Alþýðublaðið - 08.03.1924, Blaðsíða 3

ALÞYÐbBLAÐXÐ
3
>SkutuII<| blað AJþýðuflokksips á
Isafirði, sýnir ljóslega voptiayiðskiffi
burgeisa og alþýðu þar vestra. Skutull
segir það, sem segja þarf. Bltstjóri
séra Guðm. Guðmundsson frá Gufudal.
Gerist áskrifendur Skutuls frá nýári á
afgreiðslu Alþýðublaðsins.
var áður en Englandsferðin var
farin, því orðin í ráðningarsamn-
ingnum >og Engiandstár« hafi
enga þýðingu.
Steínandi heldur því hins vegar
tram, og á það verður sjóréttur-
inn að fallast, að hin tilvitnuðu
orð verði að skllja svo, að eigi
háfi verið heimilt að iögskrá
stefnanda úr skipsrúminu að
óvilja hans áður en skipið væri
búið að fara til Englands og
komið hingað aftur, og eigi
hann því heimtingu á kaupi og
matarverði íyrir þaan tíma, sem
Englandsferðin stóð yfir.
Má og benda á það, að stefn-
andi var róðinn gegn inánaðar-
kaupi, og er þá gengið út irá
því, að ráðningin vari að minsta
kosti einn mánuð.
Stetndur hefir ekki borið
brigður á það, að togarinn
>Vínland< hafiverið fuííkomlega
15 daga — eins og stefnandi
reiknar sér kaup og matarverð
Xdgsr Rioo Burrougfis; Sonur Tarzen*.
„Myndina!" æpti hann, „Um hvaða mynd talaði hund-
urinn? Hvai1 er hún? Fáðu mér hana strax!“
„Hann tók hana,“ svaraði Meriem.
„Af hverju var hún?“ öskraði karlinn, þreif i hár
hennar og ldpti henni á fætur 0g hristi hana ákaflega.
„Af hverju var myndin?“
„Af mér,“ sagði Meriem, „þegar ég var litil. Ég stal
henni frá Sveini, Svianum; — á baki hennar var prent
úr blaöi.“
Höfðinginn fölnaði af bræði.
„Hvað sagði letrið?11 sagði hann svo lágt, að hún
heyrði varla orðaskil.
„Ég veit ekki. Það var á frönsku, og hana get ég
ekki lesið.“
Höfðingjanum hægði. Hann hálfbrosti og sló hana
eklsi, en sagði um leið og liún fór, að hún mætti ekki
tala við neinn nema sig 0g Mabunu.
En Abdul Kamak þeysti norður úlfaldabrautina,
Þegar bátur Morisons hvarf úr augsýn særða Svíans,
féll sá fyrr nefndi i hálfg'ert ómegin i bát sínum.
Dimt var orðið, áður en hann raknaði við. Hann lá
lengi og horfði á stjörnurnar og reyndi að átta sig á(
hvar hann væri, livernig stæði á hreyfingunni á legu-
bekknum, og af hverju afstaða stjarnanna breyttist svo
skjótlega; hann hólt um stund, að sig dreymdi, en
þegar hann víldi hrista af sór drungana, Bögðu sárin til
sin, og hann áttaöi sig; hann rak niður stórá i Afriku,
særðan og aleinan í bátkríli.
Hann settist upp með erfiðismunum; hann fann, að
sárið var ekki eins slæmt og hann hafði haldið. Kann
ske var þetta bara skeina og ekki hættuleg. Þó það
hamlaði honum að eins fáa daga, var það sama og
dauðinn, þvi a) hungur myndi þá hafa dregið svo úr
honum, að hani. gæti ekki aflað sór fæðu.
Hann för að hugsa nm Meriem. Auðvitab hélt haún,
að hún hefði verið i búðum Svíaris, er hann reyndi að
komast yfir ána, en hvað varð nú af henni? Myndi
Meriem vegna nokkuð betur, þó Hanson dæi af sárum?
