Aðventfréttir - 01.02.1999, Blaðsíða 11

Reykjavík, gift Einari J. Sigurðssyni.
Sveinbjörg eða Sveina eins og hún
var jafnan kölluð, þjónaði heimili sínu
sem heimavinnandi húsmóðir af ein-
stakri elju og alúð. Þó að lífsbaráttan
væri oft hörð á þeim árum þá einkennd-
ist heimilið af festu og öryggi þar sem
umhyggja, hlýja og ástúð og samstilling
þeirra hjóna setti svip sinn á tilveruna.
Trúin átti ríkan sess í tilveru Sveinu
en hún kynntist söfnuði Sjöunda dags
aðventista á unga aldri og fylgdi þeim
söfnuði af mikilli trúmennsku allt frá
því. Tengsl trúsystkinanna á Fáskrúðs-
firði voru náin Hvern hvíldardag, hvert
bænavikukvöld, safnaðist fjölskyldan
frá Skálholti saman með trúsystkinum
frá Reykholti og Byggðarholti-oftast í
Reykholti því þar var orgel. Alltaf
mættu allir, engum kom til hugar að láta
sig vanta, svo framarlega sem veikindi
eða annað ófyrirsjáanlegt kæmi ekki til.
Þau hjónin bjuggu í Skálholti til árs-
ins 1989 en fluttust þá í dvalarheimili
aldraðra á Fáskrúðsfirði, Uppsali, þar
sem þau dvöldu þar til Ottó flutti til
Reykjavíkur á hjúkrunarheimilið Skjól
árið 1992 og Sveina á dvalarheimilið
Hrafnistu ári síðar. Þar bjuggu þau til
dauðadags.
Nú er jarðlíf Sveinu á enda runnið
og hún hefur fengið hvíldina, þar til ást-
kær frelsari hennar kallar hana fram sem
af værum hlundi til dýrðar sinnar og til
eilífs lífs með sér, svo og öllum þeim sem
þiggja útrétta náðarhönd Drottins.
Trúsystkinin og söfnuðurinn kveður
með virðingu og innilegu þakklæti fyrir
allt og vottar ástvinum samúð.
Utför Sveinbjargar fór fram frá Að-
ventkirkjunni í Reykjavík. Undirritað-
ur jarðsetti.
Blessuð sé minning hinnar látnu.
Eric Guðmundsson
Guðmundur Sveinn
Mósesson
Sveinn Móses-
son fæddist 23. júní
1907 á Arnarnesi í
Mýrarhreppi í Vest-
ur-Isafjarðarsýslu.
Foreldrar hans voru
þau Móses Þorleifur
Bjarnason Jónsson
og Kristín Jónína
Bjarnadóttir. Systkini hans voru þau:
Halldór Jón f. 1888, María f. 1891,
Finnjón Guðmundur f. 1895 og Þorlaug
Ágústa f. 1897.
Kona Sveins er Katrín Guðdís Guð-
mundsdóttir en þau giftust 28. desember
1935. Þau eignuðust 3 syni, þá Reyni,
Smára og Kristinn Guðmund. Barna-
bömin eru 5: Leifur og Sveinn Rúnar,
Sigurður Reynir, Bjarki Sveinn og Smári
Bimir. Og barnabama-bömin eru 3: Pét-
ur Smári, Sighvatur Bjarki og Gabríel
Brynjar.
Sveinn var einstakur maður, hug-
ljúfur og kærleiksríkur, um leið og hann
var fastur fyrir gagnvart því sem að rétt-
ara reyndist. Framkoma hans var alltaf
sönn og hrein. Hans já var já og hans
nei var nei - því - hugsun hans og til-
finning var heil og allt sem hann sagði
stóð eins og stafur á bók. Athafnir hans
og verk báru þessu glöggt vitni. Fjöl-
skylda hans sérstaklega, en einnig vinir
hans og ættingjar nutu athygli og um-
hyggju hans svo vel og mikið að hann
gleymdi aldrei einum einasta afmælis-
degi. Hann var alltaf gjafmildur, en sér-
staklega á afmælum.
