Bókbindarinn - 01.04.1973, Blaðsíða 7

BÓKBINDARINN
7
RÁÐSTEFNA BÓKAGERÐARMANNA
í AUSTUR-ÞÝSKALANDI
Dagana 13.—18. nóv. 1972 var
haldin ráðstefna bókagerðar-
manna í Nienhagen í A-Þýska-
landi á vegum a-þýska bóka-
gerðarsambandsins, Druck und
Papier. Til ráðstefnunnar var
einnig boðið fulltrúum frá bóka-
gerðarfélögum á Norðurlöndum.
S'vanur Jóhannesson form. B.
F.í. fór þess á leit við mig, að
ég sækti þessa ráðstefnu fyrir
hönd félagsins, en aðrir fulltrú-
ar héðan voru Kári B. Jónsson
og Gísli S. Guðjónsson frá H.í.
P. Við flugum héðan til Kaup-
mannahafnar en tókum þar lest
til Gedser og ferju yfir til
Warnermunde.
Þegar við stigum á þýska
grund var orðið áliðið kvölds og
það lét vel í eyrum, er við vor-
um boðnir velkomnir á íslensku.
Þarna var kominn, ásamt fleir-
um, til þess að taka á móti okk-
ur, prófessor Bruno Kress, sem
um tíma var búsettur hér heima
og talar ágæta íslensku. Við
ókum síðan til Nienhagen, þar
sem ráðstefnan skyldi haldin í
félagsheimili að nafni Sæstjarn-
an, niður við sjóinn.
Morgunin eftir kom til okkar
Sveinn Ágústsson, en hann er
búsettur í Rostock, sem er stór
borg þarna skammt frá. Sveinn
er tæknifræðingur og vinnur
hjá skipasmíðastöð þar í borg.
Hann er giftur þýskri konu og
eiga þau 2 börn.
Okkur urðu það nokkur von-
brigði, þegar við kynntum okk-
ur betur tilhögun ráðstefnunn-
ar, að ekki var gert ráð fyrir
að sýna þátttakendum bók-
bandsverkstæði og prentsmiðj-
ur. Við höfðum orð á þessu við
okkar ágætu túlka, Bruno Kress
og Svein. Skotið var á fundi um
málið og niðurstaðan varð sú,
að Sveinn ók okkur til Rostock,
þar sem okkur var sýnd prent-
smiðja geysi-öflug, en þegar
kom að bókbandinu varð ég
fyrir vonbrigðum því þarna var
aldrei bundin bók, aðeins vír-
hefting og skurður. Skurðurinn
var að vísu margvíslegur, m. a.
voru þarna stansaðir út bjór-
flöskumiðar og miðar á vín-
flöskur í stórum upplögum. Ég
ætlaði að taka mynd af þessu
verkfæri, sem ég hafði aldrei
séð áður. En því miður, það var
ekki leyfilegt að taka mynd í
fyrirtækinu. Við fengum þær
upplýsingar að bækur væru
nær eingöngu prentaðar og
bundnar í Leipzig fyrir þýska
alþýðulýðveldið, eða D. D. R„
eins og það er skammstafað.
Til nýlundu má það telja af
því, sem við sáum þarna, fyrir
utan vélakost, að vinnusalir
voru prýddir með blaðmiklum
plöntum, og að meiri hluti
starfsfólks í setjarasal var kven-
fólk, og var okkur sagt að um
80% setjara í A-Þýskalandi
væru konur. Já, það er líflegra
að líta inn í setjarasalina þarna
úti en hér heima, — þó að þær
séu jafn skítugar og strákarnir.
Um kvöldið var ráðstefnan
sett af forseta hennar Fritz
Schulze. Hann talaði um gagn-
semi slikra fundarhalda, sem
m. a. fælist í að skiptast á skoð-
unum og kynnast kjörum og
starfi hvers annars. Ræða skyldi
um nám, námstilhögun og bætt
kjör á vinnustöðum, aðallega