Bræðrabandið - 01.01.1974, Blaðsíða 4

Bls. 4__- BRÆÐRABANDH) - 1. tbl.
að afla sér eilífra verðmaeta. Þetta felur í sér, að einstaklingurinn
geti verzlað með eitthvað, sem hann á, og fengið í staðinn eltthvað,
sem Guð gefur honum í skiptum, en það kemur ekki heim við tengsl
eiganda og ráðsmanns. Ef maðurinn er ráðsmaður en ekki eigandi, með
hvað getur hamn þá verzlað? Þar eð hann á ekkert sjálfur, hefur hann
enga aðstöðu til aö verzla.
Öldum saman voru menn blekktir með álíka hugmynd - að þeir ®etu
keypt sjálfum sér og sínum endurlausn. Til þess að einhver geti keypt
eða selt, verður hann að hafa umráö yfir einhverjum gjaldmiðli, en
þar eð Guð er eigandi alls er það rangt, að maðurinn geti keypt eða
verzlað með eilíf verðmæti.
Sáttmáli með fóra. Versið gefur ekki til kynna að safna ætti
saman þeim, sem færðu fórn heldur þeLm, sem gjört höfðu sáttmála.
tmsar leiðir eru til að gera sáttmála en í þassu tilfelli var sátt-
málinn gerður með f&m. Hvernig gerum við sáttmála með fáam? Takið
eftir hvemig þessi sáttmáli birtist í hinni miklu reynslu, sem lögö
var fyrir Abraham. Ef Guð hefði leyft honum að velja milli eigna sinna
og sonar síns, er enginn vafi á því hvað.Abraham hefði kosið. En Guð
bað um drenginn. Eftir hina þungbæru ferð til ftfcriah og þegar engillinn
hafði stöðvað hönd hans á síðasta augnabliki, gat Guð sagt: "M veit
ég sö þú 6ttast Guð þar sem þá synjaðir mér ekki um einkason þinn."
(1. Mðs. 22,12) Ef fém í þessu tilviki var sama og gjöf, hefði
Abraham orðið aö deyða son sinn. En Guö viðurkenndi að hann hafði
ekki smiaö sér um son sinn.
Ættfaðirinn hefði gert sáttmála við Guð löngu áður í Ör í Kaldeu,
með því að leggja sig algjörlega í hendur Guðs, fús til að hlýðnast
hverju boði. Þessi raun opinberaði Abraham meira en Guði. Guð haföi
vitaö, að hann gæti staðist þessa raun en nú vissi Abraham þaö einnig.
Þ6 helmurinn og allt, sem í honum er, tilheyri Guði, er eitt,
sem 'maöorinn , hefur óskipt a sínu valdi. Það er máttur valfrelsisina.
Þessi forréttindi voru gefin honum við sköpunina og hafa aldrei verið
tekin af honura. Það eina, sem við getum gefið Guði, er hjarta okkar
sem tákn um vilja okkarSalómon viðurkenndi þennanóvéfengjanlega rétt
hvers manns, þegar hann sagði: "Son rainn gef mér hjarta þitt." (Orðskv. 23,26
Davíö skildi hina sönnu raerkingu fórnarinnars "Því að þú hefir ekki
þóknun á sláturfórnum - annars mundi ég láta þær í té - og að brenni-
t órnum er þér ekkiertyndi. Guði þekkar fómir eru sundurmarinn andi,
sundurmarið og sundurkramið hjarta," (Sálm. 51- 18» 19,)
Samkvæmt þessu getur hver og einn gert sáttmála við Guð með því
að féra sem fóm sundurmarinn anda og sundurkramið hjarta. Hvað er
ósundurmarinn andi? Hann á rót sína að rekja til eigingjarnra cska
og ástríðna holdlegs hjarta. Syndin, sem þjakar hverja mannlega veru