Aðventfréttir - 01.05.1992, Blaðsíða 11

hefur mótandi áhrif á afstöðu okkar
Sjöunda dags aðventista til þeirra
verðmæta sem Guð treystir okkur
fyrir - við veljum að vera trúfastir,
ábyrgir ráðsmenn alls þess sem Guð
hefur gefið okkur.
TÍMI
Það er trú okkar að eftir að Guð
skapaði himin og jörð á sex
bókstaflegum dögum hafi hann sett
til hliðar sjöimda daginn sem vikulegt
minnismerki um sköðunarmátt sinn
(1M 2.1-3). Hannblessaðiþennandag
og helgaði hann og bauð mannverum
að eiga samskipti við sig þennan dag.
Sex dagar voru gefnir til starfa þannig
að menn mættu framfleyta lífinu en
hinn sjöunda dag gerði hann að
hvíldardegi (2 M 20.8-11).
Á þennan hátt fer Guð fram á við
fylgjendur sína að þeir skili honum
einum sjöunda af tíma þeirra,
hvfldardeginum, til að endurlífga sjálfa
sig líkamlega og andlega, til þess að
eiga samskipti við Guð, við fjöl-
skylduna og við vini sína og til þess
að hjálpa öðrum.
En Guð óskar einnig að við gerum
grein fyrir nýtingu okkar á hinum sex
dögumvikunnar. Tíminnerdýrmætur.
Við getum ekki margf aldað tímann né
látið hann safnast fyrir. Við trúum því
að við eigum að nota tímann til þess
að margfalda þær talentur sem Guð
fékk okkur í upphafi og til þess að
efla starf Guðs hér á jörðu - að boða
öllum frelsi Guðs.
„Verðgildi tímans er
óútreiknanlegt", sagði Ellen G. White.
„Kristur taldi hvert augnabhk dýrmætt
og þannig ætti afstaða okkar einnig
að vera. Lífið er of stutt til þess að
farið sé illa með það. Okkur er
úthlutað einungis fáeinum dögum
náðartíma til þess að undirbúa okkur
fyrir eilífðina. Við megum ekki eyða
tímanum til einskis, við megum ekki
vera að því að sóa tíma í eigingjarnar
skemmtanir.nautnirogsynd. Hérog
nú myndum við lyndiseinkunn okkar
fyrir eilífa lífið. Það er nú sem við
undirbúum okkur fyrir hinn
rannsakandi dóm.“6
Þúsund atriði keppast um að
uppfylla tíma okkar. En aðventistar
trúa því að eitthvað það mikilvægasta
í lífinu sé að vinna sem
samstarfsmaður Guðs í að uppfylla
andlegar þarfir fjölskyldna okkar. Of
margir foreldrar leiða þessi
forréttindi hjá sér og búast við því að
þetta verk verði unnið af söfnuðinum
eða skólanum eða einhverjum enn
öðrum.
Nýlegabirti blaðið Washington Post
skýrslu um rannsókn sem gerð var í
öllum Bandaríkjunum og gaf hún
ógnvænlega mynd af því hvernig
foreldrar nota ekki tíma sinn. „Hver
móðir eyðir að jafnaði þrjátíu
mínútum vikulega í persónulegt
samband við barnið sitt og faðirinn
notar að jafnaði ellefu mínútur til
persónulegs sambands við böm sín.“7
Hvað í ósköpunum gerir þetta fólk
það sem eftir er vikunnar sem er svo
mikilvægt að þau hafa ekki meiri tíma
fyrir börnin sín? Ef til vill þurfa þau að
vinna svo mikið til þess að viðhalda
stöðu sinni í heimi efnishyggjunnar.
Guð talar til þessa lífs ótrúlegs
annríkis með því að gefa okkur hinn
vikulega hvíldardag sinn og með því
að fara fram á það við okkur að við
gemm lífsstfl okkar einfaldari, drögum
úr efnislegum kröfum okkar til lífsins.
Hann óskar þess að við fáum tíma til
að nærast andlega sjálf, sjáum því
næst fjölskyldum okkar fyrir andlegri
næringu og svo enn öðrum -sem trúir
ráðsmenn Guðs.
„Gullið og silfríð er
eign Drottins og
hann gœti látið petta
falla afhimni ojfan ef
hann óskaði pess.
