Dagfari - 01.05.1992, Blaðsíða 24

Hafið, fjöllin og hugarfarið
Tónleikar í Borgarleikhúsinu 11. nóvember 1991 tileinkaðir baráttu gegn hernaðarmengun á íslandi
Tónleikamimir í Borgarleikhúsinu 11. nóvember síðast liðinn
undir yfirskriftinni hér að ofan verða lengi í minnum hafðir. Ekki
bara af því að það vom Hörður, Bjartmar, Bubbi og Megas. Ekki
bara af því að húsið var troðfyllt. Fyrst og fremst af því að þama
var fiillt af skemmtilegheitum, baráttuanda og nostalgíu (kannski
þýðir þetta síðasta fortíðardýrkun). Sá sem dreif þetta allt í gegn
var Sveinn Rúnar Hauksson læknir sem lengi hefúr dugað
herstöðvaandstæðingum vel. Eg tók Svein Rúnar tali fyrir
Dagfara.
Hvað hefur það með baráttuna gegn hemum að gera að halda
svona tónleika?
Listamenn eiga ekki hvað minnstan þátt í að halda baráttu okkar
lifandi. Þannig hefiir þetta alltaf verið. Með þessu leggja þeir sitt
af mörkum til stuðnings málstaðnum.
Eruþeirþá með boðskap gegn hernum?
Það er mjög mismunandi hvemig þessu er háttað hjá þeim.
Bubbi hefiir frá fyrstu tíð verið mjög beinskeyttur gegn hemum og
Nató í textum sínum og svo kemur hann boðskapnum á framfæri á
milli laga. Kannski em hinir ekki eins beinskeyttir í textunum en
innihald ljóðanna og flutningur tengist þessu máli samt á einhvem
hátt. Það er heldur ekki aðalatriðið í svona baráttu að hvert orð
sem sagt er beinist gegn hemum eða hver mynd sem máluð er
beinist gegn herstöðvunum. Barátta herstöðvaandstæðinga er
óijúfanlegur hluti íslenskrar menningar og menningin er
óijúfanlegur hluti baráttunnar gegn hemum. Svona er þetta
samtvinnað á tónleikum okkar, Keflavíkurgöngum og
baráttusamkomum. Það sem skiptir máli er undir hvaða merkjum
við göngum og að hverju við stefrium. Leiðimar eru margar og
aðferðimar til að ná settu marki.
Verða þá ekki fleiri slíkar samkomu?
Örugglega verða margar samkomur og margir fundir. En
kannski verður einhver bið á sambærilegri samkomu við
tónleikana í Borgarleikhúsinu.
Það er langt síðan þessu lík samkoma hefúr verið haldin. Það
vom rokktónleikamir í Laugardagshöllinni 11. september 1980.
Rokk gegn her hét þetta þá. Þar voru allar helstu rokkhljómsveitir
á Islandi á þeim tíma. Þama vom m.a. Þursaflokkurinn (að miklu
leyti Stuðmenn), Mezzoforte, Karl heitinn Sighvats neð
frumsamið verk um 30. mars ‘49 og hljómsveit sem hann nefndi
Táragas; að ógleymdum Bubba Morthens sem þá var að koma upp
sem fremsti rokksöngvari landsins. Myndlistarmenn og leikarar
tóku þátt í þessu líka. Þetta vom stærstu rokktónleikar sem þá
höfðu verið haldnir hér á landi með íslenskum hljómsveitum. En
gleymum því ekki að í millitíðinni hafa fjölmargir tónlistarmenn
komið fram hjá samtökunum, trúbadorar, klassískir og allt þar á
milli.
Eru herstöðvaandstœðingar sammála um mikilvœgi svona
baráttuaðferða?
Árið 1980 vom margir í vafa um hvort rokk hefði eitthvað með
baráttuna gegn hemum að gera. Rokkaramir svömðu þessu sjálfir.
Og núna voru allir sammála um að rétt væri að halda þessa
tónleika. Það var auðvitað ótti við að allt kynni að renna út í
sandinn og fáir kæmu. Sjálfur var ég ekki í rónni fyrr en ég sá
fólkið streyma að Borgarleikhúsinu þetta kvöld en þá varð líka
ljóst að húsið yfirfylltist og hundruðir urðu frá að hverfa.
Viltu ekki að lokum þakka einhverjum góða framgöngu o.s.frv.?
Jú, mörgum. Listamönnunum og öllum þeim sem tóku þátt í
undirbúningsstarfínu. Eg vil nefna Tolla, sem í snarheitum rissaði
upp mynd af hafí, fjalli og dúfu, sem þeir Sverrir Bjömsson og
Halldór Guðmundsson breyttu svo á örskotsstundu í veggspjald til
að auglýsa tónleikana. Það er gaman að vera í svona undirbúningi.
Allir leggjast á eitt og þá tvíeflist maður af baráttu og
sköpunargleði.
Ragnar Stefánsson