Fjarðarpósturinn - 27.07.1995, Blaðsíða 3

FJARÐARPÓSTURINN 3
Ekki var laust við að það væri
örlítill fiðringur í blaðamanni
Fjarðarpóstsins, þegar hann var
sestur upp á hestinn, Gimstein og
var að leggja af stað í útreiðartúr,
ásamt 12 öðrum reiðmönnum,
með þeim mæðgum Kristínu og
Elmu sem sjá um stuttar hesta-
ferðir á vegum Ishesta.
Við áttum að mæta klukkan ellefu
við hesthús Sörla og þegar þangað
kom mátti sjá gæðalega hesta í gerð-
inu framan við hesthúsin. Fólk af
ýmsum þjóðemum og á öllum aldri
var mætt og var að máta og setja upp
hjálma sem allir urðu að nota. Elma
og Kristín voru að byrja að leggja á
um leið og þær spjölluðu við vænt-
anlega reiðmenn og spurðu um hvort
þeir væru vanir eða hvort þetta væri
í fyrsta skifti sem þeir færu á bak.
Auðséð var að Elma er mikill mann-
þekkjari og með lagni tókst henni að
fá út úr fólki þær upplýsingar sem
hún þurfti til að geta valið hest sem
passaði viðkomandi. Síðan var að
koma fólkinu á bak, sem gekk furðu
vel miðað við að margir voru að fara
á bak í fyrsta skifti og síðan var stytt
og lengt í ístöðunum um leið var
spjallað við reiðfólkið, því sagt nafn-
ið á hestinum og því sýnt hvemig
bæri að halda í tauminn o.s.frv. Allt
gekk þetta vel og eftirvæntingin
skein úr hverju andliti.
Hún kom frá Noregi hún Steinunn og er hér á Prins. í baksýn eru nokkrir ferðafélagar frá ýmsum lönduni.
Elma gengur á milli og passar upp á að allt sé í lagi.
Skemmtilegur útreiðartúr með Ishestum
Að vera frjáls
út í náttúrunni
Hliðið að gerðinu var opnað og
lagt af stað. Kristín í fararbroddi, en
Elma reið meðfram hópnum fram og
til baka og sagði fóiki til og passaði
upp á að enginn drægist aftur úr. Til
að byrja með var farið fetið með smá
lulli inn á milli. Fólk byrjaði að
slappa af, fann að hesturinn var ör-
uggur og óhætt að treysta honum og
riðið var inn með Sléttuhlíð, með-
fram sumarhúsum Hafnfirðinga.
Veðrið var milt og gott og lands-
lagið fallegt, jafnvel fallegra en úr
bíl, eða tók maður kannski bara bet-
ur eftir því og naut þess betur á hest-
baki, en bak við stýrið á bfl. Litimir
á hrauninu og gróðrinum og jafnvel
skýjafarið var öðruvísi og maður tók
betur eftir fuglunum og söng þeirra.
Og upp í hugann komu minningar
frá því að vera sem strákur í sveit og
kúskur í vegavinnu, minningar upp
hvað fuglarnir og náttúran voru full
af lífi og hvað eldri menn á þeim
tíma sögðu manni frá því hvemig
fuglasöngurinn og hegðun dýranna
gat sagt fyrir um veðrabreytingar.
Nokkuð sem við tökum ekki eftir í
dag, horfum bara á veðurfréttir í
sjónvarpinu og bölvum svo veður-
fræðingunum fyrir vitlausa spá.
Gaman væri að læra þetta allt upp á
nýtt og bera saman veðurspá “fræð-
inganna” og dýranna.
En Gimsteinn er ekkert að spá í
veðrið. Allt í einu tekur hann á sprett
og töltir yndislega undir blaðamann-
inum og vekur hann upp úr
dagdraumum sínum. Elma hafð gef-
ið Kristínu, dóttir sinni, merki um að
óhætt væri að herða aðeins ferðina,
allir væru orðnir vanir sínum hestum
og trausl komið á milli hests og
manns. Við Kaldá er farið af baki og
áð um stund. Hver passar upp á sinn
reiðskjóta og nú þarf ekki að hjálpa
neinum á bak, nema aðeins að lyfta
undir yngstu reiðmennina.
Á heimleiðinni er farið greiðar
yfir og sprett úr spori, þó aldrei sé
hieypt. Hestamir rata heim og vita
að stutt er í hvíldina og hagann og
eru heimfúsir.
Þegar heim í gerðið er komið
virðast allir orðnir þrælvanir hesta-
menn. Fólk sprettir sjálft af hestun-
um og tekur út úr þeim eins og þetta
sé daglegt brauð og síðan er hestun-
um klappað og strokið og þakkað
fyrir góð kynni.
