Dagfari - 01.03.1998, Blaðsíða 11

hálendinu svo að margir duítu af baki og ein kona handleggs-
brotnaði. I haust er leið geystust þoturnar svo yfir gangnamenn
á Auðkúluheiði, svo hestar fældust en mönnum brá illilega.
Þetta eru aðeins nokkur dæmi um svipað athæfi bandarísku
þotuflugmannanna og ollu slysinu á Ítalíu. Þeir íslendingar, sem
hafa orðið fyrir barðinu á yfirgangi hermannanna í þotunum,
hafa eðlilega kvartað en fengið lítil svör. Formælendur hersins
hér á landi hafa svarað með óvenjulega miklum hermennsku-
hroka, sagt að herinn verði að hafa „frelsi“ til að stunda æfingar
og eflirlit hvar sem honum sýnist. Óbreyttir borgarar verði að
bera ábyrgð á sjálfum sér og hvað eru þeir að „þvælast fyrir
þegar um hernaðarhagsmuni er að ræða.“
Síendurteknar heræfingar á landinu eru líka vísbending um
það að hernaðarhaukarnir hafa fundið hér gott æfingasvæði og
það ekki aðeins til að æfa lágflug. Islenskir ráðamenn hafa
ekkert um slík mál að segja sem ekki er heldur von eins og
mönnum er skipað þar á bæ þar sem undirlægjuháttur gagnvart
Bandaríkjamönnum er kjarni utanríkisstefnunnar.
Jón Torfason