Fjarðarpósturinn - 21.12.1995, Blaðsíða 10

10 FJARÐARPÓSTURINN
Útgefandi:FJARÐARPÓSTURINN hf. Bæjarhraun 16, 220Hafnar-
fjörður. Símar, ritstjórn 565 1945,auglýsingar 565 1745, símbréf 565 0835.
Framkvæmdastjóri: Óli Jón Ólason, ritstjóri: Friðrik Indriðason
hs.555-2355, íþróttir og heilsa: Björn Pétursson, innheimta og dreifmg:
Steinunn Hansdóttir, umbrot: Fjarðarpósturinn, prentun: Borgarprent.
Fjarðarpósturinn er aðili að Samtökum bæjar- og héraðsfréttablaða
Hátíð friðar
og kærleika
Enn á ný höiaum við jólahátíð, hátíð okkar kristinna
manna, hátíð þar sem við minnumst fæðingu frelsara
vors, Jesús Krists. Hátíð ljóss og friðar. Hátíð kærleika
manna á milli. Hátíð tilhlökkunarinnar og hátíð sak-
leysisins.
Margir siðir og venjur fylgja jólunum, bæði innan
fjölskyldna og í þjóðfélögum í heild. Oft er sagt að við
hér á Islandi höldum lengri og meiri jól en flestar aðr-
ar þjóðir hins kristna heims.
Jólin eru hátíð ljósins og því eðlilegt að íslendingar
fagni hækkandi sól meira en þær þjóðir sem hafa ekki
þetta þrúgandi skammdegi sem við búum við.
Jólin eru hátíð kærleika. Hátíð sem treystir fjöl-
skylduböndin, hátíð fyrirgefningar og hátíð samhjálpar.
Hjá börnunum er tilhlökkunin og sakleysið það sem
setur hvað mestan svip á jólin, tilhlökkun þeirra á að-
ventunni eftir að jólin komi með öllum gjöfunum, til-
hlökkunin á aðfangadag að fá að taka upp pakkana og
tilhlökkunin um hvort þau fái það sem þau óskuðu sér
að fá. Trú þeirra um að jólasveinamir séu til og komi
með eitthvað í skóinn og með gjafirnar er svo saklaus
og gefur þessum tíma fallegan blæ.
Kirkjur landsins eru aldrei eins vel sóttar og á jólum
og er það fallegur siður margra fjölskylda að fara í
kirkju um jólin til að heyra boðskapinn um fæðingu
frelsarans og syngja saman jólasálmana.
Friðarhorfur í heiminum eru nú meiri en oft áður.
Stríðshráðar þjóðir lifi í von um að stríðsaðilar nái sátt-
um og hægt verði að byrja að sameina fjölskyldur og
byggja upp aftur hrunin heimili. Stríðsóttinn smáeyðist
vonandi úr hjörtum fólks.
Jólaundirbúningurinn er búinn með öllu því amstri
sem honum fylgir snyrtingu heimilanna, jólaskrautið
og jólatréð komið upp og við setjumst inn í helgi heim-
ilsins, flest.
En því miður eru það ekki allir sem fá notið helgi jól-
anna. Margir eiga um sárt að binda.
Foreldrar, systkini og aðrir ættingjar verða því miður,
sumir hverjir, að horfa upp á barn sitt, systkini eða ætt-
ingja hafa orðið undir í baráttunni við áfengi eða önn-
ur eiturlyf og geta ekkert gert til hjálpar þeim sem hef-
ur orðið þessu mesta skaðvaldi nútíma þjóðfélags að
bráð. Þessari meinsemd sem þekkir engin landamæri
eða stéttaskiptingu. Eru með sjálfsásökun um hvar þau
hafi brugðist. Eru vamalaus. Það er sárt að vita af ein-
hverjum sér nákomnum í vímu þessa vágests. Um jól-
in er sársaukinn jafnvel enn meiri.
Missir þeirra sem misst hafa nákominn ættingja eða
vin af slysförum eða sjúkdómi er mikill. Um jólin er
hugurinn hjá þeim. Það er fallegur siður sem íslending-
ar hafa tileinkað sér að tendra ljós á leiði ættingja sinna
um jólin.
En þrátt fyrir allt eru jólin sá tími sem fólk hugsar
með hlýhug og fyrirgefningu til hvors annars. Á jólum
gróa mörg sár tilfinninganna.
Eigendur og starfsfólk Fjarðarpóstsins óska lands-
mönnum gleðilegra jóla og farsæls nýs ars.
Óli Jón Ólason
Best að fara til
FH þar sem ég
þekki allt og alla
-Héöinn Gilsson kominn heim eftir langa útiveru
Héðinn Gilsson, sem er án efa
einn fremsti handknattleiksmaður
sem FH hefur alið, er nú kominn
heim úr atvinnumennsku í Þýska-
landi og farinn að spila aftur með
FH. Héðinn er kvæntur Maríu
Þorvarðardóttur og búa þau í
Kópavogi ásamt tveimur hundum
sem þau fluttu með sér frá Þvska-
landi. Fjarðarpósturinn tók hann
tali og spurði hann nokkra spurn-
inga
Hvenær fórst þú að æfa hand-
bolta?
Ég hóf að æfa haldbolta með FH
þegar ég var sjö eða átta ára gamall.
Ég byrjaði á að elta pabba á æfingar
og síðan voru allar systur mínar í
handbolta og þá byrjaði maður í
þessu sjálfur.
