Orðlaus - 01.11.2005, Blaðsíða 38

Árið hefur einkennst af mikilli
grósku í íslenskri tónlistarútgáfu
og í nóvembermánuði bætist enn í
plöturekkanna. Systkinin KK og El-
len senda frá sér diskinn Jólin eru
að koma þann 15. nóvember hjá 12
Tónum og á svipuðum tíma koma
þar út plötur frá Úlpu og Mugison.
Hafnfirsku rokkararnir í Úlpu hafa
átt gott ár og Ijúka því
með útgáfu plötunn-
ar Attempted Flight
By Winged Men. Úlpa
er þrusuflott tónleika-
band og þeir sem hafa
fylgst með strákunum
bíða spenntir eftir
nýjustu afurðinni og
þeim tónleikum sem
eiga eftir að fylgja
í kjölfarið. Mugison
hefur fengið frábæra
dóma fyrir fyrri plötur
sínar og væntingarnar
fyrir nýjustu plötunni,
A Little Trip, eru því
miklar en ekki er hægt
að kvarta yfir frammistöðu á árinu
þar sem hann heillaði til að mynda
Hróarskeldugesti upp úr skónum og
hélt alveg hreint brjálaða tónleika á
Innipúkanum.
íslensku Idol-stjörnurnar taka að
sjálfsögðu þátt í jólaplötuflóðinu og
bæta í koverplötusaf nið. Jón Sigurðs-
son sendir frá sér aðra plötuna í röð,
Heiða gefur út sjálftitlaða frumraun
og Idol-kvartettinn Heitar Lummur
syngjur íslensk dægurlög á fyrstu
breiðskífu sveitarinnar.
Smekkleysa er auðvitað líka með
fullt í gangi og má þar meðal annars
nefna væntanlegar plötur frá Diktu,
Sigga Ármann, Hairdoctor, Eyjólfi
Þorleifs og Megasukk.
Hunting For Happiness er önnur
breiðskífa Diktu en fyrsta plata
þeirra, Andartak, kom út árið 2002
og fékk mjög góðar viðtökur og
það er enginn annar en Ace, gítar-
leikari Skunk An-
ansie, sem sá um
upptökustjórn á
nýju plötunni. Ha-
irdoctor, sem eru
þeir Jón Atli og
Árni voru alveg
frábærir á Airwa-
ves og þrátt fyrir
að spila snemma
á löngu kvöldi
náðu þeir upp ríf-
andi stemmningu
á Nasa. Það verð-
ur því hressandi
að geta skapað
sömu geðveikina
heima í stofu með
Shampó í græjunum. Frægðarstjarna
Sigga Ármanns fer vaxandi eftir því
sem fleiri sjá hann spila á tónleikum
og eru til að mynda einhverjir útlend-
ingar að vinna að heimildarmynd um
hann. MusicForThe Addictederönn-
ur breiðskífa hans auk tónleikaplötu
sem hann sendi frá sér í fyrra og má
búast við einhverju eðalefni.
Að lokum er platan In Cod We Trust
með Ghostigital alltaf á leiðinni, von-
andi kemur hún bara sem allra, allra
fyrst.
38
Tónlistarmaðurinn Rúnar Þórisson hefur verið
að vinna að plötunni Ósögð orð og ekkert meir
og er hún sérstök fyrir það leiti að á henni still-
ir hann saman tveimur kynslóðum tónlistar-
fólks sem saman leika tilraunakennda rokk-
tónlist samda af Rúnari sjálfum auk Láru
Rúnarsdóttur og Karls Henry. Á plötunni má
finna auk Rúnars þá Sigtrygg Baldursson,
lirni'ili —nr ;r~- —— Harald Þorsteinsson og Jens Hansson sem
fulltrúa eldri kynslóðarinnar og Kalla úr Tenderfoot,
Bigga Maus, Katrínu úr Mammút, Daða fyrrum Jagúarmeðlim, Egil
og Ragnar úr Sign og Láru Rúnarsdóttur úr yngri kynslóðinni. Hvert lag á
disknum er síðan flutt af mismunandi samsuðu úr þessum hópi þar sem
ólíkum hljóðfærum og söngröddum er blandað saman.
