Dagfari - 01.11.1998, Blaðsíða 19

ALDREI AFTUR HIROSIMA!
Avarp íslenskra friðarhreyfinga, flutt við árlega kertafleyt-
ingu á Tjörninni í Reykjavík 5. ágúst 1998.
í vor sprengdu Indveijar kjarnorkusprengju í tilraunaskyni og
skömmu síðar nágrannar þeirra, Pakistanar. Þessar spreng-ingar
voru fordæmdar víða um heim bæði af almenningi og ríkisstjór-
num og meðal annarra lét íslenski utanríkisráðherrann í ljós
vandlætingu sína.
Því miður var æði holur hljómur í röddum sumra sem for-
dæmdu sprengingarnar. Indverjar höfnuðu á sínum tíma sam-
komulagi um bann við tilraunum og framleiðslu kjarnorku-
vopna. Þeir bentu á það, og það er víssulega ekki órökrétt á sinn
hátt, að sumir gætu trútt um talað þegar kæmi að slíkum samn-
ingi. Þeir sem ættu þegar birgðir af kjarnorkuvopnum og hefðu
þegar gert allar hugsanlegar tilraunir, þeim væri auðvelt að
undirrita svona samning. En eitt kjamorkuveldið, ríki sem stærír
sig af gamalgróinm siðmenníngu, Frakkland, lét sér þó ekki
nægja um 190 tilraunir með kjarnorkusprengjur á ámnum 1960
til 1991. Okkur er það í fersku minni að árið 1995
sprengdu þeir margar kjarnorkusprengjur á Mururoa í Kyrra-
hafinu, en á þeim slóðum höfðu þeir sprengt frá árinu 1966 123
sprengjur neðanjarðar og 44 í andrúmsloftinu. Og Bandaríki
Norður Ameríku hafa verið stórtækust allra við framleiðslu
kjamorkuvopna og eina ríkið sem hefur notað kjarnorku-
sprengju. Raunin er sú, að þessi ríki vilja ekki afhema kjarn-
orkuvopn heldur tryggja yfirráð sín yfir þeim. Bandaríkin,
Frakkland og Bretland hafa staðið gegn því að kjamorkuvopn
verði lýst ólögleg og komið í veg fyrir að Sameinuðu þjóðirnar
ályktuðu um það, en Indland og Pakistan hafa hins vegar stutt
slíkar tillögur.