Aðventfréttir - 01.04.1992, Blaðsíða 9

Dæmisagan hvetur okkur til þess að
endurskoða mynd okkar af Guði.
Treystum við Guði sem gjafmildum
föður eða hræðumst við hann? Stundum
er það okkur tamara en við gerum okk-
ur grein fyrir að eiga með okkur nei-
kvæða mynd af Guði - mynd sem við
felum fyrir öðrum og jafnvel okkur
sjálfum.
Mynd þriðja mannsins af yfirboðara
sínum kom ekki í ljós fyrr en að honum
þrengdi. Mynd okkar af Guði er ef til
vill einnig djúpt hulin í fylgsnum með-
vitundar okkar, í raun óþekkt, þar til við
mætum persónulegu vandamáli. Þá
verður það kannski fyrst augljóst, að
samband okkar við Guð byggðist frem-
ur á ótta en kærleika.
LEYNILEGA REIÐUR
Dæmisagan hvetur okkur persónu-
lega til þess að svara þeirri spurningu
hver mynd okkar er af gjöfum Guðs til
okkar. Sem kristnir einstaklingar teljum
við að til sé Guð sem sé annt um sér-
hvert barna sinna og gefi þeim gjafir.
En er þetta einnig afstaða okkar þegar
við förum yfir það nákvæmlega hvað
Guð hefur gefið okkur persónulega -
andlega og efnislega?
Það er ekki óalgengt að persónur,
sem telja sig vera trúaðar, eru óánægðar
með hlutskipti sitt. Að mati þeirra hefur
Guð blessað aðra með peningum, hús-
um og góðri atvinnu en sjálfir fara þeir
varhluta af því. Öðrum hefur hann gefið
meiri greind, áhrifaríkari persónuleik og
meiri orku.
Sama má segja um andlega sviðið.
Þar eru sumir atorkusamari og áhrifarík-
ari. Við freistumst jafnvel til að líta svo
á, að Guð elski aðra meira en okkur, og
útkoman verður sú, að við förum að
líkjast þriðja manninum, og reiðumst
ranglátum aðförum Guðs. Eins og hann
gröfum við gjafir okkar í jörðu og telj-
um ávaxtaleysi okkar byggist á því, að
okkur var mismunað þegar gjöfunum
var útbýtt. Okkur er áfátt hvað þá orku
snertir sem stafar frá þakklætiskennd frá
þeirri tilfinningu að Guð sé með okkur,
annist um okkur. Ef við sem safnaðar-
meðlimir treystum ekki Guði, munum
við sameiginlega verða söfnuður fullur
óöryggis. En söfnuður sem er haldinn ó-
öryggi er hvorki aðlaðandi né árangurs-
ríkur í starfi
Þegar Lúkas sagði dæmisöguna um
pundin, lagði hann áherslu á það, að
með afstöðu sinni til Jesú væri Gyð-
ingaþjóðin að endurtaka aðfarir þriðja
mannsins. í henni var greinileg aðvörun
um afleiðingar þess að ávaxta ekki það,
sem Guð hefur gefið okkur. Eins og
Jesús komst að orði: „Frá þeim, sem
eigi hefur, mun tekið verða jafnvel það,
sem hann hefur“ (Lúk. 19.26).
Eftir athugun þessarar dæmisögu,
spyrjum við um það, hvaða gjafir Guð
hafi gefið söfnuði Sjöunda dags að-
ventista í heild eða sérstaklega á okkar
svæði. Hvað gerum við við þá þekkingu
á sannleikanum fyrir okkar tíma sem
við höfum öðlast? Og hvað er að segja
um þær andlegu gjafir, sem Guð hefur
gefið okkur sem einstaklingum? Nýtum
við gjafir minnihlutahópa okkar á með-
al? Erum við svo smeyk við að nýta
sumar gjafa okkar að við gröfum þær
niður?
Dœmisagan
hvetur okkur
til þess að
endurskoða
mynd okkar
af Guði.
Það gæti verið gagnlegt að spyrja:
Finnst öllum sem hér eru samankomin
gjafir þeirra séu nýttar að fullu? Ef
ekki, á hvem hátt? Á hvaða hátt ótt-
umst við það að nýta gjafir okkar að
fullu og hvernig bregðumst við við
þessum ótta? Þetta er grundvallarspum-
ingin. Ótti þriðja mannsinns er í okkur
öllum. Hann erfum við frá Adam sem
heyrði röddu Guðs og varð hræddur.
Ótti er mikilvægt aðvörunarmerki, því
„sá sem óttast er ekki fullkominn í elsk-
unni“ (lJh 4.18).
En við þurfum ekki að óttast fram-
vegis. Hin góðu tíðindi Biblíunnar eru
að kærleikurinn getur fullkomnast hjá
okkur og þannig getum við öðlast
„djörfung á degi dómsins“ (17.vers).
ENDURBÆTT MYND AF GUÐI
Líf og dauði Jesú Krists gefur okkur
tækifæri til þess að losa okkur við mynd
af Guði sem geðþóttafullum dómara og
kröfuhörðum konungi. I stað þess fáum
við mynd af Guði sem elskandi föður,
gjafmildum vini og persónulegum frels-
ara. En að læra að sjá og þekkja Guð
sem vin okkar er lífsstarf okkar.
Þetta kann að útheimta erfiði. Á
sama hátt og djúp persónuleg tengsl
myndast ekki milli einstaklinga án þess
að rækt sé lögð við sambandið þannig
einnig er það með samfélag okkar við
Guð. Her Satans berst gegn því að
þetta megi takast, því hann veit að þegar
ótti okkar við Guð dvínar, og við byrj-
um að treysta honum í einlægni þá er
vald Satans yfir okkur á enda. En þegar
við kynnumst Guði persónulega hverfur
óttinn, því „fullkomin elska rekur út
óttann" (lJh 4.18).
Okkur ber að hafa það hugfast, að
við erum í hendi hins algóða og almátt-
uga föður. „Óþarft verður að flytja boð-
skap dæmisögunnar um talentumar sem
leikrit. Líf okkar mun flytja boðskapinn
um talentumar - boðskapinn um Guð og
óviðjafnanlegar gjafir hans.
SPURNINGAR TIL UMRÆÐU:
1. Hvað myndum við segja að gjörð-
ir þriðja mannsinns táknuðu?
2. Hvað óttumst við varðandi það að
nýta gjafir Guðs til okkar?
3. Endurspeglar ótti okkar við að
gera aðra þátttakendur í prestastarfínu
afstöðu þriðja mannsinns?
Mynd: Helen Pearson
kennir ensku við
Newbold skólann
í Berkshire, Englandi.
Aðventfréttir 4.1992
9