Alþýðublaðið - 28.02.1924, Blaðsíða 3

ALÞYÐUBLAÖXS
3
Að sjálfsögða vill flokkurina ná
þegar veita atvinnuvegunum þann
stuðning með löggjöfinni, sem
unt er án hnekkis íysir ijárhag
Iandssjóðs.
Vér teijum, að viðrélsnarst&rfið
hljóti fyrst um sinn rsð sitja svo
mjög í fyrirrúmi fyrir öllum öðr-
um málum, að vér sjáum ekki
nauðsyn til að gefa aðra eða
víðtækari stefnuskrá en þetta að
svo stöddu, en óskum, að þjóðin
dæmi flokk vorn, þegar til kem-
ur, eftir verkum hans og við-
leitni í landsmálum.
Alþingi, 24. febr. 1924.
Aug. Fiygenring, Árni Jóasson,
Björn Líndai, Björn Kristjánsson,
Eggert Páisson. H. J. Kristófers-
son, H. Steinsson, Ingibjörg H.
Bjarnason, Jóhann E>. Jósefsson,
Jóh. Jóhannesson, Jón A Jónsson,
Jón Kjartansson, Jón MagnÚ9son,
Jón Sigurðsson, Jón IÞosIáksson,
M. Guðmundison, Magnús Jóns-
son, Pétur Ottesen, Sigurj (óns-
son) Jónsson, Þórarinn Jónsson.<
Alþýðubíaðið birtir yfirlýsiogu
þessa, svo að ekki verði á það
borið, að það hafi ekki viljað
skýra aiþýðu rétt frá stofnun
þessa flokks, nafni hans og steínu,
þegar það loksins kom. En ekki
getur það stiH sig um að gera
nokkrar athug isemdlr vlð alt
þetta um leið.
Það hefði ve ið æskilegra, að
þessi tíðiudi hsfðu gerst fyrir
kosningar, svo að kjósendur
héfðu getað séð, hvert frambjóð-
endurnir stefndu, er í þennan
flokk hata skipí ð sér kosnir. En
frá því munu hagsýnisástæður
hafa ráðið. Þa5 er ekki víst,
meira aðsegjatkki líklegt þrátt
fyrir alt, að þá heíðu þeir orðið
20 að töiu.
Það einkennir furðu-vel skip-
un þingsins að mönnum, að ein-
mitt nú, eins og ástánd og að-
stæður eru í ríkinu, skuli því
nær hélmingur þingsins sjá það
næst sér að stofna ihaldsflokk.
Það verður ekki á annan veg
skilið en svo, að þeir álíti það
nauðsynlegt að halda í það
ástand, sem nú ríkir, þrátt fyrir
það, þótt allir kveini alt af
undan því. En þegar betur er
að gáð, er þetta ekki svo und-
arlegt, þvf að þessir 20 menn
0g jafnvel fleiri, þótt heppilegra
kunni þftim að þykja að dvelj-
Sst annars staðar um sinn, skoða
sig og eru fulltráar þeirra manna
í landinu, sem hag hafa af því
að halda sem fastast í það böl-
þrungna ástand um aflcomu þjöð-
arinnar, sem nú ríkir. Þess ber
þá lika að geta, að því verður
ekki neltað, að í nafnvalinu ligg-
ur virðingarverð hreinskilni,
Hið sama verður aftur á mcti
ekki sagt um stefnu yfiriýsinguna
sjálfa, því að bún er mjög loð-
mælt. Það kveður svo ramt að
þvf, að máiiuu er misþyrmt
sýnilega í þeim tilgangi, aö yfir-
lýsingin renni ljúflegar niður með
þjóðinni. Setn dæmi þess má
telja það, er sagt er, að flokk-
urlnn muni auka álögur á þjóð-
inni tii þass að létta álögum aí
atvinnuvegunum. Hér er sýni-
lega s'ett >þjóðinni< í stað: al-
þýðu (verkalýðnum, þeim, sem
vinna fyrir kaup), og >atvinnu-
veguuum< í stað: atvinnurek-
©ndum, því að ef álögurnar
ættu að lenda á þjöðinnl sem
heild, myndu þær vitánlega koma
niður á atvinnuvegunum, sem
þjóðin íifir á. Annars staðar geta
þær ekki lent til Sykta, nema
skiiið sé á milíi alþýðu og at-
vinnurekenda. Þetta atriði yfir-
lýsingarinnar verður furðuskýrt,
ef þessar nauðsynlegu orðabreyt-
ingar eru gerðar, sem fullkom-
lega er leyfilegt, því að hver,
sem hlustað hefir á ihaldsmenn
eða lesið greinir þeirra, hlýtur
að hafa tekið eftir því, að með
Bdgar Rioe Burroughs: Sonur Tarzana.
