Prentarinn - 01.11.2006, Blaðsíða 18

Matarklstan Breiðaflörðiir
Hin árlega ferð eldri bókagerðar-
manna anno 2006 hófst, eins og
þær fyrri, stundvíslega kl. 9 á
Umferðarmiðstöðinni í Vatnsmýr-
inni, miðvikudaginn 16. ágúst.
Ekið var sem leið liggur um
Vesturlandsveg framhjá væntan-
legri umferðarbrú við Suðurlands-
veg, þar sem reyna á að steypa
brúargólfið, án þess að bflar með
háfermi keyri niður uppsláttinn
og slasi verkamennina. Mörgum
sinnum er búið að aka niður
aðvörunarskilti, sem á að stöðva
stærstu bílana.
Athygli vekur hversu mikið er
af risa-vörubílum, sem þjóta um
þjóðvegi landsins án þess að virða
hámarkshraða. Daginn sem við
fórum í ferðina létust þrír í um-
ferðinni. Sextán ára stúlka á Kjal-
arnesi og tveir ungir karlmenn við
Sandgerði. Erekki mál að linni
hraðakstrinum á þvengmjóum
þjóðvegum landsins?
Þegar við ókum framhjá
Esjunni, bæjarfjalli Reykvíkinga,
voru síðustu fannirnar í Gunn-
laugsskarði óðum að hverfa. Um
Esjuna var einu sinni ort:
Falla hlés í faðminn út
firðir nesja grœnir.
Náttklœdd Esjan ofanlút
er að lesa bœnir.
Ekið var um Kjalarnes, framhjá
eyðibýlinu Artúni, en þar var
kvikmyndin „Síðasti bærinn í
dalnum“ tekin og síðan um Hval-
fjarðargöng til Borgarness og gert
þar örstutt postulínsstopp, hin
gátu bara slappað af eða fengið
sér ís á meðan. Bflstjórinn okkar
var grannvaxin stúlka, 23 ára
gömul, sem keyrði eins og engill
og var til fyrirmyndar á vegunum.
Lét ekkert æsa sig og vakti öfund
og aðdáun gamalla ökumanna og
ökukennara, sem voru í rútunni.
Næst lá leiðin um Mýrasýslu,
Spriklandi skelfiskur étinn hrár með guðsgöfflunum.
ekið framhjá Borg á Mýrum, en
þar er fallegt listaverk, Sonatorrek
eftir Asmund Sveinsson. Síðan
var farið yfir Langá, þar sem mik-
ið er risið af stórglæsilegum sum-
arbústöðum og skógrækt stunduð
af kappi. Á vinstri hönd blasir við
Eldborg, gríðarstór eldgígur og
hringlaga, en þar gaus fyrir mörg
þúsund árum. Þarna rétt hjá var
haldin einhver sóðalegasta úti-
hátíð um verslunarmannahelgi,
sem enn er hneykslast á. Þar réð
græðgin ein ríkjum og margar
unglingsstúlkur bíða þess aldrei
bætur, sem þær lentu í þar.
Við Vegamót beygjum við til
hægri yfir Snæfellsnesfjallgarð,
svonefnda Vatnaleið, framhjá
Bauluvallavatni, sem er miklu
lægri og snjóléttari heldur en
Þetta er bílstjórinn okkar, hún
Ragnheiður.
gamla leiðin um Kerlingarskarð,
en ekki var laust við að skessurn-
ar í Skarðinu gæfu okkur gætur
og glottu við tönn. Sagt er að þær
hafi dagað uppi, þegar þær komu
með silungskippu úr Bauluvalla-
vatni. Nú var Drápuhlíðarfjall á
hægri hönd, en eitt sinn var í
tísku að sækja þangað líparítstein-
flögur til að hlaða með eldstæði.
Næst ókum við framhjá Helga-
felli, sem er lágt fell, 73 metrar.
Mörg skáld hafa kennt bækur
sínar við Helgafell, t.d. bæði
Kiljan og Kristmann. Mikil helgi
er á fellinu og sagt er að allir fái 3
óskir uppfylltar, ef gengið er á
fellið frá leiði Guðrúnar Osvífurs-
dóttur án þess að líta við eða
mæla orð af vörum, en það er víst
þrautin þyngri.
Við komurn til Stykkishólms á
réttum tíma og í veitingahúsinu
Fimm fiskum beið okkar þunn
súpa og nýbakað brauð. Kl. 13.30
var komið að þeim áfanga, sem
var tilgangur ferðarinnar, 3 til 4
tíma sigling um þann glæsilega
og sögufræga fjörð, sem talinn
var ein mesta matarkista fyrr á
öldum, Breiðafjörð. Þama var
hægt að lifa á því sem guð og nátt-
úran gaf: gnægð af sel, fugli, fiski
og skeldýrum. Og auðvelt að ferð-
ast um fyrir daga bflsins. En lífs-
baráttan gat líka verið hörð og
fræg er hinsta för glæsimennisins
og skáldsins Eggerts Olafssonar,
en hann drukknaði ásamt brúði
sinni, þegar hann hugðist flytja
hana heim yfir Breiðafjörð eftir
brúðkaupið:
Það var hann Eggert Olafsson,
frá unnar jónum hann stökk
og ofan í bráðan Breiðaförð
í briiðarörmum sökk.
Stykkishólmur dregur nafn sitt af
skeri, sem bryggja liggur út í.
Kaþólskt nunnuklaustur með
18 ■ PRENTARINN