Orðlaus - 01.11.2005, Blaðsíða 44

Sænski Ijósmyndarinn Filip Cederholm tók forsíðumynd Orðlaus að
þessu sinni, en hann var staddur hér á landi í síðasta mánuði ásamt að-
stoðarmanni sínum Gambo við tökur fyrir karlablaðið FHM í Svíþjóð.
Þrátt fyrir að vera einungis á miðjum þrítugsaldri hefur Filip upplifað
fleira en flesta dreymir um - allt frá því að mynda jógabók í Indlandi, vera
fótboltadómari í Portúgal, strippa fyrir peninga og ferðast um heiminn
sem Ijósmyndari fyrir tískublöð.
Filip og Gambo komu hingað til lands með sænskt módel sem mun prýða
forsíðuna á jólablaði FHM í Svíþjóð. Þeir ákváðu þó að gera meira úr
ferðinni og taka í leiðinni myndir fyrir sænskan ferðabækling og munu
koma aftur hingað til lands til þess að vinna að því og ýmsum öðrum
verkefnum sem detta í hendurnar á þeim. Það var margt sem heillaði
félagana á klakanum, bæði kvenfólkið, náttúran og skemmtanalífið og
þegar Orðlaus hitti þá á Ólíver voru þeir búnir að skoða hvern krók og
kima af börum bæjarins milli þess sem þeir þeystust út fyrir borgina í leit
að flottum tökustöðum. „Þetta er alveg ótrúlegt land. Það lítur út einsog
tunglið þegar þú lendir í Keflavík en þegar maður kemurtil Reykjavíkur
opnast bara stórar dyr þar sem er stanslaust partý" segir Gambo og Filip
tekur undir það og pantar sér meiri bjór: „Reykjavík er mjög lítil borg og
ef maður ber hana saman við smáborg í Svíþjóð þá eru svo miklu fleiri litl-
ir og skemmtilegir barir og klúbbar hér. Ég var til dæmis búinn að heyra
mikið af Sirkus og hélt að sá staður væri risastór vöruskemma en síðan er
þetta vara pínkulítill skúr þar sem allir voru í miklu stuði."
Byrjaði framann í fangaklefa
Filip er þekktastur fyrir að taka myndir af konum, þá bæði fyrir tímarit og plötuumslög, en
auk þess hefur hann verið að taka náttúrumyndir fyrir sjónvörp og vinnur að sínum eigin
sjónvarpsþætti sem fjallar um Ijósmyndara sem ferðast um strendur heimsins til þess að fara
á brimbretti og taka myndir af kvenfólki. Verkefnin hrannast upp og eflaust margir sem
væru til í að vera í hans sporum. En hvernig byrjaði þetta ævintýri?
„Þegar ég var 16. ára, fullur á tónlistarhátíð henti ég epli í hausinn á löggu og var hand-
tekinn. í fangaklefanum hitti ég Ijósmyndara sem vann við að taka myndir af stelpum fyrir
tímarit í Svíþjóð og komst í vinnu hjá honum við að bera draslið hans. Ég vann með honum
í fjögur ár, eða þar til árið 2000, þegar ég skellti mér í ferðalag um heiminn. Ég ferðaðist
um alla Evrópu, var í Indlandi, vann sem strippari, bjó í rúgbrauði í Mexíkó, vann sem köf-
unarleiðbeinandi, bjó í Karabíska hafinu og flutti um tíma til Miami. Ég kom til baka til
Svíþjóðar tveimur árum seinna og í september sama ár fór ég í fyrstu myndatökuna mína.
Hún vatt upp á sig og ég er nú með stúdíó ásamt 5 öðrum í Stokkhólmi og fæ að ferðast
út um allt."
-Eitthvað sérstakt verkefni sem stendur upp úr?
„Já, það er eitt sem ég gleymi aldrei. Ég og hópur af sænskum stelpum var fenginn til að
koma á fótboltaleik á vegum UNICEF í Portúgal þar sem bestu fótboltamenn heimsins voru
að spila, eins og Ronaldo og Figo. í hálfleik áttu stelpurnar að spila til þess að skemmta
áhorfendum og ég var fenginn til þess að vera dómarinn. Ég sem hef ekkert vit á fótbolta
stóð fyrir framan 30.000 manns á leikvanginum og varð að byrja á því að spyrja vin minn
hvernig leikurinn færi fram. Ég blés í flautuna en fattaði ekkert að taka tímann og lét stelp-
urnar bara spila og spila og var kominn langt yfir tímann þegar ég sé systur Figo sitja við leik-
vanginn og kalla á mig að stoppa leikinn. Ég fór á svipaðan fótboltaleik árinu seinna í Sviss,
en þarf varla að taka það fram að ég var ekki fenginn til að vera dómarinn í það skiptið."
Lifa í drauminum
Það eru ekki margir sem fá það tækifæri að sameina áhugamál sín og vinnu eins og Filip
nær að gera með því að ferðast um heiminn með brimbrettið í annarri hendi og myndavél-
ina í hinni og gerir hann sér vel grein fyrir því að hann hefur dottið í lukkupottinn. „Já, við
erum að lifa í algjörum draumi. Mig hefur til að mynda alltaf langað til að koma til íslands
og nú fæ ég tækifæri til að gera það á átta vikna fresti sem er alveg frábært. ( þessum
bransa veit maður samt ekkert hvar maður á eftir að enda, ég hef til að mynda alveg örugg-
lega ekki áhuga á að mynda stelpur fyrir tímarit eftir 10 ár. Ég vil bara halda öllum dyrum
opnum og skemmta mér í leiðinni. Ljósmyndun er nefnilega lífsstíll og mestu skiptir að hafa
gaman og njóta hvers dags" segja þeir félagar að lokum áður en þeir þurfa að yfirgefa b
arinn og bruna upp á völl.