inum; liann liljóp til bátanna, Auðséð var, að honum
liafði alt i einu dottið i liug, að stúlkan myndi reyna
aö komast yflr ána til móts við vini sína; hann taldi
hátana og varð sýnilega léttara, er ha.nn sá, að engan
vantaði; hann snéri sér við og talaði ótt við fararstjórann,
sem komið hafði á eftir honum út úr skóginum ásamt
nokkrum svertingjum.
Þeir settu fram alla bátana nema einn. Sveinn kallaði
til varðanna i biiðunum, og rétt á eftir voru allir
komnir i bátana og réru upp ána.
Meriem horfði á eftir þeim, unz bugða á ánni skyggði
á þá. Þeir voru farnirj Hún var ein, og þeir höfðu
skilið eftir hát með ár i! Hún trúði varla þeirri gæfu,
er elti hana. Nú reið á að hafa hraðan á. Hún hljóp
til hátsins, en þangað var kipplcorn.
Fyrir ofan nesið lét Sveinn hátana halda að landi;
hann sté á land með fararstjóranum og leitaði að góðum
stað til þess að hann gæti séð bátinn, sem eftir varð;
hann brosti að þvi, að nú var honum sigurinn vis; —
fyrr eða siðar hlaut stúlkan að reyna að nota bátinn,
Verið gat, að henni dytti það ekki strax i hug. Kann
ske yrðu þeir að híða nokkra daga, en það var Sveinn
vis um, að hún kæmi, væri hún ekki dauð eða hand-
sömuð af þeim, sem væru að leita hennar. En að hún
kæmi svo skjótt, hafði honum ekki dottið i hug, hann
bölvaði þvi hræðilega, er hann kom yíir oddann 0g sá
stúlkuna komna hálfa leið yflr ána.
Hann snéri við 0g hljóp til bátanna með fararstjór-
ann á liælum sér. Þeir stukku upp i og' lögðu frá landi.
Bátarnir þutu út á ána|og niður hana undan straumn-
um i veg fyrir flóttakonuna. Hún var nærri komin
yfir, er þeir sáu hana. Jafnskjótt varð hún þeirrá vör
og herti sig sem mest hún mátti. Yrði liún tveimur
miuútum á undan þeim, var hún hólpin, Kæmist hún i
trén, vissi hún, að hún var sloppin; hún var vongób;
— höðan af náðu þeir henni ekki; — hún var lcomin
það fram úr þeim.
Sveinn rak n enn sina áfram með hölvi og barsmið,
þvi að liann sá- að stúlkan var að sleppa úr klóm hans.
Fyrsti báturinn, sem hann var sjálfur i, var að eins
hundrað faðma á eftir Meriem, þegar bátur hennar rann
inn undir lim trjánna á bakkanum.
Sveinn öskraði til hennar að stanza; hann varð óður
„Tarzan", „Tirzan snýr aftur", „Dýr Tarzans?
Hver saga kostar að eins 3 kr., — 4 kr. á betri
pappír. Sendar gegn póstkröfu um alt land. Látið
ekld dragast að ná í bækurnar, því að bráðlega
hækka þær í verði. — Allir skátar lesa Tarzan-
sögurnar. — Fást á afgreiðslu Alþýðublaðsins.
HHBSHHHHHHHHHHHHHHH