Bændablaðið - 15.12.2011, Blaðsíða 23
Bændablaðið | fimmtudagur 15. desember 2011 23
TOP N+ ... betra gler
Glerverksmiðjan Samverk ehf
Eyjasandi 2, 850 Hella
Gasfyllt gler, aukin einangrun.
!"#$$$%&%
!
"
Víkurhvarf 5
Síðasta grein sem ég skrifaði í
Bændablaðið átti að vekja upp
viðbrögð hjá Þyrnirós sem sefur
fyrir norðan, og á að sjá um
veiðistjórnun, en mér sýnist þeir
bara vera að hugsa um að „rugga
ekki bátnum“ og halda þessari
deild undir radarnum.
Æ oftar sjáum við í fréttum að
dýrbitið fé finnst og þá sérstaklega
í Borgarbyggð. Þar hefur verið
dregið úr greiðslum fyrir refaveiði
tveimur árum fyrr en annarstaðar á
landinu og settur á kvóti, en þekkt
eru fleiri dæmi um kvóta, til dæmis
í Dalabyggð.
Ég hef sjálfur séð dýrbitið fé
í Kjósinni sem ekki hefur ratað í
fjölmiðla og eflaust er sama sagan
víðar af landinu, bændur eru vanir
því að sjá svona. Þetta hefur verið
að gerast áratugum saman, jafnvel
þótt ref hafi verið haldið niðri.
Á hverju ári finnast lambaleifar
á grenjum og er það hvergi skráð
nema hjá Páli Hersteinssyni pró-
fessor, en hann féll frá nú nýlega.
Átti undirritaður gott samstarf við
hann og votta ég öllum ættingj-
um, vinum og samstarfsmönnum
samúð.
Samvinna vísinda- og veiði-
manna þarf að vera á jafnréttis-
grundvelli, veiðimenn hafa þekk-
ingu sem nýtist þó þeir séu ekki
með diplóma frá háskóla uppá
vasann.
Veiðimenn þurfa að fá aðgang
að rannsóknunum ef þeir óska eftir.
Rannsóknin er eflaust fyrsta skrefið
en ekki endapunktur, veiðarnar
taka við.
Minkurinn hefur verið veiddur
með skipulögðum hætti frá árinu
1939 og mikil þekking er hjá veiði-
mönnum um veiðiaðferðir, það er
veiðistjórnunin sem hefur klikkað.
Á einhverjum punkti verðum
við að segja stopp, nú er kominn
tími til að veiðimenn taki við taum-
unum og útfæri lausnir í veiði-
stjórnun byggðar á rannsóknum
vísindamannanna.
Í nýja friðlandinu sem stofnað
var á Hvanneyri (Ramsar) komust
ekki upp ungar nema frá örfáum
gæsapörum og þá bara einn ungi
hjá hverju pari, vegna ágangs refa.
Friðlandið á Vestfjörðum er
ekki eina vandamálið, fyrir ofan
ákveðna hæðarlínu er ekki greitt
fyrir unna refi, endalaust stofnuð
friðlönd úti um allt og sér ekki fyrir
endann á því og það nýjasta er að
stofna friðland á Látrabjargi og líka
í Austur-Barðastrandasýslu.
Í skýrslu frá Náttúrustofu
Vesturlands fyrir árin 2007 til 2010
er nefnt að minkurinn sé „flokk-
aður meðal 100 verstu ágengu teg-
unda í Evrópu og fjögurra verstu
ágengu spendýra álfunnar“.
Hvenær ætlar félagsskapurinn
Fuglavernd að ganga til liðs við
vargveiðimenn, hverjir eru það sem
vernda flórgoðann, eru það ljós-
myndarar eða veiðimenn?
Hvernig er með veiðifélög – átta
þau sig á stöðunni, hafa þau mark-
vissa stefnu í sambandi við refa- og
minkaveiði?
Við getum ekki leyft okkur að
bíða eftir því að hæggeng veirusýk-
ing eins og Plasmacytosis gangi frá
minkastofninum, þó að vísbend-
ingar um minnkandi frjósemi gæti
skýrst af því núna, og ættum við
frekar að herða sóknina.
Nú er staðan þannig á Íslandi að
refum fjölgar og minkurinn er aðal-
lega veiddur af mönnum sem gera
þetta af hugsjón.
Á fyrstu 9 mánuðum þessa árs
var ferðakostnaður umhverfisráðu-
neytisins yfir 52.000.000 (fimmtíu
og tvær milljónir) Samtals voru
farnar 333 utanlandsferðir (þing-
skjal 483, 166. mál).
Var endilega þörf á að fara allar
þessar ferðir, væri ekki nær að
spara aðeins þarna?
Inní þessa upphæð vantar kostn-
að vegna ferða innanlands.
Endurgreiðsla ríkisins vegna
refaveiða fyrir heilt ár eru bara
17.000.000, sem er einn þriðji
af þessu ferðastússi, en endur-
greiðslurnar hafa verið felldar
niður fyrir þetta ár eins og allir
vita. Virðisaukaskatturinn sem
veiðimenn rukka sveitarfélögin um
eru rétt um 15.000.000, sem ríkið
fær náttúrulega allan – þetta var
ekki fellt niður, þarna standa út af
tvær milljónir. Auðvitað á ekki að
leggja virðisaukaskatt á refa og
minkaveiðar, þetta á að vera eins
og snjómokstur; enginn vaskur.
Hvað er Svandís að pæla og
hvaða ráðgjafa hefur hún, eru það
bara líffræðingar og ferðalangar?
Jón Pétursson
Veiðar og vísindi
Lesendabásinn
Jón Pétursson veiðimaður með
tvær vænar tófur.