Alþýðublaðið - 04.03.1924, Side 3

ALÞVBfcBLABIÐ
3
h8 hins siðara hlýtur ósigurinn að
verða hversu sem hinu unga geigar
frá markinu. Frá þeim öilögum er
ekki til undankomufæri nema það
aft ganga úr eiginlifti efta með þaft
til fyigdar og stuðnings við stefnu
hins unga og upprennandi. Tilraun
til þess er gerð í þessari sögu, en
ekki nógu sterk til þess, að ör-
lögin óbænhayrnu verði um flúin,
og lýkur svo sögu þessari.
Um verk höfundar á sögu þess-
ari að öðru en mótun efnisins er það
að segja frá sjónarmiði þess, er
hér ritar, að tvent vekur eftirtekt
sórstaklega, annað til bóta, en hitt
til lýta. Hið fyrra er það, að höf-
undur hefir fæit frásagnarháttinn
nær hinum forníslenzka en tiðkast
hefir á hinum nýjari skáldsögum
vorum og tekist furðuvel. Hið
síftara er það, að náttúrulýsingum
er jafnan skipað fremst í hvern
kafla, en þótt það sé ef til vill
ekki svo óeðlilegt, að það verði
ekki varið, þá bitur það bráðlega
of einstrengÍDgslega á lesandann,
svo .að hætta verður á, að hann
langi tíl að hlaupa yflr, en það
er hið versta, sem fyrir skáldsögu
getur komið, sem ekki er rituð
fyrir tiltölukaup. En eigi að síftur
væri lesandanum skaði að hlaupa
yfir nokkuð í þessari bók, því að
yfirleitt flnnast ekki í henni auðir
blettir í andlegum skilningi, og
það er talsvert óvanalegt >núna
hór«, eins og leirskáldin komast
að orði. Þó er hðfundurinn barn-
ungur enn — aft aldri.
8, 8.
Erlend símskejtL
Khöfn 29. tebr.
Zinoviev ásabaðar.
Frá Riga er símað: Mótstöðu-
flokkar rússneska sameignarmánna-
flokksins heflr geflð út ávarp til
þjóðarinnar og þar sakað Zinoviev
um að hafa sóað þriðja hluta af
gullforða rússneska ríkisins í und-
irróður í Suður-Ameríku og Suður-
Afríku. Kameneff hefir verið vikið
frá embætti og sömuleiðis ýmsum
hattsettum mönnum innan hersins
vegna þess, að þeir hafa tekið í
sama streng og rrótstöðuflokkarnir.
Frá f ý2 balandi.
Frá Berlín er símað: Flokkur
þýzkra þjóðernissinna í þinginu
heflr gert það að tillögu sinni, að
kosning á ríkisforseta fari fram
samtímis næstu kosningum til
þingsins, Flokkurinn heflr valið
Afgreiðsla
biaðsÍDS er í Alþýðuhúsinu við
Ingólfsstræti.
Sími 9 88.
Auglýsingum sé skilað fyrir kl. 8
að kveldinu fyrir utkomudag þang-
að eða í prentsmiðjuna Bergstaða-
stræti 19 eða í síðasta Iagi kl. 10
útkomudaginn.
Áskriftargjald 1 króna á mánuði.
Auglýsingaverð 1,50 cm. eindálka.
Útsölumenn eru beðnir að gera
skil afgreiðslunni að minsta kosti
ársfjórðungslega.
Otto Bismarck til þess að vera í
kjöri af sinni hálfu. Er hann
sonarsonur gamla Bismarcks og 27
ára að aldri.
Hernaðarástandið, sem varð í
landinu í fyrra, þegar Frakkar
tóku Ruhr-hóraðið, heflr verið af-
numið og framkvæmdarvaldið. í
innanlandsmálum fengið í hendur
Jarres (?) innanríkisráðherra.
Frabkar sfaelkaðir.
Frá París er símað: Óhug hefir
siegið á Frakka út af fráför belg-
Sdgar iiios Bnrrought: Sonup Tapzans.
Baynes velti sér á magann 0g gægðist yfir borðstokk-
inn. Hann greip skammbyssu sína hægri hendi.
Sveinn sá hann strax og skaut, en Baynes hreyfði
sig ekki; hann miðaði nákvæmlega á markið á strönd-
inni, sem hann rak nú ofan ána frá; hann hieyptí af;
—■ Sveinn kiptist við af annari kúlu, sem hitti hann.
Enn þá var hann samt ekki dauður. Aftur skaut
hann; ltúlan sprengdi borðstokkinn rétt. við neíið á
Baynes. Baynes skaut aftur úr bátnum, sem rak niður
ána, og Sveinn svaraði, þar sém hann lá i blóði sinu á
ströndinni. Þannig héldu þeir áfram hólmgöngunni, unz
straumurinn bar bátinn fyrir skógi vaxið ues.
XXIII. KAFLI.
Meriem var komin miðja vega eftir þorpsgötunui,
þegar tuttugu hvitkiæddir sverting jár og kynblendingar
réðust á hana úr kofunum i ki'ing. Hún snóri á ílótta,
en þungar hendur gripu hana, og þeg'ar hún snéri sór
við til þess að biðjast vægðar, sá hún i andlit grimdar-
legs öldungs, sem horfði þungbrýnn á hana undan
vefjarhettinum.
Hún hrökk við af undrun og skelíingu. Þetta var
Arabahöfðing'inn!
Jafnskjótt kom yfir hana gamli óttinn; hún stóð
Bkjálfaudi fyrir framan hann eins og morðingi, staðinn
að verki; hún vissi, að karlinn þekti hana. Hún var
ekki orðin svo breytt.
„Svo þú ort aftur komin til ætting.a þinua, tetriö,"
urraði karlinn, „komin til þess að grátbiðja um mat og
vernd?“
„Lof mér að fara,“ æpti stúlkan. „Ég bið þig þess
eins, að þú lofir mór aftur að fara til hins mikla
B\vana.“
„Hins milda Bwana!" skrækti karinn og helti úr sér
bölbænum yfir þennan hvita mann, sem allir ribbaldar
skógarins óttuðust og hötuðu. „Svo þú vilt fara aftur
til hans? Þar hefir þú þá verið, siðan þú straukst. Og
hver kemur nú yfir ána á eftir þér, — hinn mikli
Bwana?"
„Sviinn, sem þú flæmdir einu sinni að heiman, þegar
hann ásamt félaga sinum og Mida ætlaði aö stela mór,“
svaraði Meriem.
Augu Arabans Ieiftruðu; hann kallaði á menn sina
0g sagði þeim að fela sig á bakkanum til þess að
taka á móti Sveini og mönnum hans. En Sveinn var
þegar lentur; hann hafði brotist gegnum skógarþykknið
á árbakkanum og horfði nú hissa á það, sem fram fór
i eyðiþorpinu. Hann þekti Arabahöfðingjann þegar i
stað. Tvo menn hræddist Sveinn eins og fjandann:.hinn
mikla Bwana og Araba þennan. Yarla hafði hann þelct
karlinn, er hann lagöi niöur skottið og skundaði til
báts sins 0g ka.llaði á menn sina; þegar Arabinu þvi
kom með menn sina á árbaklcann, var Sveinn kominn
út á miðja ána. Skiftust þeir á nokkrum skotum, en
siðan hélt Arabinn á braut með fanga sinn suður á
► bóginn.
Einn af mönnam Arabans féll, og var það hann, sem
Baynea fann.