Handboltinn og fjölskvldulífið?
Æfingamar eru oftast um kvöld-
matartímann og er það mjög þreyt-
andi að vera alltaf að borða kvöld-
matinn klukkan tíu eða ellefu. Mað-
ur grípur þó oft eitthvað með sér
heim, eins og núna fer ég og næ í
kjúklingabita í leiðinni.
Hefur þú stundað einhverjar
aðrar íþróttir en handbolta?
Já já, ég æfði fótbolta með FH hjá
Albert Eymunds og var þá markmað-
ur, stórgóður markmaður. Eitt ár æfði
ég einnig körfubolta með Haukum
með Leifi Garðasyni og fleimm góð-
um. Það ár urðum við í öðru sæti á
Islandsmótinu. Þrátt fyrir þetta var í
raun aldrei spuming um að ég mundi
fyrir rest snúa mér eingöngu að
handboltanum. Ég hætti mjög snem-
ma í öllu öðru, ég held að það haft
verið þegar ég var kominn í þriðja
flokk í handboltanum að ég snéri mér
algerlega að honum.
Nú varst þú í atvinnumennsku í
Þýskalandi:
Já 1990 fór ég til Dusseldorf og
spilaði þar í ftmm ár. Okkur leið
mjög vel í Þýskalandi, og við höfð-
um það mjög gott þar. Fyrsta keppn-
istímabilið var liðið í annarri deild en
við unnum okkur strax upp og ég
spilaði því í fjögur ár í þýsku fyrstu
deildinni. Það tók mig alveg ár að að-
lagast, ég átti frekar lélegt fyrsta ár,
en svo gekk mér ágætlega fram að
meiðslum, en þau voru orsökin fyrir
því að ég kom aftur heim.
Hvernig líkaði þér atvinnu-
mennskan?
1 atvinnumennsku verður maður
að hafa fyrir hlutunum og þar er
maður meira á sína eigin ábyrgð. Ef
maður var ekki í nægilega góðu
formi varð maður að æfa sjálfur, fara
út að hlaupa eða annað. Við vorum
með nokkuð marga í liðinu sem voru
að vinna, við vorum fjórir sem vor-
um ekkert að vinna, og gátum ein-
beitt okkur eingöngu að handboltan-
um. Vikan var þannig að mánudaga
og þriðjudaga voru lyftingar fyrir há-
degi, á miðvikudögum var skotæfing
fyrir hádegi, svo voru æfingar alla
daga vikunnar á kvöldin. Ég var því
að æfa svona átta níu sinnum í viku.
Var mikill munur á íslenskum
handbolta og þýskum, þegar þú
fórst út?
Já, eins og ég sagði áðan þá tók
það mig alveg ár að aðlagast, þýski
boltinn er mun hægari, þar eru lengri
sóknir og leikin mun sterkari vamar-
leikur. Þetta sést best á því að leikir
voru oft að fara kannski 14-13 eða
16-15. Oftast voru ekki skoruð nema
30 - 35 mörk í leik á meðan það er
verið að skora 50 - 60 mörk í leik hér
heima.
Er munur á íslenskunt hand-
bolta frá því áður en þú fórst út og
eftir að þú komst heini?
Ég á erfitt með að átta mig á því,
þar sem ég hef spilað svo lítið síðan
ég kom heim. Það er komið mikið af
nýjum mönnum inn sem ég er að sjá
í fyrsta skipti þegar ég er að spila á
móti þeim og maður veit ekki einu
sinni hvað þeir heita fyrir leik.
Héma áður var maður að spila á móti
mönnum eins og Einari Þorvarðar,
Alfreð Gíslasyni og Páli Olafssyni,
sem voru þá algerar stjömur. Mér
finnst ekki vera þessar stjömur í bolt-
anum í dag sem voru þá, í íslenskum
handbolta í dag eru engar stórar
stjömur.
Meiðslin?
Já þetta byrjaði á HM í Svíþjóð, þá
reif ég brjósk í öxlinni, sem ég spil-
aði á lengi, eða þar til það fór endan-
lega. 12 febrúar í fyrra var ég svo
skorinn upp í öxlinni, og var alveg
fram á haustið að ná mér eftir að-
gerðina. 17. september spilaði ég
fyrsta leikinn eftir að ég hafði náð
mér eftir axlarmeiðslin og í honum
reif ég hásin. I nóvember sama ár,
var ég skorinn upp en sú aðgerð
heppnaðist ekki alveg, þannig að ég
var að spila á annarri löppinni allt
síðasta tímabil, og spilaði þá nær ein-
göngu í vöm. fimmta maí var ég svo
skorinn upp í annað sinn, vegna
hásinarinnar og er rétt að ná mér upp
úr því núna.
Þegar þú kemur meiddur heim úr
atvinnumennskunni, var þá aldrei
spuming um í hvaða lið þú færir?
Nei í rauninni ekki. Það var vitað
mál að ég þyrfti einhvem tíma til að
ná mér upp úr þessum meiðslum. Ég
leit nú þannig á það að það væri best
að fara í FH þar sem ég þekkti allt og
alla og fengi þann tíma sem ég þyrfti
til að ná mér upp úr þessum meiðsl-
um.
Ætlar þú aftur út í atvinnu-
mennsku?
Ég veit það ekki. Það er ekkert
markmið, ég er búinn að eiga fimm