Fjarðarpósturinn - 11.02.1988, Blaðsíða 4

4
FJAROARPÓSTURINN
EIRÍKUR SKRIFAÐI
STEFÁNI BRÉF.
Hið umtalaða og hispurslausa
viðtal sem birtist við Eirík Pálsson
fyrrverandi bœjarstjóra, í jólablaði
Fjarðarfrétta erenn á vettvangi um-
rœðunnar meðal fólks í bœnum.
Stefáni Júlíussyni rithöfundi finnst
að sér vegið í viðtali þessu. I síðasta
tbl. Fjarðarpóstsins birtist athuga-
semd frá Stefáni í formi tveggja
bréfa, annað til ritstjórans en hitt
tileinkað „þeim kumpánum Eiríki
og Snorra”, þeirra „ágœtu brœðra í
Kristi“ eins og hann nefnir þá og
ávarpar. Telur Stefán að í einu at-
riði viðtalsins sé sagt frá „vísvitandi
ósatt “ og finnst eðlilegt að œtla að
svo muni um fleira.
Af þessu tilefni hefur Eiríkur
Pálsson óskað eftir því við Fjarðar-
póstinn að hann birti eftirfarandi
bréf sem hann skrifaði Stefáni
Júlíussyni 3. jan. sl.
Hafnarfirði 3. janúar 1988.
Bróðir í breyskleikanum.
Herra skáld Stefán Júlíusson,
Brekkugötu 22, Hafnarfirði:
Út af bréfi, ódagsettu mótteknu
30.12. 1987, varðandi viðtal við mig
birt í Fjarðarfréttum nú fyrir nýlið-
in jól, skal þetta tekið fram.
Magnús Kjartansson hringdi til
mín á Sólvang á björtum vordegi
1981 og var það mikil nýlunda.
Erindi hans var að ræða um mögu-
leika á vistrými að Sólvangi fyrir
tengdamóður sína.
Ég gaf honum upplýsingar um
hvernig standa skyldi að þeim mál-
um svo að bestur árangur gæti
náðst. Að því atriði afgreiddu þá
spyr Magnús mig um, hvort ég hafi
lesið siðustu skáldverk Stefáns
Júlíussonar. Ég kvað nei við þeirri
spurningu en kvaðst mundi gera
það þegar betra tóm gæfist til
lestrar.
Þá greinir Magnús mér frá því, að
hann hafi nýlesið skáldverk eftir
nefndan Stefán, er líta mætti svo á
að fjallaði meðal annars um föður
sinn, Kjartan Ólafsson. Féllu orð
Magnúsar á þá lund, að ljóst var að
hann var lítt hrifinn af skáldverki
þessu og færði rök fyrir máli sínu
og gaf því sérstaka einkunn.
Þar sem ég hafði ekki lesið skáld-
verk þetta gat ég ekki lagt neitt til
málanna. Vanþóknun Magnúsar
mun, því að fengnum upplýsingum
frá þér, hafa átt rót að rekja til I.
bindis í þessu sérstaka ritverki
Stefáns og er ekkert við því að segja
frá minni hálfu.
Bækurnar allar þrjár las ég svo
um áramótin 1985-1986. Á útgáfu-
tíma þeirra einblíndi ég ekki. Svo
segir mér hugur um eftir þá yfir-
ferð, að hefði Magnúsi enst aldur til
að lesa þessi bindi öll hefði honum
sennilega lítt létt í skapi við þann
lestur.
Á það skal fallist að réttara kynni
að hafa verið og sýnt meiri vísinda-
mennsku að taka það fram, að um-
mæli Magnúsar hefðu átt rót að
rekja til lesturs hans á I. bindi
skáldverksins, en það hefði aðeins
orðið til að lengja viðtalið í Fjarðar-
fréttum.
Mjög skömmu eftir viðtal mitt
við Magnús barst mér fregnin um
andlát hans. Við það grópaðist sím-
tal þetta glöggt í minni og varir þar
enn. Jafnvel leit ég svo til að
Magnús hefði ekki verið því and-
snúinn að neikvætt viðhorf hans
gagnvart þessu skáldverki kæmist á
framfæri. En í leiðinni: Má ekki
með réttu segja að of lítið fari fyrir
skráðum frásögnum af þeim fjóru
stóru, er réðu ríkjum í Alþýðu-
flokknum í Hafnarfirði og málum
þar í bæ hér á árum áður. Liggja
þeir ekki að vissu leyti óbættir hjá
garði á þeim vettvangi. Væri nú ekki
athugandi að fara þess á leit við
fræðimanninn og frásegjandann,
Stefán Júlíusson í Hafnarfirði að
hann skrifaði fræðilega frásögn um
persónuleika þeirra, líf, starf og
áhrif. Hann hefur alla burðina til
þess ef hann mætti vera að því.
Með bestu nýjársóskum. Þær
drepa engan.
Virðingarfyllst
Eiríkur Pálsson.
AFGREIÐSLCISTARF
Bóka- og ritfangaverslun óskar eftir
starfskrafti frá kl. 13 til 18.
Verslunin er staðsett á Laugavegi 178.
Einhver enskukunnátta æskileg.
Leitum að hressum og röskum starfskrafti.
Umsóknir sendist í pósthólf 125, Garðabæ.
Æfingar standa yfir á
barnaleikritinu Emil í
Kattholti.
Fimm ár liðin
frá því að
Leikfélag
Hafnarfjarðar
var endurvakið.
Um þessar mundir eru fimm ár
liðin frá því að Leikfélag Hafnar-
fjarðar var endurvakið eftir langt
hlé. Á þessum tíma hafa ellefu verk
verið sviðsett, nú síðast gamanleik-
urinn Spanskflugan sem var sýnd í
október sl. Sýningar á Spanskflug-
unni urðu fjórtán og verkið hlaut
ágætar viðtökur.
Um miðjan janúar hófst að full-
um krafti undirbúningur fyrir
næstu leiksýningu Leikfélags Hafn-
arfjarðar. Það er uppfærsla á
barnaleikritinu Emil í Kattholti
eftir sænska barnabókahöfundinn
Astrid Lindgren. Vilborg Dag-
bjartsdóttir hefur þýtt leikritið sér-
staklega fyrir Leikfélag Hafnar-
fjarðar en hún hefur einnig þýtt
þær bækur sem gefnar hafa verið út
hér um Emil í Kattholti.
Leikfélag Hafnarfjarðar hefur
ráðið Viðar Eggertsson, leikstjóra
að verkinu en hann leikstýrði einnig
leikritinu Fúsa froskagleypi sem
leikfélagið sýndi 1985. Sýningin á
Emil i Kattholti verður nokkuð
viðamikil. Um 15 til 20 leikarar taka
þátt í henni auk lítillar hljómsveit-
ar. Frumsýning er áætluð í byrjun
mars og verða sýningar um helgar.
Þeir sem áhuga hafa á að ganga í
Leikfélag Hafnarfjarðar ættu að
notfæra sér tækifærið nú því enn
má bæta við í aukahlutverk í sýn-
ingunni og alltaf eru nægileg verk-
efni við undirbúning. Að lokum má
geta þess að sími leikfélagsins er
50184 og áhugasamir geta slegið á
þráðinn.
Ofsaakstur á nýju Reykjanes-
brautinni.
Hafnfirðingur ók á
189 km hraða.
Það er ekki auðvelt að gera sér í
hugarlund hvað hann var að hugsa
Hafnfirðingurinn ungi sem brá sér í
bíltúr sunnudaginn 31. janúar eða
fyrir hálfri annarri viku. Vera má að
hann hafi horft á of margar bíó-
myndir þar sem kvikmyndatækni er
beitt til að framkalla mikinn hrað-
akstur og hafi viljað sýna félögum
sínum, sem sátu i bílnum hjá hon-
um, að þetta væri auðvelt að gera á
venjulegum umferðagötum hér í
nágrenninu. Þeir voru þó svo
heppnir að verða á vegi Hafnar-
fjarðarlögreglunnar á nýju Reykja-
nesbrautinni, sem mældi hraða bíls
unga mannsins. Talan 189 kom á
radar lögreglunnar og mun þetta
vera mesti hraði sem mælst hefur
hjá íslenskum bifreiðastjóra frá
upphafi bílaaldar. Á þessum hraða
tókst ökumanninum að flýja undan
lögreglunni sem vissulega átti brýnt
erindi við hann. Skráningarnúmer
bílsins náðist og var ökumaðurinn
heimsóttur þar sem hann varð að
viðurkenna verknað sinn og af-
henda ökuskírteini sitt til langrar
geymslu. Bifreið mannsins er af
gerðinni Datsun ZXT túrbó og
mjög kraftmikil en var á lélegum
hjólbörðum og var annar framhjól-
barði hennar svo til uppslitinn. Það
þarf ekki mörgum blöðum að fletta
um afleiðingarnar hefði hann
sprungið á þeim hraða sem bíllinn
mældist á. Að sögn lögreglunnar
eru alltaf töluverð brögð að þvi að
ökumenn fái einhverja ofurmennis-
tilfinningu þegar þeir eru sestir
undir stýri og verði þá bæði sjálfum
sér og ekki síður öðrum vegfarend-
um stórhættulegir. Þessi ökuferð
hefði þó verið það svæsnasta sem
þeir hefðu frétt af.
Lögreglumaðurinn sem blm.
Fjarðarpóstsins ræddi við taldi að
burtséð frá atvikum á borð við
þetta, þar sem engin vitglóra væri á
ferðinni, væri alltaf mikið um að
ökumenn gleymdu allri tillitssemi.
Það væri ruðst áfram með frekju og
ekki hugsað um annað en komast
sem fyrst á áætlaðan stað. Það væri
ekki hugsað út í að oftast spöruðu
þessi læti engan tíma en sköpuðu
jafnan mikla slysahættu í umferð-
inni.