Aðventfréttir - 01.04.1999, Blaðsíða 8

MÁNUDAGUR
Eftir Carole Ferch-Johnson
Fjölskylda Guðs nýtur
sameiginlegra samverustunda
Hingað sækjum við uppörvun, hér styrkjum við trúna.
/
rið er 117 e. Kr. og Efesuskirkjan hefur 72 ár að
baki. Margir kirkjumeðlimanna geta rakið ætt-
ir sínar í aðra og þriðju
kynslóð innan kirkj unn-
ar. Bjarminn frá boðun-
arkyndli frumherja
kristninnar hefur ögn dvínað og hin
skínandi sól boðunarinnar frá tíma
Páls postula er senn gengin til viðar.
Fjölgun safnaðarfólks er sama og eng-
in.
Wordsworth lítur til horfins tíma: „I
þá daga var lífið í takt við tilveruna.“
(1) En nú er sá árroði að baki fyrir
löngu og aldurshniginn ættfaðir dveh
ur nú meðal trúsystkinanna í Efesus.
Hann stóð á sextugu er hann kom til
þessarar kirkju og nú eru liðin hartnær
40 ár frá þeim tíma. Hann er of veik-
burða til að annast fyrri störf, en þó
nýtur hann mestrar virðingar allra
meðal hinna kristnu. Hann er síðasti
núlifandi einstaklingurinn sem lifði í
nánu samfélagi við Drottin. Hann var
einn þeirra tólf sem sat við fætur Frels-
arans. I hvert skipti sem komið er
saman er hann borinn inn á börum til
að njóta samverustundarinnar.
Lotningarfull þögn slær yfir hópinn er
hann lyftir hönd og áminnir hópinn.
„Bömin mín,“ segir hann undantekn-
ingarlaust, „elskið hvert annað.“
Unglingur nokkur stekkur fram, nokkuð á skjön við ríkjandi
andrúmsloft, og vindur sér að gamla manninum. „Herra,
hvers vegna endurtekurðu sífellt sömu kveðjuna í hvert skip-
ti sem þú ávarpar okkur?“
„Það er vegna þess,“ svarar öldungurinn, „að slík er tilskipun
Drottins. Og ef þið virðið þetta eitt eins og vera ber, þá er
ykkur einskis vant.“ <2)
Samfélag - sérstakt hugtak kristninnar
Sú spuming vaknar, nú þegar við nálgumst árið 2000, hvort
Jóhannes postuli mundi láta „þá er ykkur einskis vant“
nægja. Ot frá bréfum hans verður það eitt ráðið að kærleik-
urinn er ætíð fylling alls vegna þess að á honum hvílir hið
nána samfélag.
„ .Samfélag’ er hugtak sértækt fyrir kristnina sem merkir að
hafa sameiginlega meðtekið náð Guðs, frelsi í Kristi og
Heilagan anda. Þetta er réttur sérhvers kristins manns sem
hann öðlast við sína andlegu fæðingu. Við eigum sameign í
Guði föður, syni og Heilögum anda sem sameinar okkur í
eitt.“ w
Jóhannes hafði á árum áður í Efesus
ritað um samfélag kristinna manna:
„Efni vort er það sem var frá upphafi,
það sem vér höfum heyrt, það sem vér
höfum séð með augum vorum, það sem
vér horfum á og hendur vorar þreifuðu
á, það er orð lífsins. Og lífið var opin-
berað, og vér höfum séð það og vottum
um það og boðum yður lífið eilífa, sem
var hjá föðurnum og var opinberað
oss. Já, það sem vér höfum séð og
heyrt, það boðum vér yður einnig, til
þess að þér getið einnig haft samfélag
við oss. Og samfélag vort er við föður-
inn og við son hans Jesú Krist. Þetta
skrifum vér til þess að fögnuður vor
verði fullkominn" (ljh 1.1-4).
Hér er staðhæft að samfélagið byggi á
einstaklingi. Þetta er ekki samfélag at-
hafna - samþáttun átaksverkefna eins
og best verður á kosið, sem byggir til-
vist sína á árangri við úrlausn verk-
efna. Og eigi er þetta samfélag þess að
vera - hin ramma taug er tengir menn
órofaböndum erfða og þjóðernis þrátt
fyrir sundurleiti, fjarlægðir, firrð og
sundurlyndi. Hér tölum við miklu
fremur um samfélag í trú, grundvallað
á trúnni á Guð og útfært í samfélagi
trúaðra. Þetta samfélag á sér upphaf í persónu sem er Guð
sjálfur.
Jákvæðar hliðar
Samfélagið við Guð hefur sterkar, jákvæðar hliðar: Eg er
aldrei ein(n) vegna þess að Guð er mér ætíð nær; mín sterk-
ustu tengsl eru við Guð; hann er vínviðurinn og ég kýs að
vera grein á þeim vínviði; ég get fyllilega reitt mig á hann á
andlegri göngu minni; ég þroskast sem kristinn einstaklingur
og fagna þeim breytingum í ljósi sannleika hans; ég get rætt
við hann um mín mál og hvaðeina hvar og hvenær sem er;
Biblían er mér hugleikin og á fyrstan forgang í lífi mínu.
Samfélagið við Guð segir mér að ég er hinn týndi sauður sem
hirðirinn fann, bar í fangi sér heim í öruggt skjól þar sem ég
nýt samfélags sauða sömu reynslu.
Samfélagið við Guð felur í sér að ég er hin týnda mynt sem
konan fann, gætti sem sjáaldur auga síns og setti meðal
Fram til þess
dags,
mun vingjarnlegt
bros og þétt
handtak þegar
ég er einmana,
nægja.
8
AðventFréttir