Þó svo að Sveinn hafi verið málara-
meistari að mennt mátti greinilega sjá af
verkum hans að hér fór maður sem Guðs
Andi hafði fyllt vísdómi og skilningi,
kunnáttu og hvers konar hagleik. Hann
byggði hús sitt frá grunni - ekki með
penslinum einum saman, heldur með
öllum þeim verkfærum sem til þurfti,
þar til það stóð fullbúið að innan sem
utan, hvort sem það var eldhúsinnrétt-
ing eða gluggar, hurðir eða skápar, svo
dæmi séu tekin. Það má því með sanni
segja að Sveinn hafi verið athafnasamur
og dugmikill.
Hjá Sveini brá fyrir listrænu auga.
Enda hafði hann yndi af sköpunarverk-
inu. Hann var því tíður gestur náttúr-
unnar. Drengirnir hans þrír voru þá oft
í för með honum. Hann kunni skil á
blómum og fuglum og sagði frá liðnum
atburðum sem tengdust stöðum sem fjöl-
skyldan heimsótti. Þá þekkti hann ein-
nig öll staðarheiti þar sem hann fór um.
Margt eitt ferðalagið og minningar
margskonar skráði hann í dagbækur.
Má þar til dæmis nefna nákvæma lýs-
ingu hans á sólmyrkva.
En Sveinn færði ekki einungis í let-
ur það sem hann sá og upplifði, heldur
teiknaði hann það eða málaði. Fór ekki
á milli mála að hér var listamaður á ferð
sem gat túlkað innviði landsins víddir
þess og fegurð. Dráttlist hans reis þó
hærra en málverkið.
Bókin var jafnan við hlið Sveins.
Hann lærði bæði ensku og dönsku, að
mestu án aðstoðar annarra. Bækur
keypti hann á þessum tungumálum til
þess að efla með sér þekkingu á öllu því
sem hann tók sér fyrir hendur. Á sum-
um sviðum varð hann mjög góður fræði-
maður.
Mynd sú sem minningin hefur
brugðið hér upp af Sveini er fögur, þótt
stutt sé, en það er í anda Sveins, því hrós
vildi hann ekki, né mörg orð um sjálfan
sig. Þegar ég hafði hlýtt á þessa stuttu en
fögru frásögn af Sveini - hugsaði ég með
mér — svona mundi ég vilja vera. Svona
menn munu auðga himininn með nær-
veru sinni. Þangað verður því gott að
koma.
Guð blessi minningu látins eigin-
manns, föður, afa, ættingja og vinar. Eig-
inkonan þakkar langa og ástríka sam-
fylgd. Söfnuðurinn kveður einnig og
þakkar samfylgdina.
Blessuð sé minning hans.
Utför hans fór fram í kyrrþey
samkvæmt ósk fjölskyldunnar. Undir-
ritaður jarðsetti.
Björgvin Snorrason.
Sumarmót
Kæru vinir
Við í Barnastarfinu erum í óða önn að undirbúa bamadagskrá fyrir Sumarmót
Aðventista fyrstu helgina í ágúst.
Á síðasta sumarmóti (1998), var Barnastarfið í fyrsta skipti með skipulagða
bamagæslu á meðan á fyrirlestrum stóð, og tókst það ágætlega, að okkar mati.
Á Laugarvatni er geysilega góð aðstaða fyrir bamafólk hvað varðar útiveru, og
reyndum við að stíla svolítið inn á það líka í fyrra með því að hafa skipulagðar
sundferðir fyrir börnin, fara á bátaleiguna, og í ýmsa útileiki.
Þeir sem sinntu þessari bamagæslu vorum ÞU og EG, þ.e.a.s. þetta starf er
unnið í sjálfboðavinnu til að allir geti átt möguleika á að skemmta sér vel, hvort
sem við erum börn, foreldrar, ömmur, afar eða hver sem er.
Okkur langar því að biðja ykkur um að taka vel á móti okkur þegar við hringj-
um í ykkur og biðjum ykkur um að sjá af u.þ.b. einum klukkutíma af þessari heígi
í bamagæslu.
Kveðja Bamastarfið.
(Anna J. Guðjónsdóttir, Helga M. Þorbjamardóttir, Sonja Riedman og Örn
Jónsson)
AðventFréttir
11