Aðventfréttir - 01.05.1992, Blaðsíða 7

SAMKOMUR I UNGVERJALANDI
Eins og flestum erkunnugt um hélt Steinpór Þórðarson opinberar samkomur í
Ungverjalandi íboðiStórevrópudeildarinnará liðnu hausti
íeftirfarandi grein segir hann frá reynslu sinni. (Ritstj.)
Við upplausn Sovétríkjanna
opnuðust möguleikar á opinberu
boðunarstarfi í fyrrum sovét-
lýðveldum ogAusturEvrópuríkjum,
og hafa aðventistarnotað tcekifœrið
og sent marga prédikara inn íþessi
lönd tilboðunar. Aðalsamtökin hafa
fjármagnað margar af þessum
samkomuherferðum, og var t.d.
undirrituðum boðið að flytja
fyrirlestra í borginni Veszprém í
Ungverjalandi frá 18. septembertil
16. októbers.l.
í Veszprém eru um 60 þúsund
íbúar sem langflestir eru kaþólskrar
trúar, en einnig eru þar strangtrúaðir
kalvínistar. Söfnuður aðventista í
borginni telur um 50 manns, og í
nærliggjandi bæjum eru tveir aðrir
litlir söfnuðir sem einnig stóðu að
þessu boðunarátaki. Samkomurnar
voru haldnar í fyrrum höfuðstöðvum
kommúnistaflokksins, í sal sem tók
um 250 manns í sæti. Þetta var
vitanlega í fyrsta skipti sem kristilegur
boðskapur hljómaði í þessum salar-
kynnum. í fyrstu komu hátt í 500
manns á samkomurnar svo að við
urðum að halda tvær samkomur á
dag, kl. 5 og 7 fimm daga vikunnar.
Það var því prédikað, með aðstoð
túlks, í tæplega 4 klst á dag í 20
samkomudaga. Þetta var auk annarra
samkoma á vegum safnaðarins. Eins
og venjulega gerist þegar líður á
samkomur af þessu tagi, fækkaði
samkomugestum, en þó þótti ekki
ráðlegt að sameina samkomurnar í
eina hvern dag af ótta við að missa af
samkomugestum sem sumir hverjir
gátu aðeins komið kl. 5, og aðrir gátu
aðeins komið kl. 7. Það var því haldið
áfram með tvær samkomur hvern
samkomudag allan tímann.
Það var mjög ánægjulegt að sjá
áhuga og samviskusemi safnaðar-
fólksins sem lýsti sér m.a. í því, að 3 5
manna kór söng á hverri samkomu og
heyrði því sama boðskapinn tvisvar
hvern dag! Annað safnaðarfólk lét sig
líka hafa það að sitja í gegnum
endurteknar samkomur. Fólkið var
þyrst í boðskapinn.
Aðrir samkomugestir, sem flestir
voru kaþólskrar trúar sýndu mikinn
áhuga á aðventboðskapnum, og
Steinþór Þórðarson
höfðu nokkrir þegar tekið ákvörðun
um að sameinast söfnuðinum þegar
ég sneri aftur heim til íslands.
Prestarnir héldu síðan áfram með
biblíusamlestra fyrir þá áhuga-
sömustu.
Á meðal þeirra sem ákvörðun tóku
var maður sem hafði verið at-
vinnulaus í 2 ár, og eiginkona hans
sem hafði heldur ekki getað unnið s.l.
5 ár vegna veikinda. Þá sjaldan að
maðurinn gat fengið ígripavinnu við
að mála íbúðir, gerðist það ávallt um
helgar þegar fólk átti frí og gat staðið
í því að færa til húsgögnin á heimilum
sínum svo að málarinn gæti athafnað
sig. Hjónin sem voru kaþólskrar trúar,
höfðu misst alla tiltrú á sinni eigin
kirkjudeild og leitað sannleikans
árangurslaust hjá ýmsum trúfélögum.
Þegar þau komu á samkomurnar hjá
aðventistum fundu þau í fyrsta sinni
tilgang með lífinu og tóku gleði sína á
ný. Þegar ég heimsótti þau spurði
maðurinn mig hvað hann ætti að gera
varðandi hvíldardaginn, þar sem
stopul tækifæri hans til tekjuöflunar
bæru ávallt upp á hvíldardagana. Eftir
nokkra upprifjun í Biblíunni á
fyrirmælum Guðs og fyrirheitum hans
varðandi hvíldardaginn, sagði
maðurinn: „Þetta erútrætt mál. Okkur
beraðtreystaGuði. Ég mun alls enga
vinnu þiggja sem kallar á að ég brjóti
boðorð Guðs.“Og við það stóð hann.
Síðasta samkomudaginn komu þau
hjónin til mín geislandi af gleði og
hrópuðu: „Geturðu ímyndað þér hvað
hefur gerst! Sannarlega er Guð góður. ”
Svo sögðu þau mér frá því að
manninum hafði boðist föst atvinna.
Þegar svo hann hafði sagt
vinnuveitandanum frá því að hann
gæti ekki unnið á hvíldardögum, var
honum fúslega heitið fríi alla
hvíldardaga. Þessi hjón urðu fyrst til
að óska eftir biblíulegri skírn.
önnur hjón sem sóttu sam-
komurnar og voru kaþólskrar trúar
höfðu aldrei lesið í Biblíunni og
sögðust aldrei hafa haft tækifæri til
að iðka trú sína þau 45 ár sem
kommúnistar voru við völd í Ung-
verjalandi. Þegar boðsmiðinn um
samkomurnar barst þeim, gripu þau
tækifærið fegins hendi að kynnast
Orði Guðs. Hann er leigubílstjóri og
konan vann heima og ræktaði
feiknastóran matjurta- og ávaxtagarð
sem var allt í kringum húsið þeirra.
Þau létu sig aldrei vanta á
samkomurnar og drukku í sig sann-
leiks atriðin jafnóðum og kynntust
þeim. Hinsvegar, þegar þau komust
að raun um þátt páfavaldsins í
kirkjusögunni og því hvernig þeirra
eigin kirkja hafði brenglað boðorðum
Guðs grétu þau á samkomunni. Ég
hélt um tíma að þar með væri áhugi
þeirra á enda, en ekki aldeilis. Þau
voru á meðal hinna fyrstu til að taka
ákvörðun um að hlýða Guði í einu og
öllu. Þessi hjón sögðust geyma
uppbúið herbergi fyrir mig þegar ég
kæmi aftur til Veszprém, en þá yrði ég
að hafa konuna mína með, sögðu
þau!
Kona ein sem alltaf kom með 14
ára dóttur sinni og sat ávallt í fremstu
sætaröð, varð fyrir miklu áfalli þegar
hún komst að raun um hvað Babýlon
og merki dýrsins standa fyrir. Húnvar
mjög trúrækin og samviskusöm að
sækja messur í kaþólsku kirkjunni
sinni þar sem dýrlingarnir áttu ríkan
þátt í trúarlífi hennar.
Þegar hún þáði boð mitt um að
koma á hvíldardagssamkomurnar í
okkar kirkju, varð hún fyrir enn meira
áfalli, þar sem alla dýrlingana vantaði
og allt „messuformið“ var svo
frábrugðið því sem hún átti að venjast.
Þegar hún hélt heim eftir guðsþjónustu
okkar grét hún og sagðist ekki vita
hvað hún ætti að gera. Hún var
sannfærð um að aðventistar hefðu
sannleikann, en allt hjá þeim var svo
frábrugðið hennar eigin trúarsiðum.
Áður en ég hélt heim hafði hún einnig
Aðventfréttir 5.1992
7