Hestar mjög næmir
Þegar allt var orðið klappað og
klárt og allir búnir að kveðja sinn
hest og þær Kristínu og Elmu, náð-
um við að króa Elmu Cates af og
spyrja hana um reksturinn og hvem-
ig það sé að starfa við þetta. Elma
segir að hún sé undirverktaki hjá ís-
hestum og þetta sé annað sumarið
sem þau starfa svona saman og það
hafi gengið vel, en áður var hún með
reiðnámskeið í nokkur ár fyrir
Æskulýðs og tómstundaráð Hafnar-
fjarðar. Hún er með 22 hesta í þess-
um hestaferðum, alla mjög gæfa og
örugga, en auðvitað misviljuga.
“Hestar eru mjög næmar skepnur og
finna vel hvernig reiðmann þeir eru
með. Þeir finna ef knapinn er óstyrk-
ur, eða óömggur. Einnig ef hann sit-
ur ekki rétt og þannig mætti lengi
upp telja. Hestar eru mjög skynsam-
ir og sjálfstæðir og þeir vilja náttúr-
lega taka völdin ef þeir komast upp
með það, þess vegna legg ég áherslu
á að kenna fólki strax að stjórna
þeim,” segir Elma og hún bætir við,
“þeir eru hins vegar mjög húsbónda-
hollir og traustir og miklir vinir
manns.”
Nú var þessi hópur sem við fórum
með mjög misjafn að aldri og kunn-
áttu, er það algengt? “Já, hingað
koma mest útlendingar sem hafa lít-
ið sem ekkert farið á hesta,” og hún
brosir um Ieið og hún lítur á mig og
segir, “svo eru Islendingar, eins og
þú, sem koma með bömin eða bama-
bömin eða erlenda vini sem eru í
heimsókn. Þetta er oft fólk sem hef-
ur í bamæsku eða unglingsárum ver-
ið á hestum og vilja endilega leyfa
öðrum að njóta þessa sama og það
upplifði í æsku. Það er gaman að fá
þetta fólk, það er kannski dálítið óör-
uggt í fyrstu, en svo nýtur það þess
út I æsar þegar það er komið á stað.”
Þetta kannast blaðamaðurinn við
en hann tók líka eftir því af hve mik-
illi næmi Elma valdi hesta undir
fólkið. Hvernig fer hún að því að sjá
út hvaða hestur passar undir hvem,
eða em þeir allir eins? “Nei, þeir eru
langt frá því að vera allir eins, en
þeir em allir þægir og vanir óvönu
fólki. ég reyni að velja saman hest
og knapa sem ég tel að eigi skap
saman, þess vegna er ég að ræða við
fólkið áður en lagt er af stað. Ef ég
finn að það er örlítið hrætt, eins og
stundum vill vera, þá vel ég mestu
ljúflingana undir það. Það fólk sem
ég held að Iáti hestinn ráða of miklu,
læt ég hafa hest sem er ekki mikið
fyrir að misnota frelsið, ef svo mætti
segja.” Já, það er auðheyrt að þarna
taiar kona sem veit hvað hún er að
tala um.
Steggja og gæsaferðir
En em allar ferðir eins, eða er boð-
ið upp á fleiri ferðir? “Nei, auk þess-
arar ferðar, eins og þú fórst í emm við
með reiðklúbba. en það er fólk sem
hefur ekki aðstöðu eða tíma til að eiga
hesta, en hefur gaman að því að ríða út
og kemur því einu sinni í viku og fer
saman í góðan útreiðartúr. Fyrir þetta
fólk emm við með viljugri og betri
hesta. Þá emm við mikið með vinnu-
hópa og vinahópa sem langar að
bregða sér í reiðtúr og liður í svoköll-
uðum gæsa og steggjapartíum er oft að
fara saman í útreiðartúr. Þetta em yfír-
ieitt allt stuttar ferðir. Nú í sumar byrj-
uðum við með dagsferð til Krýsuviícur
og er þá riðið meðfram Helgafelli um
Breiðdal, Vatnsskarð, Djúpavatnsaf-
leggjara og um Ketilstíg til Krýsuvík-
ur. Þar getur fólk farið heim eftir jtessa
dagsferð, eða gist á ágætis gistiheimili
og riðið til baka daginn eftir. Þessar
ferðir fömm við um helgar,” segir
Elma Cates að lokum.
Það var skemmtilegt og lærdóms-
ríkt að fara í þessa stuttu hestaferð Is-
hesta með þeim Elmu og Kristínu og
ef til vill fömm við aftur áður en þær
hætta í september til að njóta nátúr-
unnar og frjálsræðisins.