Fjarðarpósturinn - 21.01.1988, Blaðsíða 2

2
FJARÐARPÓSTURINN
FJflRDK
^mpésturmn
Utgefatidi:
Fjarðarfréttir st.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Rúnar Brynjólfsson
Útgáfuráð:
Eltert Borgar Þoryaldsson
Guðmundur Sveinsson
Rúnar Brynjólfsson
Ljósmyndun:
Ellert Borgar Þorvaldsson
Heimlllsfang:
Pósthólf 57, Hafnarfirði
Simar: 651745 51261,
51298. 53454
Utllt og setnlng.
Fjarðarpósturinn
Fllmuvinna og prentun:
Prisma: slmi 65 16 14
Að gjöfulu ári gengnu
Síðasta ár var íslendingum að mörgu leyti gjöfult. Útflutningur
þjóðarinnar óx verulega. Eftirspum eftir vinnuafli jókst einnig. Hún
leiddi í sumum tilfellum af sér uppboð á vinnandi fólki. Þótt
samkomulag næðist um hóflegar launakröfur á fyrri hluta ársins braut
vinnuaflsþörfin þau bönd. Launaskrið fór af stað og margir
starfshópar hafa notið mjög góðra kjara á þessu ári.
Góðærið sem verið hefur kemur ekki síst fram í neyslu landsmanna.
Að því er virðist hefur hún stóraukist. Tölur um mikinn viðskiptahalla
segja sína sögu á sama tíma og útflutningsverðmætin aukast.
Viðskiptamáti landsmanna hefur einnig breyst.
Þótt ráðstöfunarfé fólks hafi aukist þá hefur einnig aukist að verslun
fari fram með greiðslukjörum. Afborganatími lengist og hlutfall
staðgreiðslu íviðskiptum fer minnkandi. Þessarfáu staðreyndirsegja
ekkert annað en stórfelld þensla sé í landinu.
Ljóst er að allir hafa ekki notið þeirra kjarabóta sem þenslan hefur
leitt af sér. Nokkuð stórir hópar hafa setið eftir og fá laun greidd eftir
taxtakaupi hóflegra kjarasamninga.
I viðtali við Sigurð T. Sigurðsson, formann verkamannafélagsins
Hlífar í síðasta Fjarðarpósti kemur fram að hann telur að laun þess
fólks þurfi að hækka um 6 til 8% ársfjórðungslega til þess eins að
halda í við þá dyrtíð sem nú sé haldið uppi í landinu.
Ýmsar blikur eru á lofti að gjöfulleiki síðasta árs muni ekki halda
áfram með sama hætti á þessu ári. Það verði að taka upp
aðhaldssamari stefnu í efnahagsmálum. En með hvaða hætti verður
það gert?
Kjarasamningar standa fyrir dyrum í landinu. Með hliðsjón af
versnandi horfum í efnahagsmálum og því að kjarabætur margra hafa
farið langt fram úr því sem ráð var fyrir gert í byrjun síðasta árs er ljóst
að gæta verður alls hófs.
Það er einnig ljóst að kjör vissra hópa verður að bæta. Þetta er ekki
ny tt vandamál. Hingað til hefur ekki tekist að lagfæra launakjör þeirra
sem mest hafa þurft þess með með án þess að launahækkanir hafi
runni upp alla launaskalann, annað hvort í formi endanlegra
kjarasamninga eða í formi launaskriðs eins og gerðist eftir síðustu
samninga, sem stundum hafa verið nefndir þjóðarsátt. Ekkert bendir
til að þetta takist nú fremur en endra nær. Þ ví miður er ekki til svar við
spumingunni um hvernig aðgæslu í efnahagsmálum verði fylgt eftir.
Með hliðsjón af komandi kjarasamningum, eyðslu íslendinga á
umliðnu ári í kjölfar batnandi lífskjara og þeirri staðreynd að
útflutningsverðmæti okkar muni ekki aukast á næstunni er staðan sú
að við verðum, að þessu gjöfula ári gengnu, að horfast í augu við þann
draug sem leysti drauga þjóðtrúarinnar af hólmi á íslandi,
verðbólgudrauginn.
Þ.I.
Hafnfirðingar verða að íhuga þrettándamálin alvarlega.
Ef þetta er þróunin er stór hætta á ferðum,
-segja starfsmenn Landhelgisgæslunnar, sem skoðað hafa heimatilbúnar sprengjur sem fundust í fórum hafnfirskra unglinga
á þrettándakvöld.
Landhelgisgæslan hefur
fengið til skoðunar og til að gera
óvirkar heimatilbúnar sprengjur
sem fundust í fórum unglinga í
Hafnarfirði á þrettándakvöld.
Að sögn starfsmanna þar, sem
athugað hafa þessa hluti, telja
þeir að hér séu stórhættuleg tól á
ferðinni. Að þeirra dómi er brotið
blað í sögu þrettándaóláta ung-
menna með þessum vopnum.
Með þeim sé hægt að valda
miklum skemmdum og þau geti
hæglega valdið manntjóni sé
þeim beitt, hvort sem það verði af
slysni eða ásettu ráði. Þetta séu
ekki ólík vopn þeim sem notuð
hafi verið og séu enn í notkun á
Norður írlandi og víðar sem
skæruhemaður sé stundaður þótt
þar sé einnig um mikið öflugri
hluti að ræða.
Í þessu sambandi má geta um
að víða t.d. í Evrópu liggur mjög
ströng refsing við því að bera
sprengjur af þeim styrkleika sem
hér um ræðir á sér. Getur sú
refsing numið frá nokkurra
mánaða og allt upp í tveggja ára
fangelsi.
í framhaldi af upplysingum
sem fyrir liggja um vopnabúnað
unglinganna síðasta þrettánda-
kvöld kemur í hugann hvað sé til
ráða. Væri möguleiki að koma
upp einhverjum skemmtunum í
bænum á þrettándakvöld.
í því sambandi mætti hugsa sér
eitthvert form af álfabrennu, en
slík hátíðarhöld hafa unnið sér
fastan sess í sumum bæjarfélög-
um. Þetta væri verðugt verkefni
fyrir íþróttafélög bæjarins og
jafnvel hjálparsveit skáta. Því
miður verður þó að segjast eins
og er, að þegar þetta var reynt á
sínum tíma gaf það ekki
nægilega góða raun. Sjálf
skemmtiatriðin fóru vel fram en
að þeim loknum hópuðust
unglingamir í miðbæinn til
skrílsláta og skemmdarverka. Af
þeim orsökum hefur trúlega
verið hætt við að mynda
álfabrennuhefð í Hafnarfirði.
Það er hræðileg tilhugsun að
Hafnfirðingar skuli ekki hafa
verið nægilega þroskaðir til að
Iáta' slíka skemmtun fara vel
fram. Því miður bendir ekkert til
þess að þeir hafi öðlast þroska til
þess. Skiljanlegt er að það dragi
úr áhuga félagasamtaka að reyna
þetta á nýjan leik ef fyrir liggur að
gera verður slíka hluti í víggirtu
umhverfi ef lífshætta á ekki að
liggja við.