Alþýðublaðið - 27.02.1924, Side 3

ALÞYÐUBLAÐIÐ
á
Frá Danmðrku.
(Tilkynningar frá sendiherra Dana).
Tala atvinnulausra manna í
Danmörku er nú komin upp í
B6700.
Skylda danskra, íslenzkra og
brezkra þegna til þess að láta
áteikna vegabréf sín vegna ferða-
laga innan þessara landa hefir
verið afnumin frá 1. marz, með
orðsendingaskiftum milli dönsku
og ensku stjórnarinnar. Pó verða
ferðamenn framvegis að sýna vega-
bréf frá landi sínu, og einnig
haldast framvegis núgildandi regl-
ur um, að íólk, sem kemur til að
leita sér atvinnu, verði að fá inn-
gönguleyfi, í Stóra-Bretlandi frá
verkamálaráðuneytinu. Sem fólk í
atvinnuleit telja Bretar einnig þá,
sem vinna kauplaust til þess að
fá tækifæri til að iæra málið.
Endánleg úrslit iögþingiskosn-
inganna á Færeyjum eru nú kom-
in. Hefir Sambandsflokkurinn 3691 j
atkvæði, en við kosningarnar 1918
fékk hann 2950 atkvæði og 3472 [
atkvæði við kosningarnar 1920.
Sjálfstjórnarflokkurinn fékk 2390
atkvæði, en 1918 fékk hann 2921
atkv. og 1920 2462 atkv. Sam-
kværnt hinum nýju kosningalögum
til lögþingsins hafa Sambandsmenn
fengið 13 þingsæti, en höfðu 9
eftir kosningarnar 1918 og 10 eftir
kosningarnar 1920. Sjálfstjórnar-
menn fengu 10 þiDgsæti, en höfðu
árið 1918 11 og árið 1920 10. í
hlutfalli við atkvæðatölu áttu sam-
bandsmenn tilkall til 15 þingsæta
gegn þeim 10, sem sjálfstjórnar-
menn fengu. en af fjárhagsástæð-
um hefir tala lögþingsmanna verið
takmörkuð, svo að þingmenn
mega ekki vera nema 23. Par af
eru þrír kosnir í aukakjördæmum,
og fengu Sambaatísmenn þau öll.
Innlend tíðindi.
(Frá fréttastofunni.)
Vestmannaeyjum, 23. febr.
Umsóknarfrestur um bæjar-
stjórastöðuna hér var útrunninn
f gær, og eru þessir umsækjend-
ur: Lögfræðingarnir Þórhallur
Sæmundsson, Sigurður Lýðsson,
Páll Jónsson og Kristinn Ólafs-
son fulltrúi, Brynjólfur Árnason,
Haildór Pálsson verkfræðingur
og Aaderup verkfræðÍDgur.
Kosning fer fram 29. febrúar.
Aff relBsla
blaðsms er í Alþýðuhúsinu við
Ingóifsstræti.
Sími 988.
Auglýsingum sé skilað fyrir kl. 8
að kveldinu fyrir útkomudag þang-
að eða í prentsmiðjuna Bergstaða-
stræti 19 eða í síðasta lagi kl. 10
útkomudaginn.
Áskriftargjald 1 króua á mánuði.
Auglýsingaverð 1,50 cm. eindálka.
Útsöiumenn eru beðnir að gera
skil afgreiðslunni að minsta kosti
* ársf jórðungslega.
Um taugaveikina á Akureyri
gefur landlæknir eftirfarandi upp-
lýsingar: Veikin var að stinga
sér niður smátt og smátt, þang-
að til 5 voru orðnir veikir. Þótt-
ist læknirinn geta rakið uppruna
hennar til »Hótel Goða!oss< því
að fl»stir sjúklingarnir höfðu náið
samband við hótelið. Var því
þess vegna lokað og sjúkling-
arnir vitanlega einangraðlr. Samt
hefir velkin borist frá Akureyri
og konalð upp á 2 bæjum í
Reykdælahéraðl (annar þessara
Bdgar Kio» Burroughe: Sonur Tarxans.
