Alþýðublaðið - 25.02.1924, Blaðsíða 2

ALPYSUBLAÐIÖ
• i
Hreinar hendnr.
Þigar við, íslenzku konurnar,
fengum okkar pólitísku réttindl,
þá vonuðust flastar okkar eftlr
því, að konur myndu alment
nota þau, að minsta kostl kom-
ingarréttinn, sem margar konur
héldu vera aðalatriðið. Hinar,
sem héldu því fram, að aðat-
atriðið væri full þáttaka f sem
flestum almennum málum, sögðu
málin myndu vlð það verða
skoðuð frá ýmsum öðrum hiið-
um en karlmenn gerðu, bæði
vegna ýmsrar sérþekkingar
kvenna, og einkum og alira
helzt af þvi, að konurnar kæmn
með nýja og ferska krafta og
hugsjónir inn i pólitíkina. Þær
hetðn ekki enn þá lært að svæfa
samvizku sína og réttlætistil-
finningu vegna sameiginlegra
flokka-hagsmuna. Þær hefðu
aldrei tekið þátt í hinum pólitisku
hrossakanpum karimannanna.
Þær kæmu, ef til vildi að ýmsu
leytl ófróðari inn á svæðl opin-
beru málanna, en þær kæmn
þangað með hreinar hendur. Þær
myndu aldrei makka við mót-
stöðumennina til þess að hriísá
i sameiningu með þeim til sin
völd eða íroða réttlætið undir
fótura. TU þess he'ðu konurnar
of næma velsæmistiifinningu.
Það var af fessum ástæðum,
að margar af okkur konum
kusum kvenna-landiistann í tyrra.
Vlð vildum fá heiðarlegan full-
trúa á Alþingi fyrir okkur kon-
urnar. Við vildum geta bent á
þenna fulltrda, sem væri fyrir-
mynd að því að vera laus við
makk og hrossakaup hinnS
þingmannanna. Við vildum með
því sýna, að konurnar myndu
bceta pólltfkina og hœkka siðgceð■
Í8tilfinningu þingsins, þegar fram
liðu stundir. Þessa kosti álitum
við að aliar þær konur myndu
hafa, sem til tals gæti komið
að kjósa til Alþingis, hvaða
póiitiskri stefnu sem þær ann-
ars kynnu að tylgja.
Af þessum ástæðum kusum
við frk. I. H. Bj arnason. Margar
okkar vorum sannfærðar um, að
hún myndi fylgja þelm flokki í
ýmsum aðalmáium á þingi, sem
ýmsum okkar var mótstæðileg- i
aatur. En við töldum þessa ofan
töldu kosti svo þýðingarmikia,
að við létum flokkapólitíkina
%8fíai með því lika að hún
kvaðst vera laus við alla flokka
og ekki ætia sér að ganga í
neinn þeirra.
En nú í byrjun þessa þings
höfum við orðlð fyrlr sárum
vonbrigðum af henni, þar sem
hún hefir verið ein af þeim 30
þingmönnum, sem tekið hafa slg
saman um að samþykbj i kosn-
ingu Sigurjóns Jónssonar á ísa-
fírði þvert ofan í allar þær
sannanir og kærur, sem Iagðar
hafa verið fram í því máli. Þetta
hnefahögg alþingis framan i alia
réttlætistilfinningu alþjóðar vænt-
um vér ekki að iulitrúi okkar
kvennacna myndi verða með að
gefa.
Við höfðum vænst þess, að
frk. I. H. Bjarnason yrðl ekkert
gianingarfífl nokkurs manns í
þlnginu. Og sízt af öllu hefði
okkur komið i hug, að það yrði
í máli, sem var svo augljóst, að
hver maður raeð meðalgreind
gat skilið það. Þar var enginn
annar vandi en að fara eftir
kosningalögunum, sem í þessu
efni taka af ailan vafa, og þau
er öllum vorkunnarlaust að geta
lesið orðrétt, — einkannlega al-
þingismönnunum.
Nokkrar konur
i Reykjavfk,
Sparnaðnr
Off
r éttlæti.
(Nl.)
Nú kunnu menn að segja, að
með landkosningu væri síður
unnið fyrir sérstök héruð, eins
og þegar hvert kjördæmi hefir
sinn fulltrúa að vinna fyrir sig
að síuum málum. En nú geta
tvelr eða þrír flokkar verið í
eins manns kjördæmi, og sami
maðii • getar því ekki unnið fyrir
alla þessa fiokka, svo að vel sé,
heldnr vinnur hann einkum fyrir
þann flokkinn, sem sterkastur
hefir orðið við kosningu og
komið honum að sem fulltrúa, «
Tólg.
Norðlenzkt smjiir,
Hangikjöt.
Hiklingnr.
Kaopfélagið.
>SkutuII<( blað AlþýðuflokksÍD* á
Issfirði, sýnir ljóslega Yopnaviðskifti
burgeisa og alþýðu þar yestra. Skutull
segir það, sem segja þarf. Ritstjóri
séra Guðm. Guðmundeson frá Gufudal.
Gerist áskrifendur Skutuls frá nýári á
afgreiðslu Alþýðublaðsiue.
Hjáiparstöð hjúkrunarfélags-
ins >Liknar< er epin:
Mánudaga . . , kl. 11—12 f. h.
Þriðjudagá ... — 5 —6 e. -
Miðvikudaga . . — 3—4 e. —
Föstudaga ... — 5—6 e. -
Laugardaga . . — 3—4 e. --
Verkamaðurlnnt blað jafnaðar-
manna á Akureyri, er bezta fréttablaðið
af norðlenzku blöðunum. Flytur góðar
ritgerðir um etjórnmál og atvinniunál.
Kemur út einu einni í viku. Kostar
að eins kr. 5,00 um árið. Gerist áskrif*
endur á aigreiðslu Alþýðublaðsins.
Bjarnargreifarnir, Kvenhatar-
inn og Sú þriðja fást í Tjarnar-
götu 5 og hjá bóksölurm
og vinnur hann um leið sam-
kvæmt skoðun sinni, sem eðli-
iegt er. Hann er þvf fulltrúi
þessa eina flokks, — þó hann sé
að eins örlítið mannfleiri —, en
ekki hinna, þó svo heiti í orði
kveðnu. Það er því óhætt að
íuliyrða, að hann vinni ekkl
neitt fyrir hina flokkana nema
þvf áð eins, að það væri þelm
sameiginiega til gagns, en um
það er jafnvel tíðara hið gagn-
stæða. At þessu sést, hve kjör-
dæmakosningar geta verið ófull-
nægjandi auk þess, sem þær
ala hina heimskulegu hreppa-
>pólitík<. Það getur jafnvei verið
svo, að elnhver komist á þing
fyrir það eltt, að hann lofar þvi
að koma því í kring, að brúuð
sé á eða vegspotti verði Iagður.
Og þó að hann geri þetta, sem