi, enginn vænt
hann um það."
R: „Varðandi stíl sveitarinnar,
þá talar hann líka inn í einhverja
svona rókókó stemmningu, eitt-
hvað ofboðslega dekadent. Við
lifum á firrtum tímum og það
þarf firrta hljómsveit til að endur-
spegla það. Trabant er hljómsveit
hnignunarinnar."
Grín?
-En er Trabant grinhijómsveit?
Þ: „Nei, alls ekki. Þetta er eigin-
lega orðið þannig að ef fólk er
ekki alveg að spá í að drepa sig
fyrir hljómsveitaræfingu eða fast
í einhverri rosalegri sjúgeizer
stemmningu, þá er það orðið að
einhverju gríni." Ragnar tekur und-
ir. „Það segir enginn að Screamin'
Jay Hawkins hafi verið grínisti, þó
hann hafi komið fram í drakúla-
búning. Og af hverju ekki að grín-
ast aðeins?. Er eitthvaö að því?
Mér finnst líka voða fyndið að sjá
Iron Maiden á tónleikum, Eddie er
fyndinn. En þetta er góð spurning.
Kannski erum við svona hressir því
menn eru að hugleiða að drepa
sig fyrir hljómsveitaræfingar, gera
þetta aðeins bærilegra?"
-Er framkoma ykkar og yfirbragð
kannski einhverskonar yfirlýsing,
fáið þið i henni útrás fyrir djúp-
stæðar tilfinningar og samfélags-
rýni?
R: „Ja stundum, en mest af því sem
við gerum er undir formerkjunum
„af því bara". En öll þessi læti í
okkur hljóta að vera einhverskon-
ar steitment. Undanfarin ár hafa
hljómsveitir annaðhvort verið kúl
eða krúttilegar, svo ég alhæfi að-
eins. Ætli þetta sé ekki andsvar við
því þar sem við erum hvorki kúl né
krúttaralegir. Við erum að gera
eitthvað sem við vildum sjálfir sjá.
Fjörug framkoma liggur dálítið í
loftinu þessa dagana og það kall-
ast sjálfsagt á við það sem áður var
- sú krafa að ekkert sé satt nema
það sé sett fram á einhvern dram-
atískan, alvarlegan máta, sem síð-
an varð að einhverri klisju."
„Hallelúja! Nú er
ég kominn á E!"
-Nú er ekki hæpið að kalla Trabant
listaskólaband; þið hafið aðsetur í
Klink og Bank og hafið flestir ver-
ið frekar mikið á grensunni í ykkar
listsköpun fram að þessu. í sumar
hafið þið hinsvegar öðlast ótrúleg-
ar meginstraumsvinsældir, í kjöl-
far Emotional og hæpins kringum
hana, eruð spilaðir til jafns á Ef-
fEmm og X-inu og vorið aðalnúm-
erið í Eyjum. Hvernig koma þessar
nýju aðstæður ykkur fyrir sjónir?
plötu, við komum bara saman
og gerðum músík. Hún hljómar
svona," en Ragnar er á báðum átt-
um: „Við vorum samt óneitanlega
mikið að daðra við poppmúsík þeg-
arviðsömdum Emotional, fengum
hálfgert poppæði og hlustuðum
mikið á svoleiöis, þó okkar út-
færsla á poppinu sé ögn súr."
-Stafa vinsældir ykkar þá kannski
afþví að flestþað sem er framleitt
fyrir þennan markað [vinsældaút-
varp] er ekki gert með hjartanu
heldur af iðnaði? Er fólk að heyra
einhvern sannleika i Trabant, eða
hreinskilni, sem þaö heyrir ekki
annarsstaðar?
Þ: „Ég held það sé nú bara ýmis-
legt að breytast á meginstraums-
markaðnum, kannski, frekar en
hjá okkur. Fólk er hugsanlega orð-
ið þyrst að heyra eitthvað minna
verksmiðjuvætt."
G: „Svo eru þetta bara drullugóð
lög!"
R: „Það er eitthvað til í þessu, við
gerum okkar allavegana af öllu
hjarta og það sagði mamma mín
alltaf að myndi skila sér á endan-
um."
Undir pimpfeldi Holy B
Talið berst að uppruna Trabants,
en með góðum vilja má segja að
sveitin hafi orðið til í sinni núver-
andi mynd út frá samruna tilraun-
apælinga þeirra Vidda og Þorvald-
ar við hljómsveitina Kanada, sem
hefur lagt upp laupana [R: „Kan-
Þ: „Vel. Frábærlega. Gæti ekki
verið betra. Ég er búinn að bíða
eftir þessu allt mitt líf. Ég er hund-
leiður á því að vera drullast undir
einhverjum staur einhversstaðar,
spilandi í einhverju ógeðslega leið-
inlegu indíbandi og selja eða jafn-
vel gefa 20 plötur á hverju ári. Ég
er búinn að gera þetta síðan ég
var fimmtán ára gamall, nú er ég
orðinn 33 ára og segi bara: „Hall-
ellúja! Hallellúja, nú er ég kominn
á E!"
G: „Platan okkar er líka það góð
að hún á fyllilega erindi inn á
meinstrímið."
R: „Mér finnst vera kominn tími
á eitthvað svona - fólkið í meinst-
ríminu verður líka svo þakklátt
þegar einhver talar heiðarlega við
það og af virðingu, eins og gerist
þegar það sem er á jaðrinum og
á eigin forsendum verður óvænt
vinsælt; sú tónlist er oft raunveru-
legri en margt af því sem útvarpið
ælir venjulega út úr sér."
-Gerðuð þið þessa plötu þá ein-
hvernveginn öðruvísi en ef þið
hefðuð gert hana fyrir fimm árum,
var sérstakt markmið að komast í
útvarpið?
Þ: „Nei, tónlistin sem við gerum
endurspeglast mest af því sem
við erum að hlusta á hverju sinni
- það var aldrei pælingin að fram-
leiða plötu fyrir tiltekinn hóp."
Plötusnúðurinn er sammála; "Það
var engin stefna tekin fyrir þessa