En í stað pessa
réði hann manninn
sem ráðsmann sinn
og fól honum eignir,
ekki til pess að safna
peim heldur til pess
að nýta pœr öðrum
tilblessunar“
TAUENTUR
Sérhverri mannveru gefur Guð
sérstakar talentur eða hæfileika -allt
frá handverki til hárnákvæmra
skurðaðgerða eða snilldar við
fiðluleik. Dæmisagan um talenturnar
(Mt 25.14--30) segir okkur skýrt að
sérhver maður er ábyrgur fyrir þeim
hæfileikum sem Guð gefur honum.
Og umfram venjulega hæfileika sem
Guð gefur hverjum manni gefur hann
honum einnig sérstakar gjafir,
andlegar gjafir Heilas anda, til þess
að byggja upp söfnuð Guðs og efla
einingu hans (Rm 12.4-8,1 Kor 12.4-11,
2 7-30). „Þjónið hver öðrum með þeirri
náðargáfu, sem yður hefur verið gefin,
sem góðir ráðsmenn margvíslegrar
náðar Guðs ... til þess að Guð
vegsamist í öllum hlutum fyrir Jesú
Krist“(lPt4.10,ll).
LÍKAMLEG- OG ANDLEG HEILSA
Stuttu eftir stofnun safnaðar
Sjöunda dags aðventista sannfærðist
söfnuðurinn um að náið samband
ríkti milli hins líkamlega og hins
andlega lífs persónunnar. „Vitið þér
ekki að líkami yðar er musteri heilags
anda, sem í yður er og þér hafið frá
Guði? Ogekkieruðþéryðareigin. Þér
eruð verði keyptir. Vegsamið því Guð
með líkamayðar" (lKor 6.19,20).
Samkvæmt þessum skilningi reyndu
aðventistar að temja sér góðar
heflsuvenjur sem myndu ekki einungis
vernda huga þeirra - mlðstöð
hugsunarinnar og aðsetur heilags
anda en einnig vernda líf þeirra frá
sjúkdómum og erfiðleikum.
Sjöunda dags aðventistar hafna
algjörlega, og það áBiblíulegumgrunni,
grískri tvíhyggju sem enn gætir hjá
mörgum trúarbrögðum - að líkaminn
sé aðskilinn eining frá hinni andlegu
sál og að þessar tvær einingar hafi
ekki áhrif hvor á aðra. Sagan sýnir
okkur það skýrt að þessi and-
biblíulega kenning hafi leitt til illrar
meðferðar á huga og líkama.
Aðventistar eru sannfærðir um það
að Guð, skaparinn, þekkir betur en
nokkur annar hvað stuðli að góðri
heilsu. Þannigleitumstviðviðaðfara
eftir meginreglum hans og leggjum
mikla áherslu á heilsufarslegar
forvarnir með því að nýta okkur hina
bestu fáanlegu næringu á hverjum
stað, hreint vatn, sólarljós, frískt loft,
vímugjafalausar fæðutegundir og
hvfld og með því að treysta á umhyggju
Guðs. Við erum ráðsmenn líkama
okkar og huga og við leitumst við að
fylla líkami okkar og huga einungis því
sem erí samræmi við líf ogkenningar
Krists. „Allt sem er elskuvert og gott
afspurnar, hvað sem er dyggð, og
hvað sem er lofsvert, hugfestið það“
Fl. 4.8,9).'
EIGNIR
Guð er eigandi allra hluta, þetta er
augljóst(S124.1). Og hann fer fram á
það við alla íbúa jarðarinnar - ekki
einungis þá sem eru kristnir - að þeir
séu ráðsmenn þeirra eigna sem hann
leggurþeimíhendur. Hannóskareftir
því að gjafir hans verði margfaldaðar
og notaðar verki hans til framdráttar
(Lk 12.13-21).
í samræmi við þetta skila
aðventistar tíund af tekjum sínum
samkvæmt fyrirmælum Guðs(Ml 3.10).
Þetta er hin heilaga tíund Guðs (3M
27.30-32), og hún er ekki gefin Guði,
heldur skilað til hans sem merki um
að allt sem við eigum er í raun eign
hans.
„Gullið og silfrið er eign Drottins
Aðventfréttir 5.1992
11