Prentarinn - 01.04.1985, Blaðsíða 13

I
grenja þetta í ykkur ef ég héldi að
þetta væri aðeins slóðaskap mínum að
kenna, þó ég viti svo sem, að margir
kunna betur með fé að fara en ég. Nú,
ef til vill kemur frá ykkur rullan um að
ég skemmti mér mikið, borði dýrt,
bruðli út og suður eða með öðrum
orðum lifi of hátt. Um þetta vil ég
segja: Ég hef hjá mér svart/hvítt sjón-
varp að láni, ég á ekki frystikistu hvað
þá vídeó, og Skódinn sem ég keypti
fyrir ári á tuttugu þúsund er að öllum
líkindum ónýtur. Allavega hefur hann
ekki farið í gang undanfarnar vikur.
**3i
,....
, ....“'o'll ’ '0i'fUSJ,. ' ■ -.,S^USEOíi.J. 2
....
-S-^qptoo ' - ' • >»«.. • • ....
m«os ns04
síi sr““- '*•*•
> »•' 1. .».05.
55.000,00
greiosluseoill 2
10.MCV.1985
ÍECS8»**KI ISLANOS t
;TH*NN*tVJUM.
,0íRCF r SIHI _981800_
“niVio.HiZ j JL** -
»2,500.00 !
10.OKT.l»i5
GREIDSLUSEÐILL 2
20.OKT.1985
20.OKT.198*
ÍOLVI OLAFSSON
*1NCB**UT 109
Það lítur því ekki þannig út að ég lifi
mjög „grand“. Nei, ástæðan fyrir því
að ég nefni þetta er sú að of margir eru
á lægri launum en ég og hafa fyrir
stærri heimilum að sjá; þar hljóta erf-
iðleikarnir að vera miklu meiri. Það
getur málgagn ríkisstjórnarinnar (Lög-
birtingablaðið) glögglega vitnað um,
en það hefur aldrei oftar en nú í ár
verið líkara dagblaði.
Ég nefni þetta líka vegna þess, að
þeir sem ekki hafa ráðist í að kaupa
sér húsnæði og eru þar af leiðandi
lausir við þessa kvöð eru bara ekkert
betur staddir. Þeir leigja húsnæði og
borga svona eitthvað á bilinu 120-150
þúsund og þaðan af meira á ári í leigu.
Því fylgir svo í ofanálag algert öryggis-
leysi, þar sem uppsögnin getur komið
hvenær sem er. Allir vita líka hversu
erfitt það er að ná sér í húsnæði. Ég
nefni þetta vegna þess, að ég tel að
þetta þurfi ekki að vera svona. Megi
það raunar alls ekki. Ég óttast samfé-
lag framtíðarinnar ef þessu linnir ekki.
(Nóg verður lagt á þá framtíð samt;
það munu Reganar og Gorbachiovar
heimsins sjá um). Ég tel að fyrsta
skrefið í þá átt sé að allt verkafólk
(lesist: öll verkalýðshreyfingin) byrji
að stilla sína krafta á eina kröfu, það
er að segja verðtryggingu launa. Að
ekki verði skrifað undir samninga án
þess að til komi verðtrygging á laun.
Við bókagerðarmenn gætum þar haft
fordæmi um viðræður við stéttarfélög
innan og utan heildarsamtaka launa-
fólks. Ég tel að allt launafólk eigi að
standa að þessari kröfu og hvika
hvergi, og gera þannig landsherrum
öllum ljóst að þeir sem reyna að brjóta
þennan áfanga niður stundi pólítískt
harakíri að hætti Austurlandabúa.
Ég tel þetta líka möguleika, vegna
þess að nú renna flestir kjarasamning-
ar stéttafélaganna út á sama tíma,
þannig að nú er lag til að samstilla
kraftana, en ekki að stunda þann ljóta
leik að láta einn semja fyrst og láta svo
aðra koma á eftir og semja um aðeins
meira. Aldrei hefur verið meiri nauð-
syn en nú að snúa bökum saman og
sækja fram, svo íslenskt launafólk geti
haldið þeirri reisn sem því ber.
Jæja, nú ætla ég að fara að slá botn-
inn í þetta bréf. Ég vona að fjöl-
skyldan hafi það gott, og ég bið að
heilsa öllum. Vonast til að heyra frá
ykkur bráðlega.
Sölvi Ólafsson
P. S.
Til að þið haldið ekki, félagar góðir,
að geðheilsa mín og heimsmynd sé í
niðamyrkri, vísa ég til þessa vísukorns
sem tekið er úr stærri bálki:
Vindarnir þótt gnauði og gusti um þig
kaldir
og grimmilegar hryðjurnar herji þig á,
sólin mun skína, skýin öll burtu sigla
og skuldir þær fyrnast og þynnkurnar
þær líða hjá.
Kór:
Þú, sem lætur hvunndagsraunirnar
ríða þér á slig,
ef þú smælar framan í heiminn
þá smælar heimurinn framan í þig.
(Megas)
PRENTARINN 4 5.'85
13