„Ég var í námi í vetur og las mikið menningarfræði og heimsspeki og
fékk mikinn áhuga á því hvernig kynslóð tekur við af kynslóð" segir Rún-
ar og kviknaði þá konseptið á bakvið plötuna. „Þessi músík sem ég er
að spila er kannski ekki dæmigerð fyrir mann á mínum aldri. Ég er að
reyna að búa til skapandi rokktónlist og fylgist með því sem er að gera
hjá böndum í dag og hef áhuga á að starfa með skapandi fólki" bætir
hann við. Allur þessi hópur sem að plötunni koma er nefnilega að skapa
ólíka tónlist hvert í sínu horni en kemur hér saman og nær að skapa mjög
heilsteypt og glæsilegt verk, ólíkt öðru sem við höfum heyrt í lengri tíma.
Platan kemur í verslanir á næstu dögum.
það er
einhvernveginn
þannig: yfirfullir
öskubakkar
og brotnar
bjórflöskur, slitnir
skór og skítugar
buxur líka. Staðinn
bjór, daginn eftir
partý eftirpartý &
það sem virtist góð
hugmynd kvöldið
áður nagar þig
í magann og að
innan. Skynsemi
- hey! Skynsemi - nei! Skynsemi lönd og skynsemi
leið, í nokkra daga. Partýið er búið, en það þurfti
einhverntíma að enda því annars hefði það varla,
getað kallast partý. Of oft kveðin vísa segir sem
svo að „það er ekkert fjör að hafa alltaf fjör, því þá,
tæki maður aldrei eftir fjörinu". Og þetta er satt
- lífið er búið til úr allskonar reynslum og tengslum
og ekkert er í rauninni eftirsjárvert nema miðjumoð
og statuskvó. Og þetta var gaman - í nokkra daga
fylltist miðborg Reykjavíkur af krafti, gleði, tónlist,
hóreríi, plöggi, plöggi, plöggi, plöggi, plöggi,
plöggi, plöggi og - í röðum laugardagskvöldsins
og reyndar annarra kvölda líka - gremju. En
eftiráaðhyggja var þetta gaman, ég er syfjaður og
ef ekki væri fyrir froststillur og sólskin dagsins i
dag myndi ég sennilega tárast lítið eitt. Nei. Ég er
mjög harður gæji. En afstaðin Airwaves var fyrir
mestanpart mjög jákvæð reynsla (allavega ef maður
þekkti gott passa-lið) og þar báru íslensku böndin
af. Eins og Jakobínarína, til dæmis.
Þeir þóttu slá í gegn - og það af
góðu tilefni. Allar sveitir sem hafa
þybbna, Ijóshærða gítarleikara
innbyrðis voru líka magnaðar á
hátíðinni. Skátar, t.d. Og ein eða
tvær fleiri. Mæli með þeim. En
nóg um Airwaves; ég er eiginlega
orðinn leiður á tónlist. Og þá er
mikið sagt. En það þurfti líka mikið
til.
Stakt lag, sé það
vel gert og af natni,
getur þrýst hundrað
árum af mennsku
í þrjár mínútur og
þrjátíu sekúndur.
■U
Það er annars áhugavert að velta m
því fyrir sér hvaða gildi við leggjum
í tónlist. Hverju sækjumst við eftir þegar hún er
annars vegar og hvað viljum við forðast. Ég held
að það sé mjög mismunandi og jafnvel tilfallandi
hvaða merkingu fólk yfirfærir á músíkina sem það
hlustar á. Tungumálið er mjög ófullkomið, það
dugar enganveginn til þess að skýra allt sem hrærist
inni í okkur. Það eru ekki til orð yfir allt. Oft er í
samræðum meira sagt með því sem látið er ósagt.
Það er önnur klisja. En það er líka þess vegna sem
við misskiljum hvert annað og förum í stríð og erum
stundum leiðinleg og vond og lokuð af, en það er líka
þessvegna sem við þurfum og höfum fyrirbæri eins
og list til þess að gera okkur lífið bærilegt. Tónlist,
myndlist, dans, leiklist, Ijóð og svo bókmenntir.