Hún var á valdi engu betri manna, — rúddalegra villi-
manna lægstu tegundar. Baynes grúfði andlitið i hönd-
um sór, er hann málaði örlög hemiar ‘upp. i huga sór.
Og honum var þetta að kenna! Dýrseðli hans hafði
rifið hana úr höndum þeirra, sem unnu henni, og varpað
henni i klær Svians og manna hans. Og hann hafði
ekki fyrr en um seinan fundið að hin nýfundna ást
hans var miklu meiri en girnd hans og sérhver önnur
kend, er hann þelsti ábur.
Eina hugsun hans nú var yfirbót, — að koinast til
Meriem og hætta lifi. sfnu, ef þörf gerðist, til þess að
vernda hana; hann ieit eftir bátnum cndilöngum eftir
ár, þvi að hann ætlaði að taká til starfa samstundis,
en ár var engin; hann leit til strandarinnar; hann sá
i myrkriuu móta íyrir skóg'iuum og' fann nú ekki til
neinnar hræðslu við hann; hann var eltki einu sinni
hissa á þvi, þvi að hann hugsaði mn annan, sem var i
meiri hættu-
Kaupgjaldsdðnmr.
Útskritt úr dómabók Reykja-
víkur.
Ár 1923, mánudaginn 31, dez-
ember, var í sjórétti Reykjavík-
_ur í málinu nr. 6/1923;
Guðm. Guðmundsson
gegn
Hf. Geir Thorstsinsson & Co.
kveðlnn upp svohíjóðandi
dómur;
Mái þetta er höíð&ð fyrir sjó-
réttinum með ststnu, útgefinni
27. janúar þ. á. af Guðmundi
Guðmundssyoi sjómanni, Stýri-
mannastíg nr. 8, gegn Gsir
Thorsteinsson, útgerðarstjóra, f.
h. Hf. Geir Thorsteinsson & Co.
til grelðslu á vangoldnu kaupi
og fæðlspeniagum að upphæð
kr. 165.00 með 5 % ársvöxtum
frA stefnudegi til greiðsludags
og málskostmðar að sfeaðíausu
eítir aukatekjulögunum og lág-
marksgjaldsferá málaflutniogs-
mannaféiagsins með kr. 58.50.
Svo hefir stefnandi og ferafist
þess, að viðurkendur verði með
dóminum sjóveðréttur hans í
togaranum >Vfnland«, eiga hluta-
félagsins, fyrir greicdnm upp-
hæðum og réttur hans til að
láta gera (jámám f skipinu og
selja það á n; uðungaruppboði
til Íúkningar þeim.
Stefndur hefir krafist algerðrar
sýknunar af kröfum stefnanda í
málinu og hæfilegs málskostnaðar
hjá honum, hvernlg sem máiið
íari.
Málavextir e u þeir, að um
áramótin síðustu var stefnandi
Íögskráður í skiprúm sem háseti
á togarann >VínIand< frá 1.
janúar þ. á. að telja >tii fiskl-
veiða og Engiandstúr< um óá-
kveðinn vistartíma gegn 240
króna mánaðarkáupi, fríu fæði
o, s. frv. Fór skipið síðán út og
veiddi í ís, en er það kom hér
inn, áður en það færi til Eng-
lands með fiskion, var stefnandi
lögskráður úr skiprúmi 19. jan-
úar þ. á. og borgað kaup til
þess tfma, en hann gerði fyrir-
vara um, að hann teldi sér van-
goidið kaup fyrir Englandsferð,
og höfðaði síðan mál þetta og
hefir gért réttarkrötur þær, er
að íraman greinlr.
Stefndur byggir sýknakröfu
síaa á því, að steinandi hafi
verið ráðinn í skiprúmið um
óákveðinn tfma, og hafi sér þá
verið heimilt að láta iögskrá
hann úr skipsnimi eins og gert