Alþýðublaðið - 15.11.1919, Page 1

Alþýðublaðið
Geíið ilt af Alþýðuflokknum.
1919 Laugardaginn 15. nóvember 16. tölubl.

SErifsíofa iJllþýðufíbfifisins verður
i ðag i éiáruBúð.
þess að sýna, að Mbl. fer með
jftorgunblaðið hamast. |
Ólafur svivirtur.
Kjósið Olaf og Þorvarð,
„Ár skal rísa
sá es annars vill
fé eða fjör hafa“.
kessi vísupartur datt mér í hug,
'er eg í morgun gekk niður Lauga-
Veginn, og sá að búið var að
°Pöa afgreiðslu Mgbls. Eg fór inn
fékk mér eitt blað. Fyrst varð
litið á síðuna hans Einars
ík síðuna), og sjá, þar birtist mér
s‘Öasta tilraun þess „góða“ manns
Þess að sveita fulltrú Alþýðu-
fi°kksins, Einkum sá eg, að hann
vegur óspart að Ólafi Fri ðrikssyn
^að er auðséð, að Einar og auð-
valdið hræðist hann eins og fá-
’taektina.
í einni greininni reynir „Moggi“
gera Ólaf hlægilegan, en hon-
1,111 tekst ekki betur en það, að
engum manni stekkur bros, er
hann les lýsinguna af Ólafi. Það
er gagnslaust fyrir Mbl., að reyna
'l. Þennan hátt að spilla kosningu
^afs. Hann er alt of vel þektur
meðal allrar alþýðu til þess, að
n°kkur ieigður þjónn auðvaldsins
íál dregið upp í hug hennar
^kripamynd af honum.
Allir alþýðumenn og konur
kjósa Ólaf.
. * annari grein er enn ráðist að
Olafi, og fær Þorvarður þar líka
1311111 skerf. Þar er gerð léleg til-
r_aun til þess, að sýna fram á að
Oiafur sé slæpingur og annað
verra, og að hann hafi ekkert
Parft gert. En við alþýðuraenn
vitum, hvað Ólafur hefir gert. og
nmn gera, komist hann á þing.
n ó þvi er enginn vafi.
Þó andstæðingar Ólafs telji hon-
rim ekki til gildis afstöðu hans í
^ogaraverkfallinu, sam altaf er
s,'agast á, þá vitnm við alþýðu-
111 eQn, að þar sýndi ólafur, að
okkur er óhætt að treysta
houum í ollu. Hann svíkur
aldrei málstað okkar.
Þá vil eg minnast á það, sem
Ólafi er til lasts talið af E. A.,
en það er að hann hafl talað við
danska jafnaðarmenn um sam-
bandsmálið i óþökk allra. En það
má E. A. vita, að hefði Ólafur
ekki talað máli vor íslendinga við
danska jafnaðarmenn svo rækilega,
sem hann gerði, þá er ekki ó-
sennilegt, að kosið hefði verið nú
um sjálfstæðismálið. Danir hefðu
aldrei komið hingað til að
semja, hefði ólafur Friðriks-
son ekki farið ntan.
Þetta eitt ætti að' nægja til þess
að hver einasti sannur íslending-
ur kysi
Ólaf Friðriksson.
Að Ólafur hafi ráðið því að
borgarrétturinn varð sameiginlegur
nær engri átt, því til þess hefði
hann orðið að hafa bæði íslenzku
og dönsku nefndarmennina í vasa
sínum.
Annað dæmi um hagsýni og
dugnað Ólafs skal eg skýra frá,
þó það rýri álitið hans Sveins
Björnssonar. Allir muna eftir ákaf-
anum 1 sumum Sjálfstjórnarfull-
trúunum í bæjarstjórn, í að selja
ióðirnar við höfnina. Sveinn kvað
ómögulegt að íá lán til framhalds
hafnargerðinni hvorki innan lands
né utan- Bæði hann og borgar-
stjóri höfðu leitað hófanna ytra,
að þeir sögðu, en árangurslaust.
Hver bjargaði bænum þar frá
stórfeldu fjártjóni ? Það var
Ólafur Friðriksson.
Hann stakk upp á að boðin
væru út skuldabréf hér í bæ.
Bæjarstjórnin féllst á það eftir
mikið stapp. Og féð fékst og meira
en það, á einum eða tveimur dög-
um. — Fleiri dæmi þarf ekki til
raup og lýgi um Ólaf Friðriksson.
Kjósendur!
Iðjusamir menn kjósa ekki let-
ingja á þing Þeir kjósa
ólaf og Porvarð.
Greindir menn kjósa ekki gaspr-
ara á þing. Þeir kjósa
Ólaf og Porvarð.
Gætnir menn kjósa ekki of-
stækisfulla fúkyrðaskrjóða á þing.
Þeir kjósa ekki Jakob, heldur
Ólaf og Forvarð.
Framfaramenn kjósa ekki óstarf-
hæfa menn á þing. Þeir kjósa
ekki Svein, beldur
ólaf og I’orvarð.
Sannir íslendingar kjósa ekki
opingáttarmenn á þing. Þeir kjósa
ekki Jón, heldur
Ólaf og Forvarð.
Og þeir styðja ekki þá á þing,
sem með yfirdrepskap og flærð
reyna á allan hátt að koma sér í
mjúkinn hjá alþýðunni; þeir kjósa
ekki hinn tungumjúka Svein, sem
ætlaði að svifta þá kosningar-
rétti við síðnstn bæjarstjórnar-
kosningar.
Allir, bæði karlar og konur,
kjósa þá
Olaí og Porvai’ö.
Gangleri.
Sighvatnr Brynjólfsson toll-
heimtumaður vitnaði á Sjálfstjórn-
arfundinum í gær. Verst. þótti
honum að Ólafur Friðriksson skyldi
ekki vera viðstaddur(I) og er það
skiijanlegt um jafn hreinlyndan
mann og Sighvatur er!
Sjálfstjórn hefir hengt þá Jón
og Svein niðri í Austurstræti, svo
ekki komast þeir á þing.