Alþýðublaðið - 03.03.1924, Blaðsíða 2

a
ÁtÞ?SOSLAÖIB
Alþing.
Alþlng vor ísSendlnga hefir nú
setld á rökstóium íulian hálfan
mánuð.
I>ar skuíu fulltrúar þjóðarlnnar
8amelginl®8'a ráða ráðum sfnum
landsfólkinu öllu til hagsbóta.
Umhyggja fyrir eigin heill og
hagsæld má eigi skipa hinn æðsta
sess í hugum þeirra. Velterð
flbkka, stétta, vina eða vensla-
fólks má eigl ráða gerðum
þeirra.
Þeir skulu láta almennings-
heill sitja í fyrirrúmi fyrir öilu
öðru, ráða bót á því böli, er nú
þjakar oss, og vlsa þjóðinni veg
til velgengni og þroska. Tll þess
eru þeir á þing sendir.
Gnægð stórra verkefna bíða
þiogsins. Fjöidi vandamála krefj-
ast skjótra og röggsamlegra úr-
lausna.
Rás viðburðanna eða öllu
heldur mistök mannanná hata
teflt. hag vorum í fulla tvísýnu.
Verði þjóðarbúskapur vor eftir-
leiðls rekinn með sama fcætti og
undanfarin ár, mun þess skamt
að bíða, að f algert óefnl reki.
Árlega kanpum vér frá út-
löndum áfengi, alls konar óþarfa
og vörur,'- sem vér gætum búið
til sjálfir á atvinnuleyslstímum,
fyrir miiljónir króna.
Erlendir menn hafa á ári hverju
ndkla og góða atvinnu við að
kaupa afurðlr vorar óunnar eða
fcáilunnar, búa til úr þeim dýrar
og útgengilegar vörur og selja
síðan með drjúgum verzlunar-
hagnaði.
Mikiil hluti verkafólksins f
lándinu neyðlst til að sitja auð-
um hördam og hafast ekki að
hálft árið og stundum melra.
Enginn vill kaupa vinnu þess;
sjálft skortir það bæði lönd og
tæki til að hBgnýta sér hana.
Starfsorka þess verður ónýt og
engum að gagni, og heimili þess
komast á vonarvöl. Samt eru
enn óunnin tjölmörg nauðsynja-
verk, sem litla eða enga bið
þola. Samt látam vér útlendinga
vinna úr afurðum vorum, og
samt kaupum vér dýrum dómum
frá útlöndum ýmsar þær vörur,
aem vér sjáifir gætum búið til.
Stæratu framleiðslufyrirtækin I
iandinu, fyrlrtækl, sem askomá
og atvinna margra þúsunda
verkafólks er algeriega undir
komin, eru í höndum tiltöíulega
fárra manna, sem reka þau í
gróðaskynl og með kanpmensku-
snlði. Vinnuna kaupa þeir svo
ódýrt, sem þeir geta, og selja
afrakstur hennar svo dýrt. sem
þeim frekast er unt. Stuodum
lækka þeir kaupið svo úr hófi,
að enginn getur né vill vinna
fyrir það, og stöðva þannig fram-
leið.sluna. Stundum halda þeir
afrakstri vianunnar, framleiðsh
unni, { svo háu verði, að enginn
viil kaupa, og hún ónýtist.
Þessar og þvíiíkar >spekula-
tionire hafa bakað þeim sjálfum,
verkafólkinu og landsmönnum
ölium ómetanlegt tjón, sbr. tog-
araverkbannið, fiskhringinn, sfld-
arsöluna o. fl.
Verzlun og veltufé landsins er
að miklu leyti höndum svo kall-
aðra kaupsýslumanna. Verður
verzlunin oftast í höndum þeirra
eintóm kanpmenska og ósjaldan
hreinasta gróðabrall. Skanita þeir
sér úr hvers manns aski svo
marga spæni og stói a, sem orka
og aðstaða frekast leyfir. Féð
nota þeir sér til fjárplógs, eins
og þeirra eigið væri, án þess,
að almennlngur hafi nokkurn
rétt til íhlutunar eða eftirlits með,
hversu eða til hvers því er varið.
Fyrir mistök þeirra og gróða-
bralí hafa margar miiljónir króna
a? þjóðareigninni farið í súginn
á síðast liðnum árum.
Skuldir vorar við útlönd hafa
aukist ár frá ári. Nú mun iáta
nærri, að fast að tíucda hluta
af andvirði allrar útfluttrar vöru
gangi einungis tll vaxtSgreiðsln
af þeim.
íslerzkur gjaldeyrir fellur í
verði; ein sænsk króna kostsr
nú meira en tvær íslenzkar;
sparifé þjóðarinnar missir að
sama skapi gildi sitt; vörur
hækka í verði; örbirgð og
óánægja magnast; gengisbrask
og flutningur peninga til útlanda
fer í vöxt. —
Þannig má það ekki ganga
lengrr. Þlngið verðnr að láta
sér vítin að varnaðl verða, færa
sór reynsln Iiðlnna ára f nyt og
bæta fyrir fornar vanrækslu-
syndir.
Það verður ná þegar með
>Skutull<| blað ÁlþýðuflokksinB á
Iinfirði, sýnir ljóslega vopnayiðskifii
bnrgeisa og alþýðu þar vestra. Skutull
segir það, sem segja þarf. Ritstjóri
sóra Guðm. Guðmundsson frá Gufudal.
Gerist áskrifendur Skutuls frá nýári á
afgreiðslu Alþýðublaðsins.
Útbrelðlð Alþýðublaðlð
hvar sem þlð eruð og
hvert sem þlð farlðl
I gasetningu að fyrirbyggja
gróðabrall með afurðir, gjaldeyri
og vinnuafl þjóðarinnar, að tak-
marka innflutninginn og auka
atvinnuna og efla framleiðsluna
i landinu.
Slíkt er auðvitað ekki hægt
að gera án þess að takmarka
nokkuð gróðamöguleika og sjáli-
ræði þeirra manna, sem til þessa
hafa að mestu stjórnað og haft í
höndum atvianu-, verzlunar- og
ljár-mál þjóðarinnar og mestu
valda um, að svo er komid, sem
nú er komið.
Öllum góðum mönnum væri
að sjálfsögðu ljúfast að mega
vænta þess af þinglnu, að það
meti meira réttindi og heill al-
mennings en sjáífræði og gróða-
vonir fárra manna eða einnar
stéttar.
Stærsti þingflokkurinn, hinn
nýstofnaði og réttnefndi Ihalds-
flokkur, vili halda í það ástand,
sem nú ríkir og að framan hefir
verið lýst.
Hann mun hafa fullan hug á
og nokkrar líkur til að iá stjórn-
artauma landsins í sfnSr hendur.
Svona er Alþing vor íslend-
inga. X.
Merk Dmmæii.
Vinnan var tll á undan og er
óháð auðmagninu. Auðmagnið er
að eins ávöxtur vinnunnar og
hefði aldrei getað verið til, ef
vinnan hefði ekki verið til áður.
Vinnan er eldri en aUðmagnið
og verðskuldar miklu meiri um-
hyggju-
Ábraham Lincoln.