Bræðrabandið - 01.04.1974, Blaðsíða 3

4- tbl. - BRÆÐRABANDIÐ - bls.3
Endurkoma Krists er ekki aðeins boðskapur, sem boða á, heldur
veröur hön að vera hvatning fyvir Aðventista til að lifa réttlátu-
lífi, er þeir standa andspænis komu Drottins. Ellen G. White leggur
áherzlu á að það ætti að halda á lofti þeirri alvarlegu staðreynd,
að Kristur komi brátt aftur, ekki aðeins fyrir heiminum heldur einn-
ig fjrrir okkar eigin söfnuðum. (EE 336).
Er þörf fyrir vakningu "aðventismans" meðal Sjöunda *dags aðvent-
ista í dag? Það leynist hætta £ umræðum um vakningu. Það getur
orðið kjörorð, sem leiðtogar og meðlimir þjóna með vörunum einum.
En í hinni löngu sögu Guðs fðlks hefur ósvikin vakning aldrei
byrjað sem æfing í að vekja á sér athygli né sem leið fyrir leiðtoga
til að segja með atferli sínu: "Sjáið, hve réttlátur ég er." 1
fjallræðunni fordéemir Kristur tráariðkanir, sem byggjast á því að
auglýsa guðrækni einstaklingsins með láðrablæstri til að vekja
aðdáun manna (Matt. 6,2). 1 slíkum tilvikum verður afleiðingin
aðeins aðdáun en ekki aðventismi.
Á hinn bóginn er þörf fyrir vakningu til að fylla boöskap
Aðventista og vitnisburð þeirra guðmóði og krafti. Vakning felur
í sér að veita aftur upphaflegt líf, styrk og hlýju. Það, sem
hefur verið möguleiki, verður þróttmikið, það, sem hefur legLð í
loftinu, verður greinilegt og það, sem liggur £ dvala, fyllist
afli.
Siðbótin, sem hinn 25 ára gamli Hisk£a konungur kom af stað um
700 árum fyrir Krist, felur £ sér meginþætti sannrar vakningar.
1 fyrsta lagi gerðu menn sér grein fyrir tímanum, sem þeir lifðu á,
og þeim vanda, sem mannkynið var £. Hisk£a og menn. £ Júdeu geröu
sér grein fyrir þvf, að fráfall hafði aðskilið þá frá blessun Guðs.
Af þeim sökum voru þeir undir dómi Guðs. HlutskLpti þjóðarinnar var
strfð, óeirðir og jafnvel útlegð. £ dag er einmitt þörf fyrir
slfkan skilning á timanum, sem við lifum á, og ástandi safnaðarins -
vitund um þá staðreynd, að maðurinn lifir á alvöruþrungnum tfma
dómsins. Slik þekking, sem kemur fram £ reynslu einstakiingsins,
mun gera endurkomuna að íofnum -þætti daglegs lifs.
1 öðru lagi varð "kirkjan" miðdepill £ l£fi meðlimanna. Hiskfa
opnaði dyrnar á húsi Drottins (2. Kron. 29,3). Guðsþjönustan
hafði verið vanrækt. lofgjörð, samfélag, ténlist og fómir voru nú
hafin upp á svið guðsþj'bnustu. Það er vakning á sviði guðsþjónust-
unnar, sem fyllir afstöðu eftirvæntingarinnar l£fi, þegar tilbiðj-
andinn hefur samfélag við Drottin sinn, sem kemur. MLkill fögnuður
fyllti hjörtu tilbiðjendanna og daglegt l£f Júdeubúa. Á sama hátt