Ein listgrein fyrir hvern stakan hlut sem fyrirbærið
manneskja samanstendur og er gerð af. Fleiri.
Sumir hafa þróað og þroskað form- og litaskyn
og með það að vopni geta þeir hinir sömu tjáð sig
gegnum myndræna miðla og tekið á móti tjáningu
annarra á sama máta. Þetta á reyndar við um alla,
en mismikið. Tónlist er aðeins öðru marki brennd,
því hún hefur líka orð og takt og harmóníur. Allir
eru þeirrar skoðunar að þeir eigi að „fatta" tónlist,
en ég held að það sem aðskilji heltekna, eins og mig
sjálfan og rosa rosa marga aðra (mér dytti aldrei í
hug að þykjast einstakur. „You are not a beautiful,
unique, snowflake.") sé hæfileikinn til þess að draga
tilfinningar og hugmyndir úr því sem á endanum er
ekki annað en flöktandi bylgjur af ögnum, búnar
til úr flöktandi bylgjum af ögun. Það geta allir
haft gaman af næs melódíu sem
sett er fram á
ó-móðgandi
máta, en þessir
geðveiku verða
að finna rétta
samsetningu
tóna, takta
og texta (í
mismunandi
hlutföllum
enginn einn hluti
er nauðsynlegur
en allir eru þeir
nægjanlegir fyrir
heildarmyndina) til
þess að lifa og fá fróun fyrir það sem býr innan í
þeim. Stakt lag, sé það vel gert og af natni, getur
þrýst hundrað árum af mennsku í þrjár mínútur og
þrjátíu sekúndur.
„Og hver er þá punkturinn? Hvað varstu eiginlega
að meina sem er svona merkilegt að til þess
hefurðu þurft 376 orð - heil 2149 slög (með bilum)
- til að segja?" Kannski þetta: „Öll tónlist er mér
mjög mikilvæg vegna þess að hún hjálpar mér
að segja það sem ég á ekki orð yfir - og að hugsa
án þeirra. Fyrir mér er tónlist
það listform sem hlutgerir þau
huglægu fyrirbæri sem gera mig
að manneskju og þessvegna þarf
ég að hlusta á hana eða jafnvel
búa hana til; hún hjálpar mér að
vera til og það er þessvegna sem
ég verð reiður eða leiður þegar
mér þykir illa með hana farið eða
henni sýnd óvirðing, því óvirðingin
er ekki aðeins við listformið heldur
líka við mannleikann sem það
samanstendur af. Og ég held að
hún gegni svipuðu hlutverki fyrir
marga þarna úti, en ég held líka að mjög margir fái
sína fróun annarsstaðar. í bíó eða ballett, t.d. Og
auðvitað eru línurnar stundum óskýrar og maður
sviptist á milli. Og auðvitað eru engin stigveldi
þarna að verki .Og auðvitað er ekkert af þessu er
meðfætt - það þarf mikla vinnu til þess að njóta
einhvers fyrirbæris til fullnustu. En hún er þess virði.
Því maður lærir nýjan orðaforða og nýjar leiðir til
tjáskipta og til þess að horfa á lífið. Og til að vera
manneskja. Það er mikilvægt að vera manneskja."
Plata til að kaupa eða stela í þessum mánuði: Sun
Kil Moon - Tiny cities. Stórmeistarinn Mark Kozelek
(Red House Painters) spilar lög stórmeistarans Isaac
Brock (Modest Mouse) og úr verður stórmeistaralegt
stórmeistarastykki sem hentarjafnt ísaumaklúbbinn
sem danspartýið. Ég myndi mæla meðfleiri diskum,
en það þarf eiginlega ekki. Og þó. Ég hitti Þóri
niðrí bæ um daginn og svo fékk ég diskinn hans,
"Anarchists are hopeless romantics." Það er
magnaður diskur og þessi Þórir er vinalegur náungi.
Nú vantar bara disk frá Gavin Portland.
hauxotron@hotmail.com