Aðventfréttir - 01.03.1992, Síða 11

Sigríður Rósa Sigurðardóttir
f. 25. apríl, 1907 - d. 22. apríl, 1992
Sigríður Rósa Sigurðardóttir lést
þann 22. apríl s.l. á Borgarspítalan-
um. Hún fæddist 24. maí 1907 að
Merkisteini í Vestmannaeyjum.
Foreldrar hennar voru þau hjónin
Sigurður Isleifsson og Guðrún
Jónsdóttir.
í systkinahópnum voru 4 stúlkur
og 1 drengur. Þar að auki eiga þau
einn fósturbróður. Elst var Kristín
en hún lést 1980, þá Ingi, kvæntur
Agnesi Berger. Næst var Áslaug
Marta sem nam hjúkrun og sjúkra-
þjálfun að Skodsborgarhælinu í
Danmörku. Hún lést 1976. Yngst
var Jóna, en hún dó á barnsaldri.
Fósturbróðir þeirra systkina er
Valgeir Guðmundsson.
Sigríður átti við veikindi að
stríða allt frá bernsku. Skert heyrn
háði henni í uppvextinum þannig
að hún einangraðist nokkuð.
Ung að árum réðst hún sem
ráðskona á bát frá Vestmannaeyj-
um sem var gerður út af mönnum
úr söfnuðinum í Eyjum. Var róðið
frá Siglufirði þetta sumar. Árið 1926
sameinaðist hún söfnuðinum í Eyj-
um. Síðar flytur hún til Reykjavíkur
og stundar þar vinnu og kynnist
Ara Guðmundi Bogasyni, pípulagn-
ingameistara úr ísafjarðardjúpi.
Þau giftust 1938 og stofnuðu heimili
í Reykjavík. Tíu árum seinna flutt-
ust þau vestur á Seyðistfjörð við
Isafjarðardjúp og á meðan þau
bjuggu fyrir vestan fæddist þeim
sonur, Sigurður Örn, 12. febrúar
1949. Sigurður er kvæntur Þórdísi
Guðjónsdóttur og býr í Reykjavík.
Hann er skipatæknifræðingur að
mennt þg kennir við Tækniskóla Is-
lands. Árið 1946 tóku þau Sigríður
og Ari að sér fósturson, Helga Lax-
dal, sem dvaldist hjá þeim í 4 ár
sem ungbarn. Frá árinu 1950 bjuggu
þau Sigríður og Ari í Reykjavík en
árið 1957 lést Ari. Ég kynntist Sig-
ríði persónulega sem kærleiksríkri
og umhyggjusamri móður sem var
afar annt um velferð sonar síns,
enda tókst með þeim mæðginum
einstaklega djúpt og náið samband.
Sjaldan eða aldrei hef ég séð barn
sem hefur verið eins annt um að
endurgjalda foreldri sínu umhyggju
og kærleika með slíkri nærgætni og
virðingu. Sigríður flutti á vistheim-
ilið Seljahlíð árið 1986.
Nú er hún sofnuð þessi góða og
trúaða kona og líf hennar falið
frelsaranum. Trúsystkini hennar og
söfnuðurinn kveður með virðingu
og votta ástvinum samúð.
Útförin fór fram frá Fossvog-
skapellu 30. apríl s.l. Undirritaði
jarðsetti.
Blessuð sé minning hinnar látnu.
Eric Guðmundsson
Jóhann Þorleifur Sigurjónsson
f. 30. október, 1921 - d. 21. júní, 1992
Jóhann Þorleifur Sigurjónsson
lést á Landspítalanum í Reykjavík
21. júní s.l. Jóhann fæddist í Háa-
koti í Stíflu í Skapafirði 30. október
1921. Foreldrar hans voru Sesselja
Helga Jónsdóttir og Sigurjón Jóns-
son. Jóhann átti þrjú eldri systkini.
5 ára gamall flutti Jóhann að
Ytri-Á í Ólafsfirði ásamt foreldrum
sínum. Ólst hann þar upp og varð
fjörðurinn honum afar kær alla
ævi.
Þegar Jóhann var enn innan við
tvítuugt urðu mikil straumhvörf í
lífi hans er hann veiktist alvarlega
og lamaðist í fótum. Fullan mátt
hafði hann hins vegar í höndum og
var strax ákveðinn í að bjarga sér
eins mikið upp á eigin spítur og
hann gat. Hann fékk síðar nokkurn
bata, gat þá gengið lítið eitt og
hjólað og stundaði hann þá vinnu
um nokkura ára skeið í Ólafsfirði.
Árið 1969 flutti Jóhann frá Ytri-Á
og var einn af fyrstu íbúum sem
fluttu inn í hús Öryrkjabandalags
Islands við Hátún 10 í Reykjavík.
Átti hann þar heimili til dauða-
dags.
Eftir að Jóhann fluttist suður
vann hann fyrst í tvö ár hjá Neta-
gerð Reykdals Jónssonar en hóf
síðan störf á Múlalundi og vann þar
eítir því sem kraftar leyfðu allt þar
til hann fór á sjúkrahús mánuði
fyrir andlát sitt.
Jóhann skírðist í söfnuð Sjöunda
dags aðventista þ. 4. maí 1968 af
Júlíusi Guðmundssyni.
Trúin á Drottin Guð var honum
lífsankerið sem alltaf hélt þó að
sviptivindar og stjórsjóir engu yfir
lífsfleið hans. Leið vart dagur án
þess að hann læsi í Orði Guðs eða
sálmabók sér til uppbyggingar og
leiðsagnar. Hann var Guði trúr, trúr
þeim er honum voru samferða.
Jóhann lést sem fyrr segir 21. júní
s.l. Útförin fór fram í Ólafsfirði þ. 27.
júní. Sr. Jón Helgi Þórarinsson
sóknarprestur í Dalvík jarðsöng og
er hér stuðst við úrdrátt úr minn-
ingarorði hans.
Söfnuðurinn kveður og vottar
ástvinum samúð.
Blessuð sé minning hins látna.
Eric Guðmundsson
Aðventfréttir 3.1992
11