í fyrstu fann liún engin skot, en i einu horninu var
kassi með dóti Sveins, er hann haföi sent á undan sér.
Meriem datt í hug', að hér myndu skotfæri falin. Hun
leysti böndin 0g vafðí segldúknum utan af kassanum,
lyfti lokinu, og iunan skamms var hún að bylta við
innihaldi kassans. Þarna voru bróf og blöð og meðal
annars mynd af litilli stúlku, og var úrklippa úr frönsku
blaði límd á bakið á myndinni. Hún gat ekki lesið úr-
klippuna, sem orðin var gul af elli, en henni fanst hún
kannast við þessa mynd. Hvar hafði hún séð myndina
áður? Og alt i einu datt henni i hug, að þetta væri
mynd af henni sjálfri, eins og hún hafði verið fyrir
mörgum árum.
Hvar hafði hún veyið tekin? Ilvernig hafði þessi maður
fengið hana? Hvers vegna hafði hún verið prentnð í
blaði? Hvaða sögu sögbu máðu stafirnir?
Meriem truílaðist i leit sinni eftir skotfærunum; hún
starði um stund á myndina og gleymdi sór alveg. Alt i
einu kom líenni i hug, hvað hún hafði ætlað að gera,
0g tók til að leita i kassanum. Á botni hans fann hún
loksins litinn skotfæralcassa; hún sá strax, að skotin
voru i byssuna, sem hún hafði, og stakk þeim þvi i
vasa sinn. Svo fór hún aftur að skoða myndina, sem
liktist henui svo mjög.
Er hún var sokkin niður i að reyna að grai'a upp i
huga sér, hvenær mynd þessi gæti verið tekið, heyrði
hún mannamál úti fyrir. Jafnskjótt spratt hún upp.
Þeir nálguðust, mennirnir! Brátt þekti hún bölvið i
Svianum. Sveinn var að koma! Merien hljóp að tjald-
dyrunum og gægðist út. Of sein! Hun var gengin i
gildru! Hviti maðurinn og þrír svertingjar komu yfir
rjóðrið beint til tjaldsins. Hvað var nú til ráða? Hún
stakk á sig myndinni. I skyndi hlóð hún byssuna og
gekk aftur á hak inst inn í tjaldið þannig, að byssu-
hlaupið horfði á dyrnar. Mennirnir stönzuðu utan dyra,
og hún heyrði Svein skipa fyrir; hann var lengi að því
og talaði hátt; á meðan leitaði stúlkan undankomu; hún
laut niður, og lyfti tjaldskörinni og gægðist út; hún
sá engan þeim mea:in; hún varpabi sér flatri og skreið
undir tjaldskörina um leið og Sveinn gaf síðustu skip-
unina og gekk inn i tjaldið.
Meriem heyrði hann ganga yfir gólfið. Þá stóð hún
upp 0g hljóp hálfbogin inn í svertingjakofa beint á
móti; hún snéri sér þar við og' leit aftur; hún sá engan
og hafði ekki sóst. Úr tjaldi Sveins heyrði hún blót og
formælingar. Sviinn kallaði á menn sina, og er Meriem
heyrbi þá svara, hljóp hún af stað til skiðgarðsins lengst
frá tjaldi Svians. Þar slútti tré, sem svertingjunum hafði
fundist of stórt til þess að fella, inn yfir garðinn. Meriem
faldi sig i þvi.
Úr trénu sá hún Svein fara aftur inn i skóginn, en
nú skildi hann eftir þrjá verði i búðunum; hann fór
snður eftir. Er hann hvarf, liljóp Meriem til árinnar.
Þar voru bátarnir. Þeir voru erfiðir einni konu, en hór
var engin önnur leið, og yfir ána varð hún að komast.
Yerðirnir i búðunum sáu glögt lendinguna. Að þeim
ásjáandi gat hún ekkert aðhafst. Eina vonin var að
biða til myrkurs. Heila klukkustund hafði hún auga á
vörðunum; cinn þeirra virtist eingöngu gæta lending-
arinnar.
Alt i einu kom Sveinn móður og másandi út úr skóg-