Alþýðublaðið - 17.11.1919, Blaðsíða 3

3
Vorur sínar
eiga menn aö kaupa í
Kaupfélagi “V^erliamaniia.
Langayeg ðð A. Sími 7S8.
stungan um „Tanks" hefði komiö
fram 1914, en það var ekki fyr
en í ágúst 1915 að Sir William
Tritton afhenti fyrstu „gandreiö-
arnar“, og voru þær jafnskjótt
sendar á vígvöllinn. :
^nþingiskosmngarnar.
Á Akureyri
er kosinn Magnús J. Krisljánsson
með 365 atkv. Sigurður E. Hlíðar
fékk 209 atkv. Ógildir voru 26
seðlar.
Á ísafirði
er kosinn Jón Auðunn Jónsson
með 277 atkv. Magnús Torfason
fókk 261 atkv.
Orustan helður ájram.
Hásetafélagið hólt fund í gær.
Áður en gengið var til dagskrár,
hélt Ólafur Friðriksson ræðu og
hét á menn að láta ekkert á sig
fá, þó þessar kosningar færu ekki
eins og menn vonuðu og ættu
heimtingu á. Orustan væri nú
eitt sinn hafln, og henni myudi
aðeins lykta með fullum og öllum
sigri alþýðunnar hér og um heim
allan. Ræðunni var tekið með
dynjandi lófaklappi.
+
Kosningahiti ?
Morgunblaðið, sem borið var um
borgina í gær var dagsett: „Laug-
ardaginn 15. nóv.“. Skyldi kosn-
ingahitinn hafa verið svona mikill
hjá verkamönnum blaðsins, eða
hvað? :
Xoli konnngur.
Eftir Upton Sinclair.
Fyrsta bók:
Riki Kola konnngs.
I.
Bærinn Pedro stóð á hálendis-
brúninni. Húsin voru flest kum-
baldalegar búðir og veitingahús.
Frá bænum lágu nokkrar hliðar-
járnbrautir ofan í daldrögin, og
voru flluttar eftir þeim vistir til
kolahéraðanna. Alla guðslanga
vikuna var kyrð og ró í bænum.
En á laugardagskvöldum komu til
bæjarins námumenn, hjarðmenn
og bændur, ríðandi eða í bifreið-
um og varð þá glatt á hjalla.
Að morgni dags í júnílokin
stökk ungur maður út úr járn-
brautarlestinni á brautarstöðvun-
um í Pedro. Hann var um tvítugt
og fríður sýnum. Hár hans var
dökt og lítið eitt hrokkið. Föt
hans voru snjáð og upplituð.
Hann hafði keypt þau í bæ þeim,
er hann átti heima í, þar sem
Gyðingasalarnir bjóða varning
sinn á gangstéttunum. Skyrtan
var óhrein, ekkert bindi hafði
hann um hálsinn, og skór hans
virtust hafa þjónað honum vel og
lengi. Á baki bar hann böggul,
með einum skiftafötum, og ábreiðu,
sem vafln var saman og snæri
bundið utan um. í vasanum hafði
hann höfuðkamb, tannbursta og
lítinn vasaspegil.
Er hann sat í reykingaklefa
lestarinnar hafði hann hlýtt á tal
námumannanna og reynt að temja
sér orðfæri þeirra. Hann gekk
lítið eitt burt, er hann var stig-
inn út úr lestinni, og neri um
hendur sér og andlit kolamylsnu.
Er hann hafði skoðað ávöxt iðju
sinnar í speglinum, hélt hann af
stað, ofan eftir aðalgötunni í
Pedro. Varð þá fyrir honum dá-
| lítil tóbaksbúð; fór hann inn í
hana og keypti lítið eitt af tóbaki.
Hann reyndi að gera málróm
sinn svo ruddalegan, sem honum
var unt, er hann yrti á þá er
verzlunina átti:
„Getið þór sagt mér hvaða leiö
liggur til Pine-Creek námanna?"
Konan virti hann fyrir sér.
Hún var tíguleg og aðlaðandi og
írskur hreimur var á framburði
hennar:
„Já, það get ég“, sagði hún,
„en hvaða erindi á ungur maður,
eins og þéi, þangað?"
Ungi maðurinn varð önuglegur,
en hætti við að hreyta úr sér
ónotum og sagði:
„Eg ætla að fá vinnu“.
„Sú vinna fellur yður ekki í
geð“.
„Hversvegna ekki?°
„ Af því að slík vinna er ekki
við hæfi yðar og yðar iika. Hvað
heflr yður orðið á?“
„Eg — eg er flækingur", sagði
hann, en svo bætti hann við í
alvarlegum rómi: „Það er ekki
mór að kenna“.
„Ne — hei, því þurfið þér nú
ekki að segja mér frá, vesaling-
urinn“, sagði hún. „En af hverju
ráðið þér yður eigi á einhvern
bóndabæ, eða til einhvers annars
þægilegra starfs en þessa.?“
„Jæja, það er nú svona, mig
langar til þess að verða námu-
maður“, sagði ungi maðurinn.
(Frh.).
Sagan. Saga sú, er „Alþýðu-
blaðið" flytur, „Koli konungur",
birtist neðanmáls í fyrra í einu
útbreiddasta danska dagblaginu
(„Politiken") og geta menn af því
ráðið að hún muni vera skemti-
leg, því slík blöð flytja ekki nema
úrvals skemtilégar sögur.
Höfundur sögunnar er Uptan Sin-
clair, hinn heimsfrægi ameríski
rithöfundur, sem margir íslend-
ingar munu kannast við, þar eð
ein af bókum hans, „Á refilstig-
um“, hefir verið þýdd á vora
tungu. Lesendur Alþbl. ættu að
fylgjast með sögunni frá byrjun.