Aðventfréttir - 01.03.1999, Blaðsíða 7
var tekið af okkur, svo að í augum Guðs
tilheyrir það enn fjölskyldu okkar.“
Drago tvísteig og virtist ekki líða allt
of vel.
Mamma hélt áfram: „A morgun,
Drago, er sjöundi dagur vikunnar, heil-
agur dagur Guðs, dagur hvíldar. Guð
bannaði okkur að vinna þann dag. Ekki
plægja þetta land á hvíldardegi. EF þú
verður að plægja það gerðu það þá á
mánudag."
Drago lyfti húfunni til að klóra sér í
höfðinu. Að lokum sagði
hann og brosti: „Mara
frænka, Guð og trúar-
brögð - það er gömul hug-
mynd.“ Hann veifaði
höndunum. „Nýja hug-
myndin er að það sé eng-
inn Guð.“ Hendur hans
féllu niður með síðunum.
„Nei, sonur minn.
Það er þvert á móti. Að
leita Guðs er hin nýja
hugmynd,“ svaraði
mamma fljótt. „Fyrir allt
að 3000 árum voru menn
sem trúðu hugmynd þinni
og Biblían gaf þeim hópi
sérstakt nafn.“ Drago lyfti
augabrúnum og leit aftur
fyrir sig til ungu mann-
anna sem biðu við drátt-
arvélarnar. Hann sneri
sér við aftur og leit á mömmu með undr-
andi svip. „Hefur Biblían sérstakt nafn
um okkur?“
„Já, Drago. Þú getur lesið það sjálf-
ur.“ „Ja, ég...“ byrjaði hann, en áður en
hann gat haldið áfram var mamma kom-
inn inn í hús. Hún kom fljótlega til baka
með gamla og mikið notaða svarta bók.
„Það eru tvö vers skrifuð hér eftir
sama manninn, hann var kóngur." Hún
hélt áfram eins og ekkert hlé hefði orðið
á samtalinu, fletti upp á Sálmunum
14.1,2. Drago tók af sér húfuna og hélt á
henni undir hendinni, það var greinilegt
að gamlir siðir voru enn ríkir í huga
hans. Félagar hans gerðu það sama.
„Heimskinginn segir í hjarta sínu:
,Guð er ekki til.’ 111 og andstyggileg er
breytni þeirra, enginn gjörir það sem
gott er.“ Mamma las upphátt og rétti síð-
an Drago Biblíuna. Andlit hans varð
rautt. „Ég, ég hef aldrei haldið á Biblíu
áður.“ Hann starði á mömmu og síðan á
bókina. Loks tók hann við bókinni og
las versið sem mamma benti á: „Heimsk-
inginn segir...“ Röddin hljóðnaði en var-
ir hans hreyfðust áfram. Hann rétti
mömmu Biblíuna aftur. Fór síðan að
hlæja, hlátur hans var holur. Hann sneri
sér við og kallaði til strákanna: „Hey,
strákar, þessi bók kallar okkur heimsk-
ingja“. Þeir hlógu líka.
Þegar hann sneri sér við til mömmu
varð andlit hans alvarlegt. „Þetta er allt
í lagi, Mara frænka, að heiðra Guð og
hvíldardaginn þinn. Faðir minn er líka
trúaður maður. Prestur í Rétttrúnaðar-
kirkju Austur-Serbíu gaf honum undan-
þágu til að taka saman hey og vinna við
uppskeruna á sunnudegi ef að slæmt
veður var yfirvofandi. En ertu annars að
segja mér að Biblían banni sérstaklega
að plægja á hvíldardegi ?“
„Drago, ég ætla að lesa hér það sem
Guð segir um hvíldardaginn." Mamma
fletti upp á 2. Mósebók 20.8-11.
„Minnstu þess að halda hvíldardaginn
heilagan. Sex daga skalt þú erfiða og
vinna allt þitt verk, en sjöundi dagurinn
er hvíldardagur helgaður Drottni Guði
þínum. Þá skalt þú ekkert verk vinna og
ekki sonur þinn eða dóttir þín, þræll
þinn eða ambátt þín eða skepnur þínar,
eða nokkur útlendingur, sem hjá þér er
innan borgarhliða þinna, því að á sex
dögum gjörði Drottinn himin og jörð,
hafið og allt sem í þeim er, og hvíldist
sjöunda daginn. Fyrir því blessaði Drott-
inn hvíldardaginn og helgaði hann.“
Drago gretti sig og sagði: „Og hvar
kem ég svo inn í þessa mynd?“ „Þú ert
útlendingurinn innan borgarhliða
minna,“ svaraði mamma. „Mennirnir
stofnuðu sunnudaginn sem hvíldardag
en Guð blessaði sjöunda daginn og gerði
hann heilagan, og hann bannar plóg-
vinnslu þann dag.“ Hún fletti aftur upp
á 2. Mósebók nú í kafla 34- 21 og las
upphátt: „Sex daga skalt þú vinna, en
hvílast hinn sjöunda dag, þá skaltu hvíl-
ast, hvort heldur er plægingartími eða
uppskeru."
Þetta var ótrúlegt. Drago hristi höf-
uðið. Þessi stríðshetja sem hafði verið
ósigrandi varð að láta undan gamalli
rnildri konu og mikið notaðri bók.
„Leyfðu mér að sjá þetta.“ Hann laut
nær mömmu og skoðaði bókina. Þegar
hann hafði lesið þetta sjálfur spurði
hann: „Segðu mér, Mara frænka, hvað
myndi gerast ef ég tæki ekkert mark á
því sem þú hefur verið að lesa fyrir mig?“
Hann strauk hugsandi um hökuna. „Ég
veit það ekki, Drago. Það er Guðs að
ákveða það. En ég get lesið fyrir þig hvað
Hann segir.“ Hún fletti áfram að Esekíel
3.19 og las: „En varir þú hinn óguðlega
við og snúi hann sér þó ekki frá guðleysi
sínu og óguðlegri breytni sinni, þá mun
hann deyja fyrir misgjörð sína, en þá
hefir þú frelsað sál þína.“
Hún sýndi honum Biblí-
una aftur og lokaði henni
síðan. Drago starði á bók-
ina í höndum mömmu.
Hann talaði hljóðlega
eins og við sjálfan sig:
„Fyrst kallar þessi bók
okkur heimskingja, síðan
hótar hún okkur dauða.“
Hann þagði lengi, en síð-
an brosti hann skyndilega
og kinkaði kolli og setti
upp húfuna, sneri sér við
og gekk rösklega að bíln-
um og hrópaði til mann-
anna: „Keyrið dráttarvél-
arnar inn á engin hjá mér,
við getum plægt annars
staðar á morgun.“
Mennirnir voru
snöggir að setja í gang.
Þegar Drago kom að bílnum sneri hann
sér við og leit á mömmu. Hún stóð enn
í sömu sporum með Biblíuna í höndun-
um. Hann var hugsandi á svipinn þegar
hann settist inn í bílinn og þessi svipur
var enn á andliti hans þegar hann ók í
burtu. Ein á eftir öðrum keyrðu dráttar-
vélamar af stað, ökumennirnir kinkuðu
kolli eða veifuðu. Við stóðum öll kyrr
þangað til rykmökkurinn hvarf. Við lit-
um hvert á annað. Pabbi og Deka virtust
hafa lifnað við! Augu þeirra glömpuðu,
þeir brostu, mamma lofaði Guð: „Þakka
þér, Jesús!“
Þó að pabbi og Deka væru ekki fylli-
lega sammála trú mömmu, þá hafði hug-
rekki hennar mikil áhrif á þá. Á þessum
tímum þegar lífsbaráttan gekk ekki leng-
ur út á að lifa stríðið af heldur til að
halda í friðinn, þá var þetta mikill sigur.
Deka sneri aftur til síns húss. Pabbi
lagði handlegginn um axlir mömmu og
þau gengu saman inn. Við Voya fylgdum
á eftir. Sólin var að setjast í vestrinu og
það sagði okkur að nú var sólarlagið
komið.
Á mánudeginum komu Drago og
dráttarvélarnar til að plægja akrana, en
aldrei aftur, öll þau ár sem fjölskylda mín
bjó þama, kom nokkur til að vinna á
okkar landi á hvíldardegi mömmu.
AðventFréttir
7