Fjarðarpósturinn - 24.03.1988, Blaðsíða 12

„Bandarískir unglingar eins og
peir íslensku fynr tíu árum“
Sautján nemendur og tveir kennarar í Flensborgarskóla fóru í vina-
heimsókn til fjölbrautarskóla í smábænum Bergenfield í New Jersey
1.-8. mars sl. Dvöldu þau við nám og kynningu í skólanum í tvo daga,
síðan heimsóttu þau Washington í einn dag og voru þrjá daga í New
York þar sem þau skoðuöu helstu merkisstaði og byggingar. „Ný
peysa“ er nafnið á hópnum, sem hyggur jafnvel á frekari landvinninga,
þegar aðstæður leyfa.
Fjarðarpósturinn hitti Her-
mann Þráinsson og Sólveigu
Níelsdóttur að máli nýverið, enn-
fremur Símon Jón Jóhannsson
kennara, en þau voru öll í hópn-
um sem fór utan. Þau sögðu að
upphaf ferðarinnar byggðist á
kynningu oddvita skólafélags
Flensborgarskóla og nemenda
skólans í Bergenfield þegar kórar
skólanna hittust á kóramóti í
Sviss. Þeir hefðu átt bréfskipti sín
í milli og hugmyndin síðan komið
til framkvæmda.
Áberandi hversu aginn
var mikill
Hermann og Sólveig voru sam-
mála um að ferðin yrði þeim
ógleymanleg. Aðspurð um amer-
íska skólakrakka sögðu þau sér-
staklega áberandi, hversu agi væri
mikill. Krakkarnir yrðu að vera
komin heim á ákveðnum tíma,
enda færu flestir snemma að sofa
og snemma á fætur. Þá fannst
þeim þau amerísku fremur
almenn í klæðaburði, enginn virt-
ist bera af.
Símon hafði á orði, að líklega
væru amerískir krakkar í háttum
og klæðaburði eins og íslenskir
fyrir um tíu árum og Sólveig bætti
við: „Þrátt fyrir að klæðnaður
væri engan veginn í námunda við>
það sem gerist hjá íslenskum ungl-
ingum þá gátu stelpurnar ekki far-
ið út fyrir hússins dyr án þess að
vera stífmálaðar. Dóttirin á heim-
ilinu þar sem ég bjó fór klukku-
tíma fyrr á fætur en ég og sat við
að stífmála sig hvern morgun. Ég
held ég hafi bara hneykslað liðið
með því að fara svo til beint úr
rúminu í skólann."
Þá fannst þeim eftirlit með sam-
skiptum kynjanna nokkuð
mikið. Sögðu krakka sem væru
saman til dæmis ekki geta verið
inni í herbergjum á heimilunum,
án þess að foreldrar skipuðu þeim
að hafa dyrnar opnar. Samt virt-
ust amerískir unglingar bindast
fyrr og oft væri litið á það sem
sjálfsagðan hlut af þeim fullorðnu
að þau væru og y rðu áfram saman.
Aðspurð um eiturlyf og ávana-
efni sögðust þau ekki hafa orðið
svo mjög vör við það, en Símon
sagði eftir skólafulltrúa skólans í
Bergenfield, að þeir fengju allar
tegundir vandamála inn á borð til
sín, allt frá hassneyslu og smá-
vandamálum upp í sterkustu eit-
urlyf. Einn úr hópnum a.m.k.
hafði lent i partýi þar sem eiturlyf
voru meðhöndluð, en ekki hafði
þeim verið haldið að honum.
Símon sagði í þessu sambandi að
áreiðanlega mætti rekja ástæður
umrædds aga yfir unglingunum til
þeirrar staðreyndar að Bergen-
field er skammt frá 9 milljóna
stórborg, með öllum þeim eitur-
lyfjavandamálum sem því fylgja.
Allir bjuggu íslensku krakkarn-
ir á einkaheimilum og voru þau
þremenningarnir sammála um, að
skapast hefðu skemmtileg og
áreiðanlega á tíðum varanleg
tengsl við amerísk ungmenni og
fjölskyldur þeirra, enda voru
ferðirnar til Washington og New
York farnar með því fólki. Þá tvo
daga, sem þau sóttu sjálfan skól-
ann tóku þau þátt í öllum venju-
legum kennslustundum og töldu
námið í Bergenfieldskólanum
ekki ósvipað því sem gerðist hér
heima. Seinni daginn sem þau
dvöldu í Bergenfield var hátíðar-
kvöldverður þar sem Flensborg-
arnemendurnir kynntu land og
þjóð og sögðu þau það hafa verið
nokkuð strembið, enda hefði
hvert þeirra fyrir sig tekið að sér
kynningu á ákveðnum þáttum
mannlífs og þjóðlífs.
Amerísku stelpurnar
yfir sig hrifnar -
Krakkarnir sögðu einnig, að
það væri nánast tilviljun, en allir
íslensku strákarnir sem fóru utan
hefðu verið í hærri kantinum,
velflestir um 1,90 m á hæð. Þetta
hefði vakið ómælda athygli og
Sólveig bætti við að amerísku
stelpurnar hefðu verið yfir sig
hrifnar af þeim. - Hvort þær
íslensku hefðu þá þurft að passa
strákana var þá spurt, en Símon
greip inn í og sagðist ekki hafa séð
betur en stelpurnar hefðu einnig
vakið athygli amerísku strákanna.
Þau sögðu í lokin, að ferðin
hefði veitt þeim ómælda ánægju
og ekki síður fróðleik um land og
þjóð. Þá væri ekki síður ánægju-
leg staðreynd, að með hópnum
„Ný peysa" hefði myndast mikill
og einlægur vinskapur. Hittast
þau reglulega og leggja jafnvel á
ráðin um fleiri utanferðir, þegar
tími og tækifæri gefst.
- Hvernig ætlar þú að verja
páskahelginni?
Guðmundur Krístjánsson,
húsasmiður: - Ég fer norður á
Akureyri á skíði, sameina með
því fermingarveisluboð og áhuga-
málið.
Halldóra Helgadóttir, ritari, er
nýflutt í Fjörðinn: - „Mér líkar vel
að búa hér,“ sagði hún og bætti
við, að hún hefði ekkert ákveðið
hvað hún ætlaði að gera um helg-
ina. „Það kemur bara í ljós“.
Krístinn Gísli Guðmundsson,
markmaður í 5. fl. FH: - „Ég verð
að keppa með 5. flokki F.H. um
íslandsmeistaratitilinn í hand-
bolta." Nánar aðspurður sagði
Kristinn, að 5. fl. myndi keppa í
Mosfellssveit, en hvenær var hann
ekki alveg viss um.
Krakkarnir í „pizzupartýi" heima hjá einum úr hópnum sl. laugardagskvöld. Kennararnir eru auðvitað mœttir líka, en þeirfóru tveir með hópnum
sem fararstjórar.
Spjallaö við þrjá meilimi hópsins „Ný peysa“ sem er nýkominn úr Bandarikjafön
HVAÐ
FINNST
ÞÉR?
12