Aðventfréttir - 01.04.1992, Blaðsíða 20

Bara fyrir krakka
SÖGURUMRÍKIJESÚ
LESTRAR BARNANNA í BÆNAVIKU 1992
ALLT ÖÐRUVÍSIRÍKI
egar Jesús var hér á jörðinni, voru Gyðingar mjög reiðir yfir því, að þjóðin þeirra var ekki sjálfstæð. Það voru Rómverjar,
sem stjómuðu landinu, þótt þeir skildu ekki tungumál þeirra.
Þegar þeir mættu lögreglumönnum á götunni, töluðu þeir latínu, en það var mál, sem Gyðingar skildu ekki. Og ef einhver
gekk skakkt yfir götu eða gerði eitthvað annað, sem talið var rangt, hrópuðu þessir lögreglumenn eitthvað sem enginn skildi.
Skipunum þeirra var ekki hlýtt, vegna þess, að enginn skildi þær, og þá gat lögreglan átt það til að taka menn fasta og setja þá í
fangelsi. Og ekki nóg með það, heldur voru fangamir oft og einatt barðir með gaddasvipum. Heitasta ósk Gyðinga yfirleitt var
sú að reka alla Rómverja burt úr landinu.
Þegar Jesús fór að gera kraftaverk, vom margir Gyðingar, sem vildu gera hann að konungi sínum. Hann gæti komið upp her,
sem sigraði Rómverja. Þá gætu Gyðingar sest að í glæsilegum húsum þeirra og klæðst fínum fötum þeirra. Fullt af fólki safnað-
ist í kringum Jesú, hvar sem hann fór í þeirri von, að hann myndi stofna ríki sitt þegar í stað.
Jesús vildi gjaman verða konungur þeirra, en hann vissi vel, að ríki hans yrði ekki það ríki, sem fólkið gjarnan vildi fá. Þeir,
sem kæmu í ríki hans, ættu að elska óvini sína og fyrirgefa þeim, sem gerðu þeim
illt. Þeir áttu að gefa mat og drykk þeim, sem þurfandi væm.
Hvemig gat hann hjálpað fólkinu til að skilja þetta? Hann ákvað að segja því
sögur um ríkið, sem hann ætlaði að stofna. Við ætlum að lesa þessar sögur í þess-
ari viku, svo að við lærum að þekkja Guðs ríki og getum búið okkur undir að lifa
í því.
Eftir Lawrence Maxwell,
áður ritstjóra Guide,
Primary Treasure, Our
Little Friend og Signs of
the times.
FYRRI
HVÍLDARDAGUR
FYRIR-
GEFNING
Ritningarvers: Mt 18. 23-35
Ein af fyrstu sögunum, sem Jesús
sagði um ríki sitt, gerði marga undr-
andi. Sérstaklega þá, sem hötuðu Róm-
verjana, því að þessi saga sýnir fram á
það, að í ríki hans eru allir vingjamlegir
og fyrirgefa hver öðrum.
Sagan byrjar þannig: „Líkt er um
himnaríki og konungi, sem vildi láta
þjóna sína gjöra skil“. Hann vildi kom-
ast að raun um það, hvort þeir hefðu
greitt skatta sína. Hann hafði líka lánað
þeim peninga, og nú vildi hann sjá,
hvort þeir hefðu skilað þeim.
Maður var færður til hans, hann
skuldaði honum tíu þúsund talentur.
Hann hafði ekkert borgað, og konungur-
inn spurði hvers vegna. Maðurinn var
mjög niðurlútur og sagði, að hann
hefði notað alla peningana.
Konunginum líkaði þetta illa.
Hann bauð þjónum sínum að
taka þennan mann og einnig
konuna hans og bömin þeirra
og selja þau öll til þess að fá
pening til að greiða skuldina
hans. Maðurinn lagðist á
hnén og sárbað konunginn
að gefa sér tækifæri til að
greiða skuldina. Konung-
urinn vorkenndi honum
og sagði, að hann mætti
fara heim til sín og
gleyma þessari skuld,
og maðurinn fór ó-
skaplega glaður heim
til sín.
En á leiðinni hitti
hann mann, sem
skuldaði hundrað
denara. Það var lítil upphæð - næstum
því ekki neitt, samanborið við þá stóm
upphæð, sem konungurinn hafði gefið
honum. Þessa peninga vildi hann fá, og
20
Aðventfréttir 4.1992