Dagfari - 01.07.1962, Blaðsíða 6

ÍSLENZKRA STÚLKNA
ekki allir Islendingar fram af ættjarðar-
ást eða sjálfsæði. Rúmu ári seinna urðu
„býtti" á hertökunni. Island var afhent
Bandaríkjunum, og þá með skyndiaf-
greiðslu Alþingis og án þess að þjóðin
sjálf væri spurð ráða í atkvæðagreiðslu,
eins og sjálfsagt hefði verið, því samþykkt
Alþingis getur aldrei verið prófsteinn í svo
örlagaþrungnum málum sem þetta var. Þar
á þjóðin sjálf að ráða með atkvæða-
greiðslu.
En með hliðsjón af því, sem að framan
hefur verið sagt, vil ég að lokum enn vitna
í hið suðurjóska vandamál Dana og spyrja:
Hversu lengi þola Islendingar með íbúa-
tölu innan við 200 þúsimd mans erlenda á-
sækni og hersetu stórveldis í landinu?
ERIK
BLOMBERG:
SKAPARINN
Sem mannsbarn þú upplyftir
örmum
og ákallar hvelin víð
í beiskri bæn um að slökkva
þinn brennandi þorsta um síð.
En þú ert einn með öllu
sem aldrei nokkur var;
þú átt þér engan himin
og ekkert svar.
Og raust þín, til einskis ymur
um útgeimsins þögla tóm;
en mannshjartað kvika kennir
af kvöl þinni bergmáls óm.
Helgi Hálfdánarson þýddi.
Áhrif hersetunnar koma fram í mörgum
myndum. Einn þáttur þeirra, sem þó hef-
ur verið lítill gaumur gefinn, er gifting ís-
lenzkra stúlkna og Amerikana. En eftir
upplýsingum frá fyrstu hendi, er hér um
athyglisverðar tölur að ræða, sem vert er
að gefa gaum.
Á árunum 1946—1960, eða 15 árum, hef-
ur tala hjónavígslna framkvæmdra hér á
landi, þar sem brúðurin hefur verið is-
lenzkur ríkisborgari, en brúðguminn
bandarískur, reynst samtals 571, eða nær
40 árlega að meðaltali. Flestar á einu ári
59, en fæstar 22.
Enn liggur ekki fyrir skýrsla um árið
1961. Eins munu engar skýrslur til um
hjónavígslur framkvæmdar erlendis, þar
sem brúðurin er íslenzk. Og enn síður
skýrslur um hve margar íslenzkar stúlk-
ur hafa liðið skipbrot af kynnum sínum
við hið erlenda herlið.
En þessi tala, — þessar 571 islenzkar
stúlkur, sem við höfum á einum 15 árum
séð á bak, á altari herverndarinnar, er okk-
ur dýrari fórn heldur en tölum verði talið.
Ef til vill finna ýmsar þessar konur
hamingju sína í kynnum sínum við hina
erlendu hermenn. En þær eru flestar að
fullu horfnar landi okkar og íslenzku þjóð-
félagi. Island hefur þarna reynst uppeldis-
stöð til að ala upp brúðir handa erlendum
hermönnum.
Ekki er mikil ástæða til að undrast yfir
þessu, eða áfella hinar ungu konur. Þessi
sama saga endurtekur sig á öllum tímum,
þar sem erlendur her dvelur í öðrum lönd-
um. En þetta er engu að síður mjög alvar-
leg staðreynd. Æskumenn þessa lands eru
okkur of dýrmætir til þess, að hægt sé að
horfa á með hlutleysi og köldu blóði, að
ungar stúlkur séu í vaxandi mæli hafðar
að útflutningsvöru sem afleiðing erlendrar
hersetu.
Sé litið á íbúatölu Islands og Bandaríkja
Norður-Ameríku eru sambærilegar tölur
fyrir Bandaríkin, að um 40 þúsund stúlkur
hyrfu úr landi árlega á altari hermennsk-
unnar, eða full 570 þúsund á 15 árum. Þetta
þætti nokkurt mannfall í styrjöld.
Til samanburðar er rétt að hugleiða, að
í síðustu heimsstyrjöld féllu samtals (að-
eins) um 150 þúsund Bandaríkjamenn (sjá
Heimsstyrjöldina 1939—1945 eftir Ölaf
Hansson, Menntaskólakennar, útg. af
Menningarsjóði, bls. 261).
Þeir sem kunnugir eru þessum málum,
fullyrða að ekki ófáar frænkur eða kunn-
ingjastúlkur þessara hermannakvenna,
flytjist á eftir þeim vestur, til að sjá sig
um og menntast. Og verður þá a. m. k.
stundum sú reyndin, að þær koma ekki
aftur til ættlands síns. Og ennfremur munu
einstaka stúlkur fara vestur með eða á eft-
ir mannsefni sínu og giftast þar.
Allar líkur benda því til, að talan sé
nokkru hærri heldur en um getur hér að
framan.
En þessi staðreynd, — þessi einföldu
sannindi ættu að vekja menn til umhugs-
unar, einkum þær konur og karla, sem
tala með allmiklu yfirlæti og jafnvel nokk-
urri fyrirlitningu um andstæðinga erlendr-
ar hersetu á Islandi.
Fer ekki ónotahrollur um herverndar-
menn, — karla og konur, — þegar þeir
hugsa um stúlkurnar fimmhundruð sjötiu
og eina?
6
DAGFARI