Prentarinn - 01.12.2002, Blaðsíða 17
sem þar fer fram getur útkoman
orðið hræðileg. Góð útkoma í
prentun á dagblaði og öðrum
prentgripum (vegna þess að við
prentum fleira en dagblöð) bygg-
ist á samvinnu.
Auk þess er rétt að taka fram
að þátttaka í IFRA keppninni er
einungis lítill hluti af gæðastarfi
okkar. Við vildum gjarnan fá að
vita hvernig við stæðum okkur í
samanburði við þá bestu í heimin-
um og hvernig við gætum orðið
betri, til hagsbóta íyrir viðskipta-
vini og okkur sjálfa. Ekki er nóg
að við segjum við okkur sjálfa að
við séum góðir, heldur vildum við
fá óháðan aðila til að meta það.
wn
Til að prentgripur geti verið
okkur til sóma þurfa þau aðföng
sem við notum að vera í samræmi
við hússtaðal og auk þess þarf
prentvélin að vera í góðu lagi. Við
höfum farið skipulega í gegnum
hvernig allt hráefni sem við not-
um sé gott og alltaf eins. Um er
að ræða atriði eins og pappír,
farfa, blanket, font og fleira.
Einnig verður forvinnslan að vera
í lagi og innan þeirra skekkju-
marka sem við höfúm skilgreint.
Við veijum miklum tíma í íyrir-
byggjandi viðhald þannig að
prentvélin virki eins og til er ætl-
ast.
Það sem skiptir þó mestu máli
er sá sem prentar á vélina. Hvað
er það sem mætir honum? Aður
en hver einstakur prentari fer í
gang veit hann að keyra þarf í
gegnum vélina um það bil 30.000
eintök á klukkutíma. Hann þarf
að stilla og hafa eftirlit með 400
farfaskrúfúm. Hann þarf að skila
frá sér 7.000 tonnum af pappír á
klukkutíma. „Örkin“ hans er 168
x 112 cm. Og hann er að prei
samtímis á báðar hliðar á tveimur
örkum. Þær þurfa náttúrulega að
falla vel saman og hann þarf að
láta þær passa við það sem aðrir
prentarar á vaktinni eru að gera á
hinum hlutum vélarinnar. Það er
ekki ofsagt að prentun á dagblaði
er samvinna. Var ég búinn að
nefna fontinn, sem er bæði besti
vinur og versti óvinur prentarans?
Síðan er kapphlaupið við tímann.
Fyrir aftan er hópur af fólki sem
bíður eftir blaði, pökkunarfólk,
bílstjórar, blaðburðarfólk og les-
endur. Yfir öllu þessu eru svo
hinir kröfuhörðu auglýsendur sem
virðast alltaf fá eina gallaða ein-
takið í öllu upplaginu.
ta prentlitur o{
fleira. Þannig að ef þeir sem
skipta við okkur vilja vera örugg-
ir um að efnið þeirra líti vel út þá
verða þeir að laga efni sitt að
prentvélinni í samvinnu við okk-
ur. Samvinnan við viðskiptavinina
verður því að vera góð. Þetta er
sá grunnur sem við stöndum á.
Afgangurinn veltur svo á okkur. í
því efni skiptir öllu að hafa á að
skipa úrvalsstarfsfólki.
Hvernig er svo úrvals-
starfsfólk?
Úrvalsstarfsfólk veit hvað þarf
og hvað er hægt að gera og fram-
kvæmir það.
Við mælum regluleg
komu á blaðinu þannig að menn
geti fylgst með hvernig þeir hafa
verið að standa sig. Bæði er um
að ræða litamælingar og sjónrænt
mat á prentgripnum. Þannig geta
menn séð hvað þeir voru nálægt
staðli og bætt sig ef þurfa þykir.
Við höfum eingöngu notað þetta
til að menn gætu bætt sig sjálfir.
Við höfum ekki safnað saman
upplýsingum um hvem einstakan
prentara, enda teljum við að mæl-
ingar sem miða að öðru en því að
menn bæti sig sjálfir séu dæmdar
til að mistakast.
Við búum svo vel að hafa á að
skipa góðum prenturum. Þeir eru
vel menntaðir og hafa mikla
Hvab er hægt ab gera til
að uppfylla kröfurnar?
Við höfúm búið til hússtaðal.
Hann snýst í stuttu máli um að
geta sagt: „Svona prentum við og
við prentum alltaf eins.“ Við get-
um kallað það fingrafar prentvél-
arinnar. Þetta fingrafar tekur
meðal annars mið af því hvaða
pappír er notaður, hver er punkta-
stækkunin, hvaða blanket er not-
Að vita er sú menntun og
reynsla sem menn hafa tileinkað
sér og að framkvæma snýst um
hvernig einstaklingurinn vinnur
úr hæfileikum sínum og reynir að
bæta sig. Við hjá Morgunblaðinu
aðstoðum menn við að ná fram
því besta hjá sjálfum sér. Við telj-
um að hver og einn viti best hvar
hæfileikar hans liggja, styrkur og
veikleikar.
reynslu. Það gladdi okkur til
dæmis mikið í íyrra þegar helsti
sérfræðingur IFRA í litastjórnun,
Jóhann Leide, sagði frá því að
hann hefði aldrei hitt jafnhæfan
hóp af prenturum sem þekktu svo
vel til grunnaðferðafræði litafræð-
innar sem prentararnir á Morgun-
blaðinu.
Ég Iýsti áður því álagi sem
prentarans bíður á vaktinni. Að
keyra blaðaprentvél snýst um
prentun, brot og skurð, allt á sama
tíma. Vélin keyrir 500 metra á
mínútu. Þarna fer aðalgæðavinnan
fram, hér og nú. Eftir prentun á
einu Morgunblaði er 225 km
pappírsstrangi frá prentvélinni
orðinn að dagblöðum. Til að sá
strangi sé í lagi verða starfsmenn
að vera á tánum allan tímann og
fylgjast með hvað er að gerast og
bregðast strax rétt við ef eitthvað
er að fara úrskeiðis. I þvi liggur
galdurinn.
Texti: Jakob V. Gubmundsson
PRENTARINN ■ 17