Prentarinn - 01.01.1987, Qupperneq 3

oV&at
Y3=v-
’áeZéls

KUNNATTUNNI
Hvaö hefur okkur orðiö ágengt? Stórt er spurt og því
ekki létt um svör. Eftilvill er réttast aö hver og einn
svari hér fyrir sig. Hér skal þó drepið á nokkur atriði
sem skipta máli. í umræöunni um tæknimálin og
atvinnuöryggiö þeim samhliöa hafa menn gjarnan
horft til tveggja þátta. Annars vegar erum viö meðvit-
uð um nauösyn þess aö okkar réttur sé tryggöur
samningslega og gagnvart lögunum. Þeir tækni-
samningar sem við búum við eru aö sjálfsögöu ekki
fullkomnir, en þeir eru þó á margan hátt jákvæöir og
tryggja rétt okkar. Nauösynlegt er að slá skjaldborg
um þá og ekki síður að freista þess að gera þá fyllri
og fullkomnari. Staöreyndin er sú að gildi þessara
samninga felst I ýmsum tryggingarákvæðum sem
fyrst reynir á þegar kreppir að. Vonandi gerist það
ekki, en viö skulum vera viö öllu búin. Fljótt skipast
veöur í lofti ef svo ber undir.
í þessu sambandi höfum við hins vegar sagt: Styrkur
okkar felst í kunnáttunni, viö erum og verðum alltaf
aö vera þeir hæfustu til þess aö fást við gerö prent-
gripa. Til aö svo megi verða hljótum viö aö leggja
mikla áherslu á menntunarmálin. Á síðustu árum
hefur veriö unniö stórvirki í því að laga bókageröar-
skólann að breyttum aöstæöum og hefur bærilega til
tekist þó sú aðlögun veröi stööugt aö eiga sér staö.
Ýmsir hafa lagt hönd á plóginn, en ég leyfi mér aö
nefna eitt nafn: Óli Vestmann Einarsson. í byrjun árs
1986 samdist um að greitt yrði af öllum félagsmönn-
um í fræðslusjóö. Það þýöir að í fyrsta skipti verður
sjóðurinn þess umkominn aö sinna fræðslumálunum
og þá fyrst og fremst endurmenntun aö verulegu
marki. Viö bindum miklar vonir við þennan sjóö og
gerum stórar kröfur til sjóöstjórnarinnar.
Kjaramálin, um þau mætti margt segja. Höfuö
vandamáliö er sem fyrr, ógerningur er aö lifa af
dagvinnutekjum. Vissulega hefur tekist aö hækka
laun þeirra lægst launuðu nokkuö, en það er þó svo
aö launin eru ekki í nokkru samræmi viö fram-
færslukostnað. Aðstöðumunurinn í þjóöfélaginu hef-
ur jafnframt aukist, hlutur launafólks í aröinum hefur
minnkaö, auðstéttin hefur styrkt stööu sína og notið
til þess dyggrar aðstoðar stjórnvalda og vanmátt-
ugrar verkalýðshreyfingar. Ýmsum félagslegum rétt-
indum verkafólks er jafnframt ógnað. Dregiö er úr
þjónustu á heilbrigðissviðinu og ekki er staðið viö
uppbyggingu dagvistarstofnana sem er eitt brýn-
asta hagsmunamál heimila. Kjaramálin eru því á
hverfanda hveli og heildarsamtök verkafólks standa
hjá eins og lamaöur þurs, enda þótt „hagfræðikunn-
átta“ sé þar meiri en gerist og gengur annars staðar í
þjóðfélaginu. Hér gengur þó ekki aö sakast viö aðra,
viö veröum nú sjálf aö taka til okkar ráöa, axla
ábyrgöina og snúa vörn I sókn og kosta því til sem
kann að þurfa. Með órofa samstööu og vitund um
stööu okkar getur okkur tekist aö brjóta af okkur klafa
auðstéttarinnar og sendiboða hennar, en þeir eru á
ólíklegustu stööum.
Meö þessum orðum óska ég félagsmönnum velfarn-
aðar á nýju ári og minni enn og aftur á að árangur
okkar felst í því hversu vel okkur tekst að standa
saman.
mes.
prentarinn
1 MÁLGAGN FÉLAGS BÓKAGERÐARMANNA
PRENTARINN - málgagn Félags bókageröarmanna • Útgefandi FBM,
Hverfisgötu 21 • Ritstjóri: Magnús Einar Sigurösson • Setning, filmu-
vinnsla, prentun og bókband: Prentsmiðjan ODDI hf. • Letur: Times og
Helvetica • Hönnuöur blaðhauss: Þórleifur Valgaröur Friöriksson.
PRENTARINN 1.7. '87
3