Dagfari - 01.07.1962, Blaðsíða 22

Þessi mynd þarfnast ekki skýringa. Þannig hugsar skopteiknarinn sér, er Bretar
gerast aðilar að E.B.E, öflug andstaða er í Bretlandi gegn aðild að K.B.10.
Oðagotshræðsla við að þjóðin tapi
á því að vera ekki fullgildur aðili.
I Noregi að minnsta kosti hefur ver-
ið áberandi óðagotshræðsla: „Við getum
ekki verið utan við,“ „við verðum að vera
með, þó að það þyki ekki gott“ og svo
framvegis. Þessi ótti er orðinn til og hon-
um er haldið við viða á fölskum forsendum.
Til að mynda hefur verið dreift útreikn-
ingum, sem hafa skelft fólk, án þess að
nokkur heil brú væri til í þeim.
Með fullri aðild er lítil þjóð af-
skorin þeim vaxtarskilyrðum í
heimsviðskiptum, sem vert er að
tala um.
Aðild að Efnahagsbandalaginu stendur
meðan heimur stendur, þvi eitt einstakt
land getur ekki sagt henni upp (240.
grein).
Þegar þvi þjóð á að taka afstöðu til
þess, hvort hún eigi að sækja um aðild,
verða menn að skilja hreyfinguna í efna-
hagsþróun litið yfir langan tíma. Það er
blindur maður, sem aðeins hugleiðir stöð-
una eins og hún er nú eða verður næstu
árin.
Það, sem fyrst og fremst breytir stöð-
unni, þegar fram í sækir, eru hin miklu
lönd og þjóðir í þeim hlutum Asíu, Afríku
og latnesku Ameríku, sem nú eru kallaðar
vanþróaðar. Þegar menn hugsa út í það,
hvað gengið er hart fram I þvi í löndum
þessum að koma af stað hröðum hagvexti,
og hversu góðir vilji er til að hjálpa til
þess meðal ýmissa iðnaðarþjóða og í al-
þjóðastofnunum, þá er augljóst, að það er
meðal hinna vanþróuðu þjóða, að vænta
má þeirrar þenslu í efnahagslífi heimsins,
sem vert er að tala um. Þessi svœði munu
innan tíðar skipta talsverðu máli, og þegar
tímar líða þá munu þau eiga drjúga hlut-
deild í kaupmætti heimsins og sistækk-
andi. Viðskiptasambönd við þessi svæði
eru því mjög mikilvæg þjóð, sem vill
tryggja hag sinn i framtíðinni. Það á ekki
sízt við um smáþjóir.
Vanþróuðu löndin, sem nú eru orðin
"frjáls raunverulega, en hafa ekki einung-
is skipt á gamalli nýlendukúgun og nýrri,
þar sem eru tengsl við Efnahagsbanda-
lagið, þau eru á móti bandalaginu.
Smáþjóðirnar, sem velta nú fyrir sér að-
ild, verða þvi að spyrja sig, hversu miklu
tjóni þær muni verða fyrir við inngöngu í
Efnahagsbandalagið, af því að þá muni
þær sjálfkrafa gera sér erfiðara um vik
að taka þátt í þeirri þenslu i heimsvið-
skiptum, sem vert er að tala um, þegar
litið er fram í tímann. Eg er í engum efa
um, að það tjón verður miklu meira en
skammær ávinningur af aðild, ef hann er
þá nokkur.
Aðeins það að hefja samninga um
fulla aðild er hættulegf lítilli þjóð
efnahagslega.
Því er stundum haldið fram af fylgj-
endum aðildar, að enginn sé skaðinn, þó
22
að hafnir séu samningar um aðild. —
Það er einungis til þess að „fá skilyrð-
in skýrð“, svo við getum siðan tekið á-
kvörðun, þegar þau eru kunn. Þessi rök
hafa verið mikið notuð í Noregi.
Þannig er ekki rétt að leggja málið
fram. I fyrsta lagi af því að allt, sem
máli skiptir og fólk þarf að vita, má lesa í
Rómarsamningnum og í ótal yfirlýsingum
og ummælum forystumanna i bandalaginu.
Og í öðru lagi af þvi að aðeins það- að
hefja samninga um aðild bindur þjóðina
mörgum böndum.
Aðeins það að hefja samningsumleitanir
mun strax valda margs konar ákvörðun-
um í atvinnulífi þjóðarinnar. Það verða
gerðar framkvæmdir og fjöldi breytinga í
framleisluháttum til þess að aðhæfa efna-
hagslíf landsins ástandinu í Efnahags-
bandalaginu. Þorir nokkur að halda því
fram í alvöru, að þjóðin sé frjáls að taka
lokaákvörðun, þegar að því kemur? Hvaða
flokkur mun voga að fá þessar breytingar
teknar aftur?
Erlent auðmagn mun einnig fljótt und-
irbúa eða hefja framkvæmdir í landi, sem
hefur hafið samninga um aðild. Nú þegar
skipuleggja erlend stórfyrirtæki miklar
alúmníumverksmiðju í Noregi. — Við að-
ild munu erlendir auðhringar, en ekki
Norðmenn sjálfir, nýta hinar miklu orku-
lindir, sem valda þvi, að Noregur hefur
góð skilyrði tæknilega séð til að reka orku-
frekar útflutningsiðngreinar. Ef svo færi,
að Noregur og Danmörk yrðu fullgildir
aðilr, þá munu menn verða hrifnir harka-
lega úr „alúmíníumrómatíkinni" í Noregi
og „ostarómantíkinni", sem nú ræður í
Danmörku. Þetta eru aðeins tvö dæmi.
Mörg önnur mætti nefna.
Hversu margir skyldu ánetjast?
(Myndirnar á síðunni eru teknar úr New
Statesman